Bu hafta, Nerede Yenir köşe yazarı Pete Sites'in, profilini çıkardığı altı New York restoran versiyonundan birine veya size en yakın restorana sizi gönderecek olan köfte eriyiğine bir övgüsü var.
Ne de olsa Patty eriyikleri, New York'ta gittikçe azalan ama “Monty Python ve Kutsal Kase”den alıntı yapacak olursak, henüz ölmemiş olan eski tarz lokantaların uzun zamandır ekmeği ve tereyağı (ve karamelize soğan) olmuştur. “
En sevdiğim restoran olan Waffle House'la büyüdüm ve biliniz ki, çifte kızarmış patatesimi severim. New York'a taşındığımda, 80 yıldan fazla bir süre Bushwick'teki Tina's Place'de pek çok akşamdan kalma hastayla ilgilendim. Daha sonra Golden Diner ve Baby Blues Luncheonette gibi Millennial Diner'lara hayran kaldım ama evime her zaman eski tarz, gösterişten uzak, uygun fiyatlı konforlarla dönüyorum.
Kafanın içindeki New York lokantası
Geçenlerde Arizona'ya yaptığım bir gezide genç hayatımın en iyi patty eriyiklerinden birini yaşadım. (Eğer kendinizi Black Canyon City'de bulursanız, lütfen denemek için Rock Springs Café'ye uğrayın.) Ondan önce son karşılaşmam Patty Melt ile oldu. Manhattan Lokantası Yukarı Batı Yakası'nda.
Patty eriyiğinin ayrıntılarını hatırlamıyorum – bunun dışında tam olarak beklediğim ve arzuladığım şeydi; ızgara çavdar üzerinde İsviçre peyniri ve soğanla eritilen temellere dönüş köftesi – ancak Manhattan Diner, tüm tanıdık görkemiyle bir New York restoranıdır. Menü bir CVS faturası kadar uzun ve o kadar kapsamlı ki, gerçekte ne istediğini bilen müşterilere hizmet etmek için sunucumuz bizi nazikçe unuttu. Süslü kalamar, krep, rigatoni bolognese ve espresso martini mi? Burada her şeyi alırsınız.
Ayrıca Symphony Space mekanının karşısında elverişli bir konuma sahip olduğundan gösteri öncesi yemek için mükemmeldir.
Kalkıştan önce bir mola
Olmanız gereken bir yere yakın bir yerde yemek yemek her zaman bir kazançtır. Örneğin, LaGuardia'da uçuşunuz ciddi şekilde rötar yaparsa, aktarmayı düşünün Jackson Hole Lokantası Astoria Heights'ta.
1940'larda Havayolu Lokantası ve 1972'de Jackson Hole olarak açılan bu alçak metal bina, “Stereotypical Diners” kataloğundan alınmış ve kıvrımlı neon ışık desenleriyle süslenmiş gibi görünüyor. (Martin Scorsese'nin “Goodfellas”ın bir kısmını burada çekmesinin bir nedeni var.) Ancak bu sadece gösteri için değil: Restoranın en sevdiği yemeklerin tümü ve canınız fajita çekiyorsa kapsamlı bir Teksas-Meksika menüsü var. Ve vanilyalı dondurma, sıcak şekerleme, çikolatalı kek, badem ve çırpılmış kremadan oluşan Jackson Hole dondurması sizi sonsuza kadar paylaştığınız kişiye bağlayacak.
Krepten başka bir şey yok
Manhattan ve Queens'te verdiğiniz paraya değecek restoranlardan bahsettikten sonra Brooklyn'den bir seçenekle bitirmek istiyorum: Tom'un Restoranı Prospect Heights'ta. (Suzanne Vega'nın “Tom's Diner” şarkısına ilham veren aynı isimli Morningside Heights reklamıyla karıştırılmamalıdır.)
Tom's bir lokantadır – yalnızca nakit para (ATM vardır), dama tahtası fayansları, çiçek döşemeli vinil kabinleri – ancak kağıt pipetler alacak kadar moderndir. Menü çeşitli değildir; Her gün, özellikle kreplere ağırlık verilen, tüm gün süren bir kahvaltıdır. Danimarka krepleri, gümüş dolarlık krepler, streusel krepleri, mangolu cevizli krepler, tatlı patatesli krepler, klasik krepler. Ancak baharatlı limonlu ricotta kreplerini tavsiye ederim, o kadar kabarık ki üzerlerine şurup sürmeniz gerekip gerekmediğini merak edeceksiniz. Cevap kesinlikle öyle; sonuçta lokanta kültürünün ilk kuralı şudur: daha fazlası daha fazladır.
Şu anda içinde bulunduğum şey
Belki de iyi yemeklerden daha çok sevdiğim tek şey harika müzik dinlemek. Bu yıl daha fazla tam uzunlukta albüm dinlemek ve “hit single” ekonomisine direnmek için bir hedef (karar değil) belirledim. Geçtiğimiz Cumartesi gecesi, ana akım country müzik sahnesine giren ilk siyahi sanatçılardan biri olan Linda Martell'in çıkardığı tek albüm olan “Color Me Country”yi çaldım ve gerçekten keyif aldım. Buradan dinleyebilirsiniz.
Ne de olsa Patty eriyikleri, New York'ta gittikçe azalan ama “Monty Python ve Kutsal Kase”den alıntı yapacak olursak, henüz ölmemiş olan eski tarz lokantaların uzun zamandır ekmeği ve tereyağı (ve karamelize soğan) olmuştur. “
En sevdiğim restoran olan Waffle House'la büyüdüm ve biliniz ki, çifte kızarmış patatesimi severim. New York'a taşındığımda, 80 yıldan fazla bir süre Bushwick'teki Tina's Place'de pek çok akşamdan kalma hastayla ilgilendim. Daha sonra Golden Diner ve Baby Blues Luncheonette gibi Millennial Diner'lara hayran kaldım ama evime her zaman eski tarz, gösterişten uzak, uygun fiyatlı konforlarla dönüyorum.
Kafanın içindeki New York lokantası
Geçenlerde Arizona'ya yaptığım bir gezide genç hayatımın en iyi patty eriyiklerinden birini yaşadım. (Eğer kendinizi Black Canyon City'de bulursanız, lütfen denemek için Rock Springs Café'ye uğrayın.) Ondan önce son karşılaşmam Patty Melt ile oldu. Manhattan Lokantası Yukarı Batı Yakası'nda.
Patty eriyiğinin ayrıntılarını hatırlamıyorum – bunun dışında tam olarak beklediğim ve arzuladığım şeydi; ızgara çavdar üzerinde İsviçre peyniri ve soğanla eritilen temellere dönüş köftesi – ancak Manhattan Diner, tüm tanıdık görkemiyle bir New York restoranıdır. Menü bir CVS faturası kadar uzun ve o kadar kapsamlı ki, gerçekte ne istediğini bilen müşterilere hizmet etmek için sunucumuz bizi nazikçe unuttu. Süslü kalamar, krep, rigatoni bolognese ve espresso martini mi? Burada her şeyi alırsınız.
Ayrıca Symphony Space mekanının karşısında elverişli bir konuma sahip olduğundan gösteri öncesi yemek için mükemmeldir.
Kalkıştan önce bir mola
Olmanız gereken bir yere yakın bir yerde yemek yemek her zaman bir kazançtır. Örneğin, LaGuardia'da uçuşunuz ciddi şekilde rötar yaparsa, aktarmayı düşünün Jackson Hole Lokantası Astoria Heights'ta.
1940'larda Havayolu Lokantası ve 1972'de Jackson Hole olarak açılan bu alçak metal bina, “Stereotypical Diners” kataloğundan alınmış ve kıvrımlı neon ışık desenleriyle süslenmiş gibi görünüyor. (Martin Scorsese'nin “Goodfellas”ın bir kısmını burada çekmesinin bir nedeni var.) Ancak bu sadece gösteri için değil: Restoranın en sevdiği yemeklerin tümü ve canınız fajita çekiyorsa kapsamlı bir Teksas-Meksika menüsü var. Ve vanilyalı dondurma, sıcak şekerleme, çikolatalı kek, badem ve çırpılmış kremadan oluşan Jackson Hole dondurması sizi sonsuza kadar paylaştığınız kişiye bağlayacak.
Krepten başka bir şey yok
Manhattan ve Queens'te verdiğiniz paraya değecek restoranlardan bahsettikten sonra Brooklyn'den bir seçenekle bitirmek istiyorum: Tom'un Restoranı Prospect Heights'ta. (Suzanne Vega'nın “Tom's Diner” şarkısına ilham veren aynı isimli Morningside Heights reklamıyla karıştırılmamalıdır.)
Tom's bir lokantadır – yalnızca nakit para (ATM vardır), dama tahtası fayansları, çiçek döşemeli vinil kabinleri – ancak kağıt pipetler alacak kadar moderndir. Menü çeşitli değildir; Her gün, özellikle kreplere ağırlık verilen, tüm gün süren bir kahvaltıdır. Danimarka krepleri, gümüş dolarlık krepler, streusel krepleri, mangolu cevizli krepler, tatlı patatesli krepler, klasik krepler. Ancak baharatlı limonlu ricotta kreplerini tavsiye ederim, o kadar kabarık ki üzerlerine şurup sürmeniz gerekip gerekmediğini merak edeceksiniz. Cevap kesinlikle öyle; sonuçta lokanta kültürünün ilk kuralı şudur: daha fazlası daha fazladır.
Şu anda içinde bulunduğum şey
Belki de iyi yemeklerden daha çok sevdiğim tek şey harika müzik dinlemek. Bu yıl daha fazla tam uzunlukta albüm dinlemek ve “hit single” ekonomisine direnmek için bir hedef (karar değil) belirledim. Geçtiğimiz Cumartesi gecesi, ana akım country müzik sahnesine giren ilk siyahi sanatçılardan biri olan Linda Martell'in çıkardığı tek albüm olan “Color Me Country”yi çaldım ve gerçekten keyif aldım. Buradan dinleyebilirsiniz.