Patates püresi ve bezelyeden yapılmış bir tepenin yanına gömülü ikonik köfte parçası, rahat bir gıda ideali olarak Amerikan ruhuna gömülüdür.
Ama benim için asla böyle değildi. Et kızartmalarımı en iyi sandviç olarak, tercihen tereyağı tostundan yapılmış dilimler ve tatlı, kesik salatalık ve keskin çiğ soğan ile zona arasında seviyorum.
Bunu büyükannemden öğrenen annemden öğrendim, bu yüzden yanlış olamaz. Akşam yemeği için fırından et kızartmalarının yemeği, ertesi günün öğle yemeği için getirdiği tahta olması gereken son şöhrete doğru ilk adımdır.
Yine de, Renee Erickson'un en yeni yemek kitabı “Sunlight and Breadcrumbs” daki köfte tarifine rastladığımda şaşırdım. Seattle şefi ve restoran (diğer şeylerin yanı sıra, walross ve marangoza aittir), sadece ailemin ahşap kızartma uygulamasına değil, aynı zamanda bir adım daha ileri gidiyor. Hiç yemiyor, ama reçete kafası notunda yazdığı için pişirmeden bir gün önce: “Yumuşak beyaz ekmek ve bir yaprak veya iki ekstra crapyy salatası ile parlayan bir tür düşük etki gibi en lezzetli sandviçlerin beklentisinde.”
Onun sandviç yapısı ile tartışabilirim (benim için tereyağı tost bir zorunluluktur), ama hevesle onu denedim.
Hamsi, sarımsak, pecorino -romano peyniri ve kıyılmış ete zincirlenmiş rendelenmiş portakal kabuğu ile çoğu ahşap kızartma tarifinden çok daha müthişti. En büyük esnek, üstü ketçapla sabitlemek yerine, domates püresi ve kuru kırmızı şarabın bir kombinasyonunu kullanmasıydı.
Şarap anahtardır; Bitmiş somunun suyunu arttırır ve servetini telafi eden meyveli bir asitlik ekler. Bayan Erickson'ın tarifi, şimdiye kadar sahip olduğum en iyi köfte sadece bir değildi, et croak ve ihale olduğunda fırın tarafından bile büyüktü.
Ama benim için asla böyle değildi. Et kızartmalarımı en iyi sandviç olarak, tercihen tereyağı tostundan yapılmış dilimler ve tatlı, kesik salatalık ve keskin çiğ soğan ile zona arasında seviyorum.
Bunu büyükannemden öğrenen annemden öğrendim, bu yüzden yanlış olamaz. Akşam yemeği için fırından et kızartmalarının yemeği, ertesi günün öğle yemeği için getirdiği tahta olması gereken son şöhrete doğru ilk adımdır.
Yine de, Renee Erickson'un en yeni yemek kitabı “Sunlight and Breadcrumbs” daki köfte tarifine rastladığımda şaşırdım. Seattle şefi ve restoran (diğer şeylerin yanı sıra, walross ve marangoza aittir), sadece ailemin ahşap kızartma uygulamasına değil, aynı zamanda bir adım daha ileri gidiyor. Hiç yemiyor, ama reçete kafası notunda yazdığı için pişirmeden bir gün önce: “Yumuşak beyaz ekmek ve bir yaprak veya iki ekstra crapyy salatası ile parlayan bir tür düşük etki gibi en lezzetli sandviçlerin beklentisinde.”
Onun sandviç yapısı ile tartışabilirim (benim için tereyağı tost bir zorunluluktur), ama hevesle onu denedim.
Hamsi, sarımsak, pecorino -romano peyniri ve kıyılmış ete zincirlenmiş rendelenmiş portakal kabuğu ile çoğu ahşap kızartma tarifinden çok daha müthişti. En büyük esnek, üstü ketçapla sabitlemek yerine, domates püresi ve kuru kırmızı şarabın bir kombinasyonunu kullanmasıydı.
Şarap anahtardır; Bitmiş somunun suyunu arttırır ve servetini telafi eden meyveli bir asitlik ekler. Bayan Erickson'ın tarifi, şimdiye kadar sahip olduğum en iyi köfte sadece bir değildi, et croak ve ihale olduğunda fırın tarafından bile büyüktü.