Gulp: Sindirim Kanalındaki Maceralar adlı kitabında Mary Roach, nasıl tat aldığımızı inceliyor ve beş ana tadı, ancak sonsuz kokuları nasıl algılayabileceğimizi açıklıyor. “Yeme duyusal deneyiminin yüzde seksen ila 90’ı koku yoluyladır” diye yazıyor.
Bu nedenle ızgara tavuk budu, özellikle dumanlılıklarının güneş kremi ve deniz havası, ot ve bira kokusuna karıştığı yaz aylarında lezzetlidir. Bu beni kilise pikniklerine ve diğer blok partilerine, topluluğunuzla birlikte olduğunuz toplantılara geri götüren bir koku – ille de arkadaşlarınız, taşralılarınız ve hatta sevdiğiniz insanlar değil, hayatı biraz daha dolu yapan insanlar daha az yalnız yapar .
Bu anında tanınan kömürleşmiş tavuk kokusu, onu koklayan herkesin iyi zaman geçirmesini sağlar – ve öykünmeye değer. Derili parçalarla, ideal olarak but veya butlarla başlamak en iyisidir. Tavuk ısınırken derinin içindeki ve altındaki yağ parçalanır, cızırdar ve acil, ilkel bir açlığı çağrıştıran etli buharı serbest bırakır.
İşin püf noktası, etin tamamen pişmiş ve sulu olmasını sağlarken, cildi çıtır çıtır koyu kahverengiye hafifçe kızartmaktır. Yağ ızgaraya damladıkça tavuğun etrafını saran alevler oluşturur. Parçalar sonunda yanan ateşe yakalandığında yenmez hale gelirler ve soğuk, çiğ etin etrafındaki deri keskin bir küle dönüşür.
Bazıları dolaylı ısı kullanarak ve tavuğu ızgaranın kömürleşmemiş bir bölümünde veya brülör kapalıyken yavaş pişirerek bu sonucu önler. Bu yöntemle alevlenme riski yoktur. Ama aynı zamanda aşınmış bir lastik bant gibi yumuşak ve esnek bir cilt ve gergin bir et ile sonuçlanır.
Yemek istediğiniz yumuşak tenli tavuğun doğrudan kömür veya propan brülörleri üzerinde ızgara yapılması gerekecektir. Etin kemiğe kadar pişmesi ve yağın yavaşça erimesi, cildin güzel, ince ve hafifçe çatlaması için orta ateşte başlayın. Ayrıca ızgarayı kapalı tutmak etin çiğliğini eşit bir şekilde dağıtmasına ve yangının yayılmasını önlemesine yardımcı olacaktır. İnatçı alevlere hazırlanmak için ızgaranın bir kısmını ısıtmadan bırakın ve mum gibi yanan parçaları üzerine yerleştirin.
Tavuğu ince bir yağ tabakasıyla kaplamak, cildi yakmadan gevrekleştirir. Ateş kendi lezzetini verdiğinden, tavuğun gerçekten ihtiyacı olan tek şey tuz ve karabiberdir, ancak biraz tatlılık, müstehcenlik ve lezzet istiyorsanız, pişirmenin sonuna doğru önceden marine etmek yerine basit bir soya sosu uygulayabilirsiniz. (Marine edilmiş tavuk daha hızlı yanar.) Sır ısındıkça deride karamelleşir ve ete nüfuz eder. Son bir ızgara sonrası sos, tavuğa kokusu kadar tadı da güzel olan yapışkan bir parlaklık verir.
Bu nedenle ızgara tavuk budu, özellikle dumanlılıklarının güneş kremi ve deniz havası, ot ve bira kokusuna karıştığı yaz aylarında lezzetlidir. Bu beni kilise pikniklerine ve diğer blok partilerine, topluluğunuzla birlikte olduğunuz toplantılara geri götüren bir koku – ille de arkadaşlarınız, taşralılarınız ve hatta sevdiğiniz insanlar değil, hayatı biraz daha dolu yapan insanlar daha az yalnız yapar .
Bu anında tanınan kömürleşmiş tavuk kokusu, onu koklayan herkesin iyi zaman geçirmesini sağlar – ve öykünmeye değer. Derili parçalarla, ideal olarak but veya butlarla başlamak en iyisidir. Tavuk ısınırken derinin içindeki ve altındaki yağ parçalanır, cızırdar ve acil, ilkel bir açlığı çağrıştıran etli buharı serbest bırakır.
İşin püf noktası, etin tamamen pişmiş ve sulu olmasını sağlarken, cildi çıtır çıtır koyu kahverengiye hafifçe kızartmaktır. Yağ ızgaraya damladıkça tavuğun etrafını saran alevler oluşturur. Parçalar sonunda yanan ateşe yakalandığında yenmez hale gelirler ve soğuk, çiğ etin etrafındaki deri keskin bir küle dönüşür.
Bazıları dolaylı ısı kullanarak ve tavuğu ızgaranın kömürleşmemiş bir bölümünde veya brülör kapalıyken yavaş pişirerek bu sonucu önler. Bu yöntemle alevlenme riski yoktur. Ama aynı zamanda aşınmış bir lastik bant gibi yumuşak ve esnek bir cilt ve gergin bir et ile sonuçlanır.
Yemek istediğiniz yumuşak tenli tavuğun doğrudan kömür veya propan brülörleri üzerinde ızgara yapılması gerekecektir. Etin kemiğe kadar pişmesi ve yağın yavaşça erimesi, cildin güzel, ince ve hafifçe çatlaması için orta ateşte başlayın. Ayrıca ızgarayı kapalı tutmak etin çiğliğini eşit bir şekilde dağıtmasına ve yangının yayılmasını önlemesine yardımcı olacaktır. İnatçı alevlere hazırlanmak için ızgaranın bir kısmını ısıtmadan bırakın ve mum gibi yanan parçaları üzerine yerleştirin.
Tavuğu ince bir yağ tabakasıyla kaplamak, cildi yakmadan gevrekleştirir. Ateş kendi lezzetini verdiğinden, tavuğun gerçekten ihtiyacı olan tek şey tuz ve karabiberdir, ancak biraz tatlılık, müstehcenlik ve lezzet istiyorsanız, pişirmenin sonuna doğru önceden marine etmek yerine basit bir soya sosu uygulayabilirsiniz. (Marine edilmiş tavuk daha hızlı yanar.) Sır ısındıkça deride karamelleşir ve ete nüfuz eder. Son bir ızgara sonrası sos, tavuğa kokusu kadar tadı da güzel olan yapışkan bir parlaklık verir.