Aldığım ilk ısırık naandı – köpürtülmüş ve yumuşatılmış ghee ile hafifçe fırçalanmış. Aynı zamanda havadar, hamurlu ve çıtırdı. Bir kase saag karidesinden bir parça çektim, bir ısırık aldım ve sersemledim. Bir sebze yemeğinde her zaman istediğim tüm notalara, malzemelerin mükemmel etkileşimine ulaştı. İhale karidesin tuzluluğu, taze sotelenmiş ıspanak, zencefil, sarımsak ve kırmızı biberin lezzetini artırır.
1988’den beri neredeyse her yaz bu zarif restoranı ziyaret eden kocam Mark ile Montreal şehir merkezindeki Le Taj’a gittim. Korma, xacuti, hindi, buğulanmış pirinç ve o harika saag karidesiyle dolu bakır kaseler masamızı doldurdu. Masanın kenarında turşu ve Hint turşusu dolu küçük kaseler vardı.
Tüm seyahatlerimden sonra olduğu gibi yemek hatıraları oyalandı. Kendimi bir nostalji kozasına sarma eğilimindeyim: “O sabah Kouign-Amann’ın ne kadar sıcak ve tereyağlı olduğunu hatırlıyor musun?” “Jean-Talon’da yediğimiz mükemmel çilekler mi?” Brooklyn’e döndüğümde Mark’la gezimizin lezzetli ayrıntılarını paylaştım: “O gece Le Taj’da Saag karidesini hatırladın mı?” Ama o saag, o çok sevdiğim tereyağlı, şekerli böreğin hemen yanında yer etti aklıma.
Mayıs ayında Le Taj’a döndüğümde saag karidesi hafızamı aştı. Le Taj’ın mutfağı, yemeğin kendisi gibi, öncelikle Kuzey Hindistan’a özgüdür (Sahibi Vinod Kapoor, kuzey Uttarkand eyaletinde, Mussoorie’de büyümüştür.) Çekingen bir restoran işletmecisi olmasına rağmen, neredeyse her gece yemek salonunda, restoranda 25 yılı aşkın süredir çalışmış deneyimli garsonlar olan Fayzul Islam ve Gourmet Dorje ile birlikte hareket eder. (Mark kendini bildi bileli oradalar.) Ve zamanla Bay Kapoor, Le Taj’ı bir kurum haline getirdi.
Yemeğin sonunda misafirlere ikram edilen akşam tatlı menüsünde rengarenk ipeğe sımsıkı sarılı, üzeri değerli taşlarla bezeli bir dosya göze çarpıyor. Cesareti, restoranın duvarlarını kaplayan sepya tonlu rölyeflere mükemmel bir şekilde uyuyor ve Bay Kapoor’un bir sanat galerisi sahibi ve mücevher tasarımcısı olarak geçmişine bir selam niteliğinde.
Bay Kapoor, “Ben bir şef değilim” dedi. “Restoran açmadan önce, restoranlarla olan tek bağlantım her gece birde yemek yemekti.”
Menüdeki en sevdiği yemeklerden biri olan saag karidesini “zanaatının ustası” olarak tanımladığı şef Pourin Singh’e borçluydu.
Bay Singh, orta ateşte bir tavada bir çiseleyen nötr yağ ile başlayarak tarifte bana rehberlik etti. Soğan ve kimyon hafifçe kavrulur, ardından bir tutam öğütülmüş baharat, sabah hazırlanan tabandan yapılan bir kepçe köri sosu, birkaç iri karides, beyazlatılmış ıspanak ve bir parça krema eklenir. Çok basit ama bence Bay Singh’in sırrı, malzemelerinin tazeliğinde yatıyor: baharatlar, ıspanak, karides ve hatta doğranmış domates garnitürü.
Neyse ki, Saag pek çok dahiyane varyasyonla geliyor. Ispanak, amaranth, hardal veya çemen otu gibi yapraklı yeşillikler kütleyi oluşturur, baharat ve tatların baş döndürücü bir karışımı lezzeti arttırırken, bitmiş yemeğin dokusunu ve lezzetini arttırmak için çeşitli proteinler eklenebilir.
Ama saag karides beni, bir gün sebze ve tereyağlı hamur işi arasında seçim yapmak zorunda kalırsam, tereddüt etmeden “saag yemeyi tercih ederim” diye cevap verebileceğime ikna etti.
1988’den beri neredeyse her yaz bu zarif restoranı ziyaret eden kocam Mark ile Montreal şehir merkezindeki Le Taj’a gittim. Korma, xacuti, hindi, buğulanmış pirinç ve o harika saag karidesiyle dolu bakır kaseler masamızı doldurdu. Masanın kenarında turşu ve Hint turşusu dolu küçük kaseler vardı.
Tüm seyahatlerimden sonra olduğu gibi yemek hatıraları oyalandı. Kendimi bir nostalji kozasına sarma eğilimindeyim: “O sabah Kouign-Amann’ın ne kadar sıcak ve tereyağlı olduğunu hatırlıyor musun?” “Jean-Talon’da yediğimiz mükemmel çilekler mi?” Brooklyn’e döndüğümde Mark’la gezimizin lezzetli ayrıntılarını paylaştım: “O gece Le Taj’da Saag karidesini hatırladın mı?” Ama o saag, o çok sevdiğim tereyağlı, şekerli böreğin hemen yanında yer etti aklıma.
Mayıs ayında Le Taj’a döndüğümde saag karidesi hafızamı aştı. Le Taj’ın mutfağı, yemeğin kendisi gibi, öncelikle Kuzey Hindistan’a özgüdür (Sahibi Vinod Kapoor, kuzey Uttarkand eyaletinde, Mussoorie’de büyümüştür.) Çekingen bir restoran işletmecisi olmasına rağmen, neredeyse her gece yemek salonunda, restoranda 25 yılı aşkın süredir çalışmış deneyimli garsonlar olan Fayzul Islam ve Gourmet Dorje ile birlikte hareket eder. (Mark kendini bildi bileli oradalar.) Ve zamanla Bay Kapoor, Le Taj’ı bir kurum haline getirdi.
Yemeğin sonunda misafirlere ikram edilen akşam tatlı menüsünde rengarenk ipeğe sımsıkı sarılı, üzeri değerli taşlarla bezeli bir dosya göze çarpıyor. Cesareti, restoranın duvarlarını kaplayan sepya tonlu rölyeflere mükemmel bir şekilde uyuyor ve Bay Kapoor’un bir sanat galerisi sahibi ve mücevher tasarımcısı olarak geçmişine bir selam niteliğinde.
Bay Kapoor, “Ben bir şef değilim” dedi. “Restoran açmadan önce, restoranlarla olan tek bağlantım her gece birde yemek yemekti.”
Menüdeki en sevdiği yemeklerden biri olan saag karidesini “zanaatının ustası” olarak tanımladığı şef Pourin Singh’e borçluydu.
Bay Singh, orta ateşte bir tavada bir çiseleyen nötr yağ ile başlayarak tarifte bana rehberlik etti. Soğan ve kimyon hafifçe kavrulur, ardından bir tutam öğütülmüş baharat, sabah hazırlanan tabandan yapılan bir kepçe köri sosu, birkaç iri karides, beyazlatılmış ıspanak ve bir parça krema eklenir. Çok basit ama bence Bay Singh’in sırrı, malzemelerinin tazeliğinde yatıyor: baharatlar, ıspanak, karides ve hatta doğranmış domates garnitürü.
Neyse ki, Saag pek çok dahiyane varyasyonla geliyor. Ispanak, amaranth, hardal veya çemen otu gibi yapraklı yeşillikler kütleyi oluşturur, baharat ve tatların baş döndürücü bir karışımı lezzeti arttırırken, bitmiş yemeğin dokusunu ve lezzetini arttırmak için çeşitli proteinler eklenebilir.
Ama saag karides beni, bir gün sebze ve tereyağlı hamur işi arasında seçim yapmak zorunda kalırsam, tereddüt etmeden “saag yemeyi tercih ederim” diye cevap verebileceğime ikna etti.