Klâsik meslekler kayıt altında

AliDayı

New member
Geleneksel meslekleri tespit etmek için, Ticaret Bakanlığı Esnaf Sanatkârlar ve Kooperatifçilik Genel Müdürlüğü uyumunda “Geleneksel Meslekler Ansiklopedisi” hazırlandı. Ansiklopedide kültürel yahut sanatsal kıymeti olan lakin kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerin tarifi ve meslekleri icra eden bireylere ait bilgiler yer alıyor. Medeniyet ve kültürüne sahip çıkan devlet anlayışı ile hazırlanan ve makalelerden oluşan kaynak kitap niteliğindeki eser, dünden yarına kurulan köprünün güçlendirilmesine de katkı sağlayacak.

Geleneksel Meslekler Ansiklopedisi


İLK ÇAĞLARIN MESLEĞİ DEBBAĞLIK

İki ciltten ve toplam bin 362 sayfadan oluşan yapıtta, ele alınan mesleğin İngilizce özeti, meslek tarifi, mesleksel tabirler, mesleğin tarihi gelişim süreci üzere bilgiler yer alıyor. Yapıtta alemden, çeşmibülbül imaline, klâsik ok, yay, zighir imalinden, keçeciliğe, kıspetçilikden savatlamaya kadar kaybolmuş ya da kaybolmaya yüz tutan onlarca meslek ele alınıyor. İncelenen klâsik meslekler içinde birinci çağdan bu yana varlığını sürdürün debbağlık da var, çabucak hemen üç asırdır varlığını sürdüren çarşaf bağı da…

KIYAFETİN ZENGİNLİĞİ NESİLDEN

Günlük ömrün bir kesimi olan ve kökeni altıncı yüzyıla dayanan boynuz, kemik işlemeciliği yani bilinen ismi ile tarak üretimi ise yabancı muharrirlerin bile ilgisini çekiyor. Günümüzde aksesuar olarak kullanılan kemer üretiminin tarihi ise Osmanlı İmparatorluğuna dayanıyor. Osmanlı’da nesil ismiyle kullanılan aksesuar hem erkek hem bayan giysisinde değerli bir yere sahipti. Nesiller beli soğuktan korumak için kullanılmasının yanı sıra para, saat, bıçak üzere küçük boyutlu aletleri taşımak için cep olarak kullanılıyordu. Nesiller, Osmanlı’da kıyafete zenginlik katmak için de kullanılıyordu. Klâsik meslekler içinde yer alan süpürgecilik, yüncülük ve tiftikçilik üzere meslekler ise bölgesel nitelikte iktisada katkı sağlamaya devam ediyor.

Çekiçle döv, tokmakla düzelt

Doğal madenlerin keşfedilmesiyle bir arada kullanılmaya başlanan dövme tekniğiyle bakır külçeler kalhanelerde eritilip hazırlanan kalıplara dökülerek levha haline getiriliyor. 20. yüzyıl başlarına kadar kullanılan bu prosedür, bundan daha sonra şahmerdan denen otomatik çekiçlerle dövülerek şekillendirilmeye başlandı.
 
Üst