Kadife çiçeği genellikle 30 derecenin üzerindeki sıcaklıklarda gelişmez. Ancak serin bir Mart öğleden sonra, East Village'daki yeni bir Hint restoranı olan Bungalow'un önünde altın renkli salkımlar halinde çiçek açtılar. Yapraklar güçlü ve gelişkin görünüyordu, tıpkı onları ustalıkla bükerek girişin etrafından uzanan renkli bir kemer haline getiren adam Carlos Franqui gibi.
Bay Franqui doğaya nasıl bu kadar ustaca meydan okumuştu? Bu soru, şaşkınlık içinde duran yoldan geçen birçok kişiyi kızdırmış görünüyordu. Sonra bir kadın eğilip onları kokladı ve çiçeklerin sırrını keşfetti: Çiçekler sahteydi. Restorandaki çoğu bitki ve ayrıntılı çiçek aranjmanları gibi. Girişi çerçeveleyen kamelya yaprakları mı? Polyester. Antredeki ficus mu? Plastik. Masalardaki parlak pembe güller mi? Gerçek ve soldurucu.
Kalın gözlüklü ve arkaya doğru taranmış saçlı Bay Franqui, altın boyalı suçlayıcı tırnağını güllere doğrulttu. “Benimki asılmıyor” dedi.
Sahte çiçekler ve yapraklardan oluşan geniş, yüksek, abartılı kurulumlar, hızla restoran tasarımının yeni bir özelliği haline geliyor; açık mutfaklar, cam kavanozlar ve kablosuz masa lambaları gibi önceki armatürlerin çiçekli halefi. Son yıllarda Amerika Birleşik Devletleri'nin her yerinde ve Londra, Paris, Toronto ve Lagos, Nijerya gibi şehirlerde ortaya çıktılar. Yüksek kemerler oluşturuyorlar, yemek odası duvarlarına tırmanıyorlar ve dallarını sosyal medyanın derinliklerine gönderiyorlar ve burada birçok hafta sonu brunch gönderisini aydınlatıyorlar.
Dış mekandaki yemek barakalarını güzelleştirmek için pandemi döneminden kalma bir çözüm olarak başlayan şey, artık pleksiglas bölücülerden ve QR kodlarından daha uzun süre dayandı ve Bay Franqui'nin önemli bir trend belirleyici olduğu kendi maksimalist tasarım hareketine dönüştü.
2020 yılında Bay Franqui'nin şirketi Floratorium'u Manhattan'daki lüks deniz ürünleri restoranı Marea'nın dışındaki iskeleyi mavi-beyaz sahte ortancalarla kaplaması için görevlendiren New Yorklu tasarımcı Alsún Keogh, “Tam ön tarafta” dedi. “Kurulumu Floratorium'a yaptırırsanız, belli bir çekiciliği olur.”
Cesur çiçek desenleri, büyük şehir restoranlarına hakim olan minimalizm ve nötr tonlardan önemli bir sapma gibi görünüyor. Ancak Los Angeles'taki Schoos Design'ın kurucusu Thomas Schoos, Büyük Durgunluk'tan sonra benzer bir değişimin meydana geldiğini söyledi.
Zor zamanların ardından “insanlar yaşamak ister” dedi. “Sesli olmak istiyorlar.”
45 yaşındaki Bay Franqui, bu yapay peyzajların tek tedarikçisi değil ama muhtemelen en üretken olanıdır. Floratorium, çalışmalarını Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da 300'den fazla restorana yerleştirdi ve proje başına yaklaşık 40.000 ila 50.000 ABD Doları ücret alıyor. (Bayan Keogh, birinci sınıf bir restoranın tipik aylık çiçek bütçesinin yaklaşık 5.000 dolar olduğunu söyledi.)
Talep o kadar büyük ki, Bay Franqui yakın zamanda Wood-Ridge, New Jersey'deki deposunu tamamlamak üzere Miami'de bir ofis açtı. Hatta stillendirme sürecini Biofauxlia adı altında ticari marka haline getirdi. Geçtiğimiz günlerde Çin'deki bir fabrika, yapay çiçeklerden bu kadar çok satın aldığı için onu sırf kim olduğunu sormak için aradı.
Bay Franqui, bir zamanlar gerçek bitkilere yemin eden restoran işletmecilerinin desteğini, şaşırtıcı derecede gerçek görünen yapay bitki örtüsünden oluşan aşırı büyümüş kemerleriyle kazandı: kadifemsi yaprakları olan orkideler, kırılgan fırfırlı Queen Anne dantelleri.
Gösterişli tarzı Porto Riko'daki memleketi Fajardo'nun yağmur ormanı ortamından ilham alan Bay Franqui, “'Bir düzenleme tasarlıyorum' şeklinde tasarım yapmıyorum” dedi. “Doğa Ana'nın yapacağı gibi tasarlıyorum.”
Bay Franqui ile birlikte çalışan Bay Schoos bir adım daha ileri gitti: “Bunu yeni bir sanatın yaratımı olarak görmekten kendimi alamıyorum.”
Her yeni sanat hareketi gibi bu da kutuplaştırıcıdır.
Greenwich Village'daki Baby Brasa'da yemek yiyen muhasebe firması yöneticisi Paloma Picasso, kendisini çeken şeyin yiyeceklerden çok çiçekler olduğunu söyledi. “İçeriye giriyorsunuz, çiçeklere ve manzaraya hayran kalıyorsunuz. Fotoğraf çekmek için çok güzel bir yer. Şöyle düşünüyorlar: Hadi deneyelim.”
Ancak görüntüler aynı zamanda New York Magazine'in geçen yıl bir restoranın kötü olduğuna dair ipuçları listesinde de yer aldı. Yazar Tammie Teclemariam, çiçekli giriş yollarının ve sahte sarmaşık duvarların “Y kuşağı Instagram tasarımında son nokta” olduğundan yakındı.
Kristian Brown, sahte çiçeklerin bir restoranın bakıma önem vermediğinin sinyalini verdiğini söyledi. Williamsburg, Brooklyn'deki bir Fransız restoranı olan Recette'de yemek yiyen bir giyim satıcısı. Plastik bitkilerin fotosentez yapamayacağını ekledi. “Oksijene ihtiyacımız var.”
Onları sevin ya da nefret edin, yapay bitkiler cenaze evlerinde ve el sanatları dükkanlarında bulunan sert örneklerden çok uzun bir yol kat etti. Veri analitiği firması Circana'ya göre, yapay bitki ve kuru çiçek satışları geçen yıl ABD'de 2020'ye göre yüzde 52 artışla 2,3 milyar dolara ulaştı.
Çiçekçilerin çoğu düğün ve gelin partilerinin peşindeyken, daha önce reklamcılıkta çalışan Bay Franqui, çiçekleri her zaman daha çok bir pazarlama aracı olarak gördüğünü söylüyor.
2000'li yılların başında butik perakendeci Intermix'e kıyafet satışı yaparken, tiyatro ve manastırlarda fotoğraf çekimleri düzenledi. “Kimse beyaz plastik bir mankenin üzerinde 4.000 dolarlık bir elbise satın almaz” dedi. “Yaşam tarzını satmak zorundasın.”
2014 yılında Floratorium'u kurdu ve müşterilerin önünde poz verebileceği güzel çiçekli arka planlar yaratarak Instagram çağındaki işletmelere yardımcı olabileceğini fark etti. Sosyal medya gönderileriniz ücretsiz reklam olacaktır.
Ancak ekonomik olması için çiçeklerin uzun süre dayanması gerekiyordu. Tek çözüm yanlış yapmaktı.
Bay Franqui, ilk birkaç yılın yavaş geçtiğini söyledi. Bazı potansiyel müşteriler yapay çiçeklerin pejmürde olduğunu düşünüyor veya tesislerin yok edileceğinden endişeleniyordu.
Pandemi vurunca ve restoranlar ilkel dış mekanlarını cazip hale getirmek zorunda kalınca bu durum değişti. 2020 yazında Bay Franqui, SoHo'daki Fransız kafesi Maman için biberiye, nane, lavanta ve ortancalarla örülmüş huş ağacı kütüklerinden Fransız kırsal tarzı bir yemek barakası inşa etti.
Maman zincirinin kurucusu Elisa Marshall, insanların restorana akın ettiğini ve daha sonra başka 32 yerde kurulum yapması için Bay Franqui'yi işe aldığını söyledi. Çiçekleri kısmen restoranın 187.000 Instagram takipçisine borçludur. “Her gün sürekli olarak fotoğraflarda etiketleniyoruz” dedi.
Annemden sonra Bay Franqui'nin telefonu çalmaya devam etti. “Haftada beş kurulum yapıyorduk” dedi.
Bay Franqui, salgın sona erdiğinde işlerin duracağından ve dış mekan barakalarının öneminin azalacağından korkuyordu. Konu bu değil. Artık restoranlar da iç mekan tesisatı istiyor.
Miami'deki altı lokasyonunda defne dalları, morsalkım sarmaşıkları, sarı mimoza ve beyaz begonvillerin bir araya getirildiği geniş ağaçlara sahip olan Motek'in kurucusu Tessa Levy, “Ağacımız olmadan bir restoran açmayı hayal edemezdim” dedi.
Yine de yerleştirmelerin çok sık olması durumunda yerleştirmelerinin daha az orijinal görünebileceğinden korkuyor.
Bay Franqui'nin tasarımları kendine özgü bir görünüme sahip. Her ikisi de New York'un kuzeyinde hasat edilen gerçek halka söğüt ve mor salkımlardan dokunmuş dallarla başlıyorlar. Bay Franqui, dalların üzerine yaprakları ve çiçekleri katıyor, onları daha doğal görünmeleri için büküyor, büküyor ve gevşetiyor.
Bitki türlerinin restoranın mutfağıyla eşleşmesi gerektiğini söyledi; örneğin kırmızı soslu bir İtalyan restoranında tropik çiçekler olmamalı. Bay Franqui, “Rengarenk ficuslu bir limon ağacı gördüm” dedi. “Neredeyse ölüyordum.”
Rekabet zorlu. Bay Franqui, rakiplerin onun tarzını kopyalamaya çalıştıklarını veya inşaatta kendisine yardımcı olan serbest çalışanları kaçırdıklarını söyledi. Çiçekçi Julia Testa, insanların Bay Franqui'yi tasarımlarında etiketlemesinden bıktığı için Floratorium'u Instagram hesabından engellediğini söyledi.
Bir diğer zorluk ise belediye düzenlemeleridir. Yönetici ortaklardan Steve Kämmerer, Binalar Bakanlığı'nın restorana çiçeklerin yangın tehlikesi oluşturduğuna dair bir bildirim göndermesinin ardından Floratorium'un 2022 yılında Brooklyn Greenpoint'teki Bar Americano'daki bir tesisi yıktığını söyledi.
Kämmerer, toz ve is biriktiren çiçeklerin çaba ve temizliğinin de kendisini rahatsız ettiğini söyledi.
Ancak geçtiğimiz akşam, şehrin pisliği, SoHo'daki bir Yunan restoranı olan Lola Taverna'nın dışındaki fuşya rengi begonvillerin bolluğunu azaltmamıştı. Konuklar içeri girince birçok kişi anlaşmaya aykırı fotoğraf çekmek için durdu. Bazıları da bitkilerin sahte olduğunu anlayamadıklarını ya da umursamadıklarını söyledi.
Evde oturan bir anne olan Alexis Varone, Instagram filtreleri ve yoğun şekilde Botoks uygulanmış yüzler çağında artık özgünlük beklentisinin olmadığını söyledi.
“Her şey yanlış” dedi. Neden çiçekler de olmasın?
Bay Franqui doğaya nasıl bu kadar ustaca meydan okumuştu? Bu soru, şaşkınlık içinde duran yoldan geçen birçok kişiyi kızdırmış görünüyordu. Sonra bir kadın eğilip onları kokladı ve çiçeklerin sırrını keşfetti: Çiçekler sahteydi. Restorandaki çoğu bitki ve ayrıntılı çiçek aranjmanları gibi. Girişi çerçeveleyen kamelya yaprakları mı? Polyester. Antredeki ficus mu? Plastik. Masalardaki parlak pembe güller mi? Gerçek ve soldurucu.
Kalın gözlüklü ve arkaya doğru taranmış saçlı Bay Franqui, altın boyalı suçlayıcı tırnağını güllere doğrulttu. “Benimki asılmıyor” dedi.
Sahte çiçekler ve yapraklardan oluşan geniş, yüksek, abartılı kurulumlar, hızla restoran tasarımının yeni bir özelliği haline geliyor; açık mutfaklar, cam kavanozlar ve kablosuz masa lambaları gibi önceki armatürlerin çiçekli halefi. Son yıllarda Amerika Birleşik Devletleri'nin her yerinde ve Londra, Paris, Toronto ve Lagos, Nijerya gibi şehirlerde ortaya çıktılar. Yüksek kemerler oluşturuyorlar, yemek odası duvarlarına tırmanıyorlar ve dallarını sosyal medyanın derinliklerine gönderiyorlar ve burada birçok hafta sonu brunch gönderisini aydınlatıyorlar.
Dış mekandaki yemek barakalarını güzelleştirmek için pandemi döneminden kalma bir çözüm olarak başlayan şey, artık pleksiglas bölücülerden ve QR kodlarından daha uzun süre dayandı ve Bay Franqui'nin önemli bir trend belirleyici olduğu kendi maksimalist tasarım hareketine dönüştü.
2020 yılında Bay Franqui'nin şirketi Floratorium'u Manhattan'daki lüks deniz ürünleri restoranı Marea'nın dışındaki iskeleyi mavi-beyaz sahte ortancalarla kaplaması için görevlendiren New Yorklu tasarımcı Alsún Keogh, “Tam ön tarafta” dedi. “Kurulumu Floratorium'a yaptırırsanız, belli bir çekiciliği olur.”
Cesur çiçek desenleri, büyük şehir restoranlarına hakim olan minimalizm ve nötr tonlardan önemli bir sapma gibi görünüyor. Ancak Los Angeles'taki Schoos Design'ın kurucusu Thomas Schoos, Büyük Durgunluk'tan sonra benzer bir değişimin meydana geldiğini söyledi.
Zor zamanların ardından “insanlar yaşamak ister” dedi. “Sesli olmak istiyorlar.”
45 yaşındaki Bay Franqui, bu yapay peyzajların tek tedarikçisi değil ama muhtemelen en üretken olanıdır. Floratorium, çalışmalarını Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'da 300'den fazla restorana yerleştirdi ve proje başına yaklaşık 40.000 ila 50.000 ABD Doları ücret alıyor. (Bayan Keogh, birinci sınıf bir restoranın tipik aylık çiçek bütçesinin yaklaşık 5.000 dolar olduğunu söyledi.)
Talep o kadar büyük ki, Bay Franqui yakın zamanda Wood-Ridge, New Jersey'deki deposunu tamamlamak üzere Miami'de bir ofis açtı. Hatta stillendirme sürecini Biofauxlia adı altında ticari marka haline getirdi. Geçtiğimiz günlerde Çin'deki bir fabrika, yapay çiçeklerden bu kadar çok satın aldığı için onu sırf kim olduğunu sormak için aradı.
Bay Franqui, bir zamanlar gerçek bitkilere yemin eden restoran işletmecilerinin desteğini, şaşırtıcı derecede gerçek görünen yapay bitki örtüsünden oluşan aşırı büyümüş kemerleriyle kazandı: kadifemsi yaprakları olan orkideler, kırılgan fırfırlı Queen Anne dantelleri.
Gösterişli tarzı Porto Riko'daki memleketi Fajardo'nun yağmur ormanı ortamından ilham alan Bay Franqui, “'Bir düzenleme tasarlıyorum' şeklinde tasarım yapmıyorum” dedi. “Doğa Ana'nın yapacağı gibi tasarlıyorum.”
Bay Franqui ile birlikte çalışan Bay Schoos bir adım daha ileri gitti: “Bunu yeni bir sanatın yaratımı olarak görmekten kendimi alamıyorum.”
Her yeni sanat hareketi gibi bu da kutuplaştırıcıdır.
Greenwich Village'daki Baby Brasa'da yemek yiyen muhasebe firması yöneticisi Paloma Picasso, kendisini çeken şeyin yiyeceklerden çok çiçekler olduğunu söyledi. “İçeriye giriyorsunuz, çiçeklere ve manzaraya hayran kalıyorsunuz. Fotoğraf çekmek için çok güzel bir yer. Şöyle düşünüyorlar: Hadi deneyelim.”
Ancak görüntüler aynı zamanda New York Magazine'in geçen yıl bir restoranın kötü olduğuna dair ipuçları listesinde de yer aldı. Yazar Tammie Teclemariam, çiçekli giriş yollarının ve sahte sarmaşık duvarların “Y kuşağı Instagram tasarımında son nokta” olduğundan yakındı.
Kristian Brown, sahte çiçeklerin bir restoranın bakıma önem vermediğinin sinyalini verdiğini söyledi. Williamsburg, Brooklyn'deki bir Fransız restoranı olan Recette'de yemek yiyen bir giyim satıcısı. Plastik bitkilerin fotosentez yapamayacağını ekledi. “Oksijene ihtiyacımız var.”
Onları sevin ya da nefret edin, yapay bitkiler cenaze evlerinde ve el sanatları dükkanlarında bulunan sert örneklerden çok uzun bir yol kat etti. Veri analitiği firması Circana'ya göre, yapay bitki ve kuru çiçek satışları geçen yıl ABD'de 2020'ye göre yüzde 52 artışla 2,3 milyar dolara ulaştı.
Çiçekçilerin çoğu düğün ve gelin partilerinin peşindeyken, daha önce reklamcılıkta çalışan Bay Franqui, çiçekleri her zaman daha çok bir pazarlama aracı olarak gördüğünü söylüyor.
2000'li yılların başında butik perakendeci Intermix'e kıyafet satışı yaparken, tiyatro ve manastırlarda fotoğraf çekimleri düzenledi. “Kimse beyaz plastik bir mankenin üzerinde 4.000 dolarlık bir elbise satın almaz” dedi. “Yaşam tarzını satmak zorundasın.”
2014 yılında Floratorium'u kurdu ve müşterilerin önünde poz verebileceği güzel çiçekli arka planlar yaratarak Instagram çağındaki işletmelere yardımcı olabileceğini fark etti. Sosyal medya gönderileriniz ücretsiz reklam olacaktır.
Ancak ekonomik olması için çiçeklerin uzun süre dayanması gerekiyordu. Tek çözüm yanlış yapmaktı.
Bay Franqui, ilk birkaç yılın yavaş geçtiğini söyledi. Bazı potansiyel müşteriler yapay çiçeklerin pejmürde olduğunu düşünüyor veya tesislerin yok edileceğinden endişeleniyordu.
Pandemi vurunca ve restoranlar ilkel dış mekanlarını cazip hale getirmek zorunda kalınca bu durum değişti. 2020 yazında Bay Franqui, SoHo'daki Fransız kafesi Maman için biberiye, nane, lavanta ve ortancalarla örülmüş huş ağacı kütüklerinden Fransız kırsal tarzı bir yemek barakası inşa etti.
Maman zincirinin kurucusu Elisa Marshall, insanların restorana akın ettiğini ve daha sonra başka 32 yerde kurulum yapması için Bay Franqui'yi işe aldığını söyledi. Çiçekleri kısmen restoranın 187.000 Instagram takipçisine borçludur. “Her gün sürekli olarak fotoğraflarda etiketleniyoruz” dedi.
Annemden sonra Bay Franqui'nin telefonu çalmaya devam etti. “Haftada beş kurulum yapıyorduk” dedi.
Bay Franqui, salgın sona erdiğinde işlerin duracağından ve dış mekan barakalarının öneminin azalacağından korkuyordu. Konu bu değil. Artık restoranlar da iç mekan tesisatı istiyor.
Miami'deki altı lokasyonunda defne dalları, morsalkım sarmaşıkları, sarı mimoza ve beyaz begonvillerin bir araya getirildiği geniş ağaçlara sahip olan Motek'in kurucusu Tessa Levy, “Ağacımız olmadan bir restoran açmayı hayal edemezdim” dedi.
Yine de yerleştirmelerin çok sık olması durumunda yerleştirmelerinin daha az orijinal görünebileceğinden korkuyor.
Bay Franqui'nin tasarımları kendine özgü bir görünüme sahip. Her ikisi de New York'un kuzeyinde hasat edilen gerçek halka söğüt ve mor salkımlardan dokunmuş dallarla başlıyorlar. Bay Franqui, dalların üzerine yaprakları ve çiçekleri katıyor, onları daha doğal görünmeleri için büküyor, büküyor ve gevşetiyor.
Bitki türlerinin restoranın mutfağıyla eşleşmesi gerektiğini söyledi; örneğin kırmızı soslu bir İtalyan restoranında tropik çiçekler olmamalı. Bay Franqui, “Rengarenk ficuslu bir limon ağacı gördüm” dedi. “Neredeyse ölüyordum.”
Rekabet zorlu. Bay Franqui, rakiplerin onun tarzını kopyalamaya çalıştıklarını veya inşaatta kendisine yardımcı olan serbest çalışanları kaçırdıklarını söyledi. Çiçekçi Julia Testa, insanların Bay Franqui'yi tasarımlarında etiketlemesinden bıktığı için Floratorium'u Instagram hesabından engellediğini söyledi.
Bir diğer zorluk ise belediye düzenlemeleridir. Yönetici ortaklardan Steve Kämmerer, Binalar Bakanlığı'nın restorana çiçeklerin yangın tehlikesi oluşturduğuna dair bir bildirim göndermesinin ardından Floratorium'un 2022 yılında Brooklyn Greenpoint'teki Bar Americano'daki bir tesisi yıktığını söyledi.
Kämmerer, toz ve is biriktiren çiçeklerin çaba ve temizliğinin de kendisini rahatsız ettiğini söyledi.
Ancak geçtiğimiz akşam, şehrin pisliği, SoHo'daki bir Yunan restoranı olan Lola Taverna'nın dışındaki fuşya rengi begonvillerin bolluğunu azaltmamıştı. Konuklar içeri girince birçok kişi anlaşmaya aykırı fotoğraf çekmek için durdu. Bazıları da bitkilerin sahte olduğunu anlayamadıklarını ya da umursamadıklarını söyledi.
Evde oturan bir anne olan Alexis Varone, Instagram filtreleri ve yoğun şekilde Botoks uygulanmış yüzler çağında artık özgünlük beklentisinin olmadığını söyledi.
“Her şey yanlış” dedi. Neden çiçekler de olmasın?