Havada maya, peynir ve çimen kokusu vardı ve önümde Pizza Hut'ın kişisel tava pizzası gibi görünse de aslında daha pahalı bir kopyaydı.
Orijinal pizzanın bazı kusurları, en sevilen çocukluk anısı gibi düzeltilmiş ve üzerine yazılmıştı. Çiğ hamur damarları yok, bitkisel yağın korkutucu teri yok.
Orijinalin en iyi nitelikleri, tereyağlı, altınla yıkanmış bir taban ve açık kahverengi peynir konfeti ile örtülmüş hassas, çatlak kenar ile abartılmıştır. Hamur iki kat daha kalın ve kabarık, kabarcıklı ve ağırlıksızdı.
Bu pizzanın – bu hileli pizzanın – neden bu kadar kötü hissettirdiğini açıklamak zor. Daha kaynak materyal olarak Pizza Hut pizzası gibi.
Şef Tim Hollingsworth bunu “Pizza Haute” olarak adlandırdığı, Amerikan fast food'una neredeyse bilimsel bir dikkatle yaklaşan ve bu türün yemek pişirmeyi yücelttiği sıradan bir pop-up restoran olan Los Angeles' Chain'de titizlikle pişirdiği temalı gecelerden biri için yaptı. titiz bir hassasiyetle sunum.
Zincir, kaliteli yemeklerin adli yanılsaması konusunda uzman değil; kesip krema ve kek katmanlarını ortaya çıkarana kadar gerçek limonlara benzeyen barok, limon aromalı tatlılar. Hayır, bu pizza kılığına girmiş bir pizza.
Bu farklı türden bir yanılsama: Gerçekte fast food olmayan, aslında fast food olmayan bir restoran mı satıyorsunuz? Ve beni gönderdi – aslında insan olmayan bir insan mı? – bir spirale. Chain kutlama amaçlı ve nostaljik miydi yoksa alaycı ve manipülatif miydi? Bu bir pazarlama gösterisi miydi, bir performans eseri miydi yoksa mutfak yerel dilimizin sevgi dolu bir yeniden yazımı mıydı? Geçmişe doğru keyifli bir sıçrama mıydı, yoksa geleceğe bir bakış mı?
Zincir menüler değişiyor ve bazen markalar bir araya gelerek süper bir yelpaze oluşturuyor. Bu özel menü kişi başı 75 dolardı ve kırmızı Solo bardaklarda kokteyller, bol ve hatta muhtemelen sınırsız şarap, eski bir salata barı ve Dost'tan uçakla gelen gerçek Hunka Chunka PB Fudge ve Butter Crunch bloklarının bulunduğu bir dondurma istasyonu içeriyordu. Doğu Yakası.
Aktör BJ Novak, “Zincir”i market zincirlerine saygı duruşu niteliğinde, yemek pişirme dolu bir film olarak hayal etti. İlk olarak 2021'de otoparklarda ve ara sokaklarda ortaya çıktı ve daha sonra Batı Hollywood'daki bir evde faaliyet gösterdi. Chain, ilk günlerinde salgının karanlığına doğrudan bir tepki gibi görünüyordu; tereyağlı erişte, tavuk bonfile, makarna, peynir ve dondurmalı dondurma siparişlerindeki güvenilir artış gibi çok kötü haberlerin ardından gelen lezzet düşüşünü önceden tahmin ediyordu. .
Buna başka bir açıdan bakmanın bir başka yolu da, Hollywood'un restoran işini riske atması ve bir yönetmenin Barbie'nin yapacağı gibi, mevcut mutfak fikri mülkiyetlerini (McRib, Crunchwrap Supreme, Bacon King) uyarlaması için yetenekli bir şefi işe almasıydı. düzenlemek.
Ocak ayında Chain, muhteşem vintage fast food tchotchkes koleksiyonunu Virgil Köyü'nde daha geniş bir alana taşıdı ve burada hâlâ şehirdeki en zor masalardan biri olmaya devam ediyor. (Zincir, kuruluşundan bu yana biletleri tükenen yaklaşık 100 etkinliğe ev sahipliği yaptı ve kısa mesajla kaydolabileceğiniz bekleme listesinde 25.000 isim yer alıyor.)
Chain'in kurucularından Nicholas Kraft, “Kendimizi bir restoran olarak düşünmekten hoşlanmıyoruz” dedi. Hem bir restorandan daha ruhani hem de pop-up'tan daha yerleşik olduğu doğru. Ve bir Instagram müzesi olmasa da, kurgusal bir işletmenin sürükleyici deneyimi niteliklerine sahip.
Yakın zamanda “Nope” ve “Oppenheimer” üzerinde çalışmış olan yapım tasarımcısı Ruth De Jong, 90'ların atari ve video oyunları ve sofistike Orijinal tasarım karışımı: kıvrımlı yeşil harflerle vintage bir Ronald McDonald ve Albay Sanders havası yaratarak görünümün yaratılmasına yardımcı oldu. ve kırmızı banklar, ayrıntılı plastik menüler ve kendine gönderme yapan billboard reklamları. Etkisi hem sarsıcı hem de muhteşem; görünüşte sonsuza kadar var olan bir fast-food çoklu evreni.
Ayrılmadan önce Chain'in, bahsettiği restoranlarla ve onları seven insanlarla dalga geçen bir pandomimci gibi hissedeceğinden endişelendim. Ancak mekanda bir sıcaklık, konuya ve onun köklü sevinçlerine karşı açık bir sevgi vardı. Pizzaların alınmaya hazır olduğunu bildiren zilin çalmasını beklerken, zili çok sıkı tuttum. Bildirimi kaçırma korkusu – vızıldamanın heyecanı! – hepsi çok ama çok gerçekti.
Bay Hollingsworth pizza yemek için bir çocukluk anısını referans noktası olarak kullandı: Houston'daki bir Pizza Hut'ta ani bir sel sırasında mahsur kaldığı gece. Ama oradaki herkes gibi ben de kendi referanslarımı getirdim. Gecenin sonunda, anne ve babasının boşanmasından önceki yaza ait son doğum gününü titizlikle yeniden yarattığı eksantrik bir milyarderin partisine girdiğimi hissettim. Titizlik. Hassasiyet. Kalp kırıklığının ve özlemin yüceltilmesi.
Bay Hollingsworth'un restoran endüstrisinde ciddi bir geçmişi var; yıllarca French Laundry'de yönetici şef olarak çalıştı ve şu anda Los Angeles'ta Otium'u yönetiyor. Ancak her türlü yaygaraya direniyor; hiçbir minyatürleştirmeye, hiçbir yapısal dönüşüme, yemeği tanınmaz hale getirecek hiçbir yapıya karşı koymuyor. Bu yüzden işe yarıyor. Yemek teknik olarak şef tarafından belirlenir, ancak şef nasıl ortadan kaybolacağını bilir.
Hızlı fast food yeniden yapımları yeni bir şey değil, ancak nadiren şirketin kendi markalaşma çabalarını destekleyen işbirlikleri oluyorlar. Pizza Hut, çarpıcı bir pazarlama hamlesiyle Chain'in pizza yemeğine sponsor oldu ve bu, şirketin biftek kaplı pizzasının reklamı olarak da kullanıldı. Yemek bir reklamdı; yemek için de o aynı zamanda bir reklamdı.
Ancak tüm yemekler sponsorlu değil ve Chain henüz herhangi bir şirket avukatını kışkırtmadı. Bay Hollingsworth, eğlence olsun diye yakın zamanda üretimi durdurulan popüler ürünlerden esinlenerek “The Comeback Combo” adlı bir menü sundu. Bunlar arasında, şirketin bitkisel yağa geçtiği 1990 yılına kadar McDonald's'ın yaptığı kızartmaları anımsatan içyağı kızartması da vardı. Ayrıca Taco Bell'in ilk menülerinden bir etli sandviç olan Bell Beefer'ın bir kopyasını da yaptı.
Chain'in hesabında yakın zamanda yayınlanan bir Instagram gönderisi, takipçilerden özledikleri yiyecekleri – emekli, bulması zor, endüstriyel olarak düzenlenmiş sezonlarımızdaki değişikliklerle gelip giden – derinlemesine incelemelerini istedi.
İnsanlar Taco Bell'deki 7 katlı burritoları ve McDonald's'taki gerçek kızarmış elmalı turtayı arzuladılar. Popeyes'in Cajun pilavını, KFC'nin patlamış mısırlı tavuğunu, Wendy'nin dolma pidesini ve Olive Garden'ın tavuklu Alfredo pizzasını kaçırdılar.
Bu, takip edilmeye değer eserleri, geçmişe ve geleceğe bir bakışı ortaya çıkaran izleyici etkileşimi üzerine bir alıştırmaydı. Burada, fikirlerin dipsiz ekmek sepeti, Amerikan bakkal zincirlerinin ve fikri mülkiyetin tükenmez kanunu, anıların ve pazarlamanın bulanıklığında hayatta kalan, sonsuza kadar gün ışığına çıkarılıp yeniden oluşturulacak bir yer vardı. Nostalji, izin verilse yazacağı menüler sınırsızdı.
Takip etmek Haberler Instagram'da Yemek Pişirme, Facebook, Youtube, Tik tak Ve Pinterest'te. Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş ipuçlarıyla Haberler Cooking'den düzenli güncellemeler alın.
Orijinal pizzanın bazı kusurları, en sevilen çocukluk anısı gibi düzeltilmiş ve üzerine yazılmıştı. Çiğ hamur damarları yok, bitkisel yağın korkutucu teri yok.
Orijinalin en iyi nitelikleri, tereyağlı, altınla yıkanmış bir taban ve açık kahverengi peynir konfeti ile örtülmüş hassas, çatlak kenar ile abartılmıştır. Hamur iki kat daha kalın ve kabarık, kabarcıklı ve ağırlıksızdı.
Bu pizzanın – bu hileli pizzanın – neden bu kadar kötü hissettirdiğini açıklamak zor. Daha kaynak materyal olarak Pizza Hut pizzası gibi.
Şef Tim Hollingsworth bunu “Pizza Haute” olarak adlandırdığı, Amerikan fast food'una neredeyse bilimsel bir dikkatle yaklaşan ve bu türün yemek pişirmeyi yücelttiği sıradan bir pop-up restoran olan Los Angeles' Chain'de titizlikle pişirdiği temalı gecelerden biri için yaptı. titiz bir hassasiyetle sunum.
Zincir, kaliteli yemeklerin adli yanılsaması konusunda uzman değil; kesip krema ve kek katmanlarını ortaya çıkarana kadar gerçek limonlara benzeyen barok, limon aromalı tatlılar. Hayır, bu pizza kılığına girmiş bir pizza.
Bu farklı türden bir yanılsama: Gerçekte fast food olmayan, aslında fast food olmayan bir restoran mı satıyorsunuz? Ve beni gönderdi – aslında insan olmayan bir insan mı? – bir spirale. Chain kutlama amaçlı ve nostaljik miydi yoksa alaycı ve manipülatif miydi? Bu bir pazarlama gösterisi miydi, bir performans eseri miydi yoksa mutfak yerel dilimizin sevgi dolu bir yeniden yazımı mıydı? Geçmişe doğru keyifli bir sıçrama mıydı, yoksa geleceğe bir bakış mı?
Zincir menüler değişiyor ve bazen markalar bir araya gelerek süper bir yelpaze oluşturuyor. Bu özel menü kişi başı 75 dolardı ve kırmızı Solo bardaklarda kokteyller, bol ve hatta muhtemelen sınırsız şarap, eski bir salata barı ve Dost'tan uçakla gelen gerçek Hunka Chunka PB Fudge ve Butter Crunch bloklarının bulunduğu bir dondurma istasyonu içeriyordu. Doğu Yakası.
Aktör BJ Novak, “Zincir”i market zincirlerine saygı duruşu niteliğinde, yemek pişirme dolu bir film olarak hayal etti. İlk olarak 2021'de otoparklarda ve ara sokaklarda ortaya çıktı ve daha sonra Batı Hollywood'daki bir evde faaliyet gösterdi. Chain, ilk günlerinde salgının karanlığına doğrudan bir tepki gibi görünüyordu; tereyağlı erişte, tavuk bonfile, makarna, peynir ve dondurmalı dondurma siparişlerindeki güvenilir artış gibi çok kötü haberlerin ardından gelen lezzet düşüşünü önceden tahmin ediyordu. .
Buna başka bir açıdan bakmanın bir başka yolu da, Hollywood'un restoran işini riske atması ve bir yönetmenin Barbie'nin yapacağı gibi, mevcut mutfak fikri mülkiyetlerini (McRib, Crunchwrap Supreme, Bacon King) uyarlaması için yetenekli bir şefi işe almasıydı. düzenlemek.
Ocak ayında Chain, muhteşem vintage fast food tchotchkes koleksiyonunu Virgil Köyü'nde daha geniş bir alana taşıdı ve burada hâlâ şehirdeki en zor masalardan biri olmaya devam ediyor. (Zincir, kuruluşundan bu yana biletleri tükenen yaklaşık 100 etkinliğe ev sahipliği yaptı ve kısa mesajla kaydolabileceğiniz bekleme listesinde 25.000 isim yer alıyor.)
Chain'in kurucularından Nicholas Kraft, “Kendimizi bir restoran olarak düşünmekten hoşlanmıyoruz” dedi. Hem bir restorandan daha ruhani hem de pop-up'tan daha yerleşik olduğu doğru. Ve bir Instagram müzesi olmasa da, kurgusal bir işletmenin sürükleyici deneyimi niteliklerine sahip.
Yakın zamanda “Nope” ve “Oppenheimer” üzerinde çalışmış olan yapım tasarımcısı Ruth De Jong, 90'ların atari ve video oyunları ve sofistike Orijinal tasarım karışımı: kıvrımlı yeşil harflerle vintage bir Ronald McDonald ve Albay Sanders havası yaratarak görünümün yaratılmasına yardımcı oldu. ve kırmızı banklar, ayrıntılı plastik menüler ve kendine gönderme yapan billboard reklamları. Etkisi hem sarsıcı hem de muhteşem; görünüşte sonsuza kadar var olan bir fast-food çoklu evreni.
Ayrılmadan önce Chain'in, bahsettiği restoranlarla ve onları seven insanlarla dalga geçen bir pandomimci gibi hissedeceğinden endişelendim. Ancak mekanda bir sıcaklık, konuya ve onun köklü sevinçlerine karşı açık bir sevgi vardı. Pizzaların alınmaya hazır olduğunu bildiren zilin çalmasını beklerken, zili çok sıkı tuttum. Bildirimi kaçırma korkusu – vızıldamanın heyecanı! – hepsi çok ama çok gerçekti.
Bay Hollingsworth pizza yemek için bir çocukluk anısını referans noktası olarak kullandı: Houston'daki bir Pizza Hut'ta ani bir sel sırasında mahsur kaldığı gece. Ama oradaki herkes gibi ben de kendi referanslarımı getirdim. Gecenin sonunda, anne ve babasının boşanmasından önceki yaza ait son doğum gününü titizlikle yeniden yarattığı eksantrik bir milyarderin partisine girdiğimi hissettim. Titizlik. Hassasiyet. Kalp kırıklığının ve özlemin yüceltilmesi.
Bay Hollingsworth'un restoran endüstrisinde ciddi bir geçmişi var; yıllarca French Laundry'de yönetici şef olarak çalıştı ve şu anda Los Angeles'ta Otium'u yönetiyor. Ancak her türlü yaygaraya direniyor; hiçbir minyatürleştirmeye, hiçbir yapısal dönüşüme, yemeği tanınmaz hale getirecek hiçbir yapıya karşı koymuyor. Bu yüzden işe yarıyor. Yemek teknik olarak şef tarafından belirlenir, ancak şef nasıl ortadan kaybolacağını bilir.
Hızlı fast food yeniden yapımları yeni bir şey değil, ancak nadiren şirketin kendi markalaşma çabalarını destekleyen işbirlikleri oluyorlar. Pizza Hut, çarpıcı bir pazarlama hamlesiyle Chain'in pizza yemeğine sponsor oldu ve bu, şirketin biftek kaplı pizzasının reklamı olarak da kullanıldı. Yemek bir reklamdı; yemek için de o aynı zamanda bir reklamdı.
Ancak tüm yemekler sponsorlu değil ve Chain henüz herhangi bir şirket avukatını kışkırtmadı. Bay Hollingsworth, eğlence olsun diye yakın zamanda üretimi durdurulan popüler ürünlerden esinlenerek “The Comeback Combo” adlı bir menü sundu. Bunlar arasında, şirketin bitkisel yağa geçtiği 1990 yılına kadar McDonald's'ın yaptığı kızartmaları anımsatan içyağı kızartması da vardı. Ayrıca Taco Bell'in ilk menülerinden bir etli sandviç olan Bell Beefer'ın bir kopyasını da yaptı.
Chain'in hesabında yakın zamanda yayınlanan bir Instagram gönderisi, takipçilerden özledikleri yiyecekleri – emekli, bulması zor, endüstriyel olarak düzenlenmiş sezonlarımızdaki değişikliklerle gelip giden – derinlemesine incelemelerini istedi.
İnsanlar Taco Bell'deki 7 katlı burritoları ve McDonald's'taki gerçek kızarmış elmalı turtayı arzuladılar. Popeyes'in Cajun pilavını, KFC'nin patlamış mısırlı tavuğunu, Wendy'nin dolma pidesini ve Olive Garden'ın tavuklu Alfredo pizzasını kaçırdılar.
Bu, takip edilmeye değer eserleri, geçmişe ve geleceğe bir bakışı ortaya çıkaran izleyici etkileşimi üzerine bir alıştırmaydı. Burada, fikirlerin dipsiz ekmek sepeti, Amerikan bakkal zincirlerinin ve fikri mülkiyetin tükenmez kanunu, anıların ve pazarlamanın bulanıklığında hayatta kalan, sonsuza kadar gün ışığına çıkarılıp yeniden oluşturulacak bir yer vardı. Nostalji, izin verilse yazacağı menüler sınırsızdı.
Takip etmek Haberler Instagram'da Yemek Pişirme, Facebook, Youtube, Tik tak Ve Pinterest'te. Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş ipuçlarıyla Haberler Cooking'den düzenli güncellemeler alın.