Kral Henry IV ve Joan of Navarre'ın 1403'teki düğün ziyafetinde, altı yemeğin her birinin ardından etkileyici şeker heykelleri sergilendi. Bazıları hayvan şeklindeydi; diğerleri mimari harikaların kopyalarıydı. Hepsi taştan oyulmuş herhangi bir resim kadar incelikle oyulmuştu. İngiltere'de sotelte (veya “incelikler”) olarak adlandırılan bu tür mutfak başyapıtları, geleneksel olarak şeker, yer fıstığı, yağlar ve sakızlardan oluşan bir hamurdan yapılır ve pigmentlerle yaldızlanır veya boyanırdı. Abartılı tatlılar Avrupa'da ilk olarak Orta Çağ'ın sonlarında ortaya çıktı, ancak şeker aşırı derecede pahalı olduğundan, tatlandırıcı 18. yüzyılda daha yaygın olarak bulunabilene kadar yalnızca zenginlerin sofralarında bulunuyordu. Bugün, teknoloji ve sosyal medyanın fotojenik yiyeceklere olan tutkusu sayesinde, partilerde ve internette daha çılgın ve daha harika ikramlar ortaya çıkıyor – sadece gözü yanıltmakla kalmayıp aynı zamanda aklı da başından alan trompe l'oeil tatlıları.
“Tatlılar yaratıcılık için dikkate değer bir ortamdır. 2007 yılında Londra merkezli deneyimsel tasarım stüdyosu Bompas & Parr'ın kurucularından olan 40 yaşındaki Sam Bompas, “Ana yemekle çalışırken bu özgürlüğe sahip değilsiniz” diyor. Lüks moda grubu LVMH ve İngiliz hükümeti de dahil olmak üzere müşteriler için Bompas ve 40 yaşındaki iş ortağı Harry Parr, jelatinden St. Paul Katedrali ve Buckingham Sarayı'nın titrek, oyuncak bebek evi boyutunda kopyalarını yaptı ve parıltılı malzemeden sahte meyveler yaptı. -karanlık buz. Bu tür başarılara ulaşmak için ikili, 3D yazıcıların yardımıyla yapılan plastik kalıplar kullanıyor. 17 yıl önce şirketlerini kurduklarında bu tür makineler nadir ve pahalıydı, ancak şimdi Bompas'a göre “gittikçe daha uygun fiyatlı hale geliyorlar, bu yüzden giderek daha fazla insanın hipergerçekçi şeyler yaptığını düşünüyorum.”
Üstelik onları görmek için evden çıkmanıza bile gerek yok. Netflix'in popüler programı “Is It Cake?”de yarışmacılar, gazoz kutuları, spor ayakkabıları ve el çantaları gibi öğelerin neredeyse aynı şekerleme temsillerini pişirerek jüriyi kandırmaya çalışıyor. Instagram'da, yeşil soğandan kendi yüzünün kalıbına kadar her şeye benzeyen ev yapımı tatlıların resimlerini yayınlayan Kopenhaglı multimedya sanatçısı Frederikke Legaard (28) gibi yaratıcılar yer alıyor. Onlar için eserlerinin görünümü kadar tadı ve dokusu da önemlidir. “Benim için bu, onu yeme deneyimiyle ilgili” diyor. “Istakoz şeklinde bir kek pişirdiğimde, 'Istakozun yanında ne yersiniz?' diye düşündüm.” Sonuç: dereotu aromalı pate sucrée, limonlu mascarpone kreması ve badem ezmesine sarılmış bektaşi üzümü kompostosu. Legaard, yemek sanatının diğer mecralara göre daha yüksek düzeyde bağlılık gerektirdiğine dikkat çekiyor. “Bir tablodan bakışınızı kaçırabilirsiniz” diyor, “ama bir şeyi ağzınıza götürdüğünüzde sanki sanatçı vücudunuza giriyormuş gibi oluyor.” Özellikle misafirlerin beklentilerini yükselterek lezzeti altüst etmekten hoşlanıyor. “Salatalığa benziyor ama tadı tatlıysa hayalettir [expletive],” Diyor.
Brooklyn'de yaşayan 44 yaşındaki sanatçı Maayan Zilberman da beklentileri tersine çevirmeyi seviyor. Ocak ayında Los Angeles'ta Tory Burch konsept mağazasının açılışı için reçine, tıraş kremi ve esansiyel yağların karışımından dev krem şanti toplarına benzeyen bir dizi heykel yarattı. Girdapların içinde, parti misafirlerinin denemesi ve denemesi için ışıltılı şekerli çileklerden yapılmış küpeler ve kolyeler vardı. Versace tarafından New York'taki 2018 Met Gala için yenilebilir tespihler ve papalık yüzükleri yapmak üzere görevlendirilen Zilberman, “Yenilebilir takılar yapmaya, güzel eşyaları yer kaplamadan takdir etmenin bir yolu olarak başladım” diyor. Ancak sekiz yılı aşkın süredir bu tür süs eşyaları yaptıktan sonra, son zamanlarda daha uzun süre dayanan şeyler yapmaya başladı. Yakında çıkacak olan pleksiglas ve emaye takı koleksiyonu, yenilebilir işlerinde kullandığı şekillere çok benzer şekiller içeriyor. Parçalar için “Ömür boyu giyilmek istendiğinde yeni bir anlam kazanıyorlar” diyor. “Ve bu çok komik çünkü hâlâ şeker gibi görünüyorlar.”
Set tasarımı Laila Gohar'a ait. Fotoğraf yardımı: Takako Ida. Yardımcı Set Tasarımcısı: Yukimi Nate
“Tatlılar yaratıcılık için dikkate değer bir ortamdır. 2007 yılında Londra merkezli deneyimsel tasarım stüdyosu Bompas & Parr'ın kurucularından olan 40 yaşındaki Sam Bompas, “Ana yemekle çalışırken bu özgürlüğe sahip değilsiniz” diyor. Lüks moda grubu LVMH ve İngiliz hükümeti de dahil olmak üzere müşteriler için Bompas ve 40 yaşındaki iş ortağı Harry Parr, jelatinden St. Paul Katedrali ve Buckingham Sarayı'nın titrek, oyuncak bebek evi boyutunda kopyalarını yaptı ve parıltılı malzemeden sahte meyveler yaptı. -karanlık buz. Bu tür başarılara ulaşmak için ikili, 3D yazıcıların yardımıyla yapılan plastik kalıplar kullanıyor. 17 yıl önce şirketlerini kurduklarında bu tür makineler nadir ve pahalıydı, ancak şimdi Bompas'a göre “gittikçe daha uygun fiyatlı hale geliyorlar, bu yüzden giderek daha fazla insanın hipergerçekçi şeyler yaptığını düşünüyorum.”
Üstelik onları görmek için evden çıkmanıza bile gerek yok. Netflix'in popüler programı “Is It Cake?”de yarışmacılar, gazoz kutuları, spor ayakkabıları ve el çantaları gibi öğelerin neredeyse aynı şekerleme temsillerini pişirerek jüriyi kandırmaya çalışıyor. Instagram'da, yeşil soğandan kendi yüzünün kalıbına kadar her şeye benzeyen ev yapımı tatlıların resimlerini yayınlayan Kopenhaglı multimedya sanatçısı Frederikke Legaard (28) gibi yaratıcılar yer alıyor. Onlar için eserlerinin görünümü kadar tadı ve dokusu da önemlidir. “Benim için bu, onu yeme deneyimiyle ilgili” diyor. “Istakoz şeklinde bir kek pişirdiğimde, 'Istakozun yanında ne yersiniz?' diye düşündüm.” Sonuç: dereotu aromalı pate sucrée, limonlu mascarpone kreması ve badem ezmesine sarılmış bektaşi üzümü kompostosu. Legaard, yemek sanatının diğer mecralara göre daha yüksek düzeyde bağlılık gerektirdiğine dikkat çekiyor. “Bir tablodan bakışınızı kaçırabilirsiniz” diyor, “ama bir şeyi ağzınıza götürdüğünüzde sanki sanatçı vücudunuza giriyormuş gibi oluyor.” Özellikle misafirlerin beklentilerini yükselterek lezzeti altüst etmekten hoşlanıyor. “Salatalığa benziyor ama tadı tatlıysa hayalettir [expletive],” Diyor.
Brooklyn'de yaşayan 44 yaşındaki sanatçı Maayan Zilberman da beklentileri tersine çevirmeyi seviyor. Ocak ayında Los Angeles'ta Tory Burch konsept mağazasının açılışı için reçine, tıraş kremi ve esansiyel yağların karışımından dev krem şanti toplarına benzeyen bir dizi heykel yarattı. Girdapların içinde, parti misafirlerinin denemesi ve denemesi için ışıltılı şekerli çileklerden yapılmış küpeler ve kolyeler vardı. Versace tarafından New York'taki 2018 Met Gala için yenilebilir tespihler ve papalık yüzükleri yapmak üzere görevlendirilen Zilberman, “Yenilebilir takılar yapmaya, güzel eşyaları yer kaplamadan takdir etmenin bir yolu olarak başladım” diyor. Ancak sekiz yılı aşkın süredir bu tür süs eşyaları yaptıktan sonra, son zamanlarda daha uzun süre dayanan şeyler yapmaya başladı. Yakında çıkacak olan pleksiglas ve emaye takı koleksiyonu, yenilebilir işlerinde kullandığı şekillere çok benzer şekiller içeriyor. Parçalar için “Ömür boyu giyilmek istendiğinde yeni bir anlam kazanıyorlar” diyor. “Ve bu çok komik çünkü hâlâ şeker gibi görünüyorlar.”
Set tasarımı Laila Gohar'a ait. Fotoğraf yardımı: Takako Ida. Yardımcı Set Tasarımcısı: Yukimi Nate