New York’ta mahallenizi bulmak gibisi yoktur. Kendi teninizde en rahat hissettiğiniz, topluluğa dalmış ve sıcaklığıyla kucaklanmış hissettiğiniz yer. Siyahi bir kadın olarak benim için burası 2015’ten beri yaşadığım Bed-Stuy.
Times tam adını kullanmamı istedi: Bedford-Stuyvesant, Brooklyn, ama benim için kesinlikle Bed-Stuy.
Tarihsel olarak siyahi olan bu topluluğun bana düşen bölümünün nasıl büyüdüğünü ve değiştiğini en iyi şekilde şöyle gösterebilirim: Yaşadığım ilk sokakta, ağaçlar genç ve cılızdı ve yaz ortasında çok az gölge vardı. Sekiz yıl sonra yemyeşil bir gölgelikle daha uzun ve daha güçlüler.
Restoran sahnesi de daha bereketli hale geldi. Tek seçeneğin daireme yakın olduğu zamanı hatırlıyorum. BKLYN karışımı, siyahların sahip olduğu smoothie dükkanı ve restoranı. O zamandan beri yan taraftaki küçük bir dükkanı devraldı ve bir hindistancevizi standı ekledi.
Tompkins Caddesi’nin zengin bir mağaza, bar ve restoran koleksiyonuna dönüştüğünü gördüm. Açık Caddelerin arabalara kapalı olduğu yaz pazar günleri partiye dönüşebilir.
Mahalle, siyahların sahip olduğu işletmelerle dolu. Tompkins’te aksiyonun merkezi, kafe ile kafe arasındaki yol üzerindedir. Saygılarımla, Tommy ve bar Bed-Vyne Brew. (Hafta sonları, Bed-Vyne’in hemen dışındaki bir satıcıda ızgaradan yeni çıkmış pislik tavuğu yiyebilirsiniz.) Esmer Tereyağlı Süt aralarına oturur; Kardeş restoran Brown Butter Craft Bar & Kitchen caddenin aşağısındadır.
Aile şirketi yakında Doktor Mağarası Kafe. Menü sürekli değişir ve her zaman iyidir. KonseyNostrand Bulvarı’ndaki Nijerya restoranının arkasındaki insanlardan geliyor. Kültür Bakanlığıve arıyorsanız güzel bir hızlı kahvaltı yapar. Kraliyet Kaburga Evi1968’den beri açık olan Bed-Stuy, geleneksel bir restorana en yakın şeylerden biri olabilir.
Bu zenginlik tesadüf değil; bilerek yaratılmıştır. 2020’nin çalkantılı yazı boyunca, mahallede “Ya Bed-Stuy kara bir ütopyaysa?” yazan tabelaların yanından geçtim. Bir nakil operatörü olarak, tutunmaya hakkım olmayabilecek ama yine de istediğim bir rüya olmasından korktum.
Bu bahar yeni bir daire ararken, ne kadar değişiklik olduğunu fark ettim. Sadece sürekli artan kiralar nedeniyle değil, aynı zamanda bu mahallenin Williamsburg, Greenpoint ve Clinton Hill gibi mahallelerden daha pahalı hale gelen insanlara artan çekiciliği nedeniyle. Kendime Bed-Stuy’u nezihleştirmeye yardımcı olan biri diyebilirdim ama aynı zamanda buraya aitmiş gibi de görünüyorum.
Bu ütopik rüyanın dışında kalmaktan korkuyordum. Ama eski evimden uzakta kiralık bir apartman bloğu buldum. İnanılmaz minnettarım.
Sık sık korkarım. Bed-Stuy’un bu köşesinde yeni bir restoran veya mağaza açıldığında kendi kendime soruyorum, orası siyahlara mı ait? Değilse, sahipler ilişkiler kuruyor ve siyah toplulukla ilişki kuruyor mu? Mahallenin tarihini yansıtan insanları mı işe alıyorlar?
Bazen kendi kendine dayatılan bir ayrım görüyorum: çeyrek ikiye bölünüyor. Lewis Bulvarı’nda yürüyün şeftaliler Bir hafta sonu sabahı siyah ve kahverengi müşterilerle dolup taşıyor. İki buçuk blok yukarıda Saraghina Pizzacı, bu farklı bir hikaye. İsteklerime göre ikisi arasında geçiş yapıyorum ama birini koruma ihtiyacı hissediyorum.
Evet, kara bir ütopyada yaşamak istiyorum – ve bazı açılardan zaten istiyorum. Burada yaşayarak kendim için yapıyorum. Bed-Stuy’un ağaçlarının daha da dolmasını istiyorum ama mahallenin çekiciliğinin mahallenin kimliğine feda edilmesini istemiyorum.
Nesli tükenmekte olduğundan endişe duymadan karanlıkla çevrili hissetmek istiyorum. Bu mahalleyi saklamak istiyorum; Herkesin ne kadar özel olduğunu bilmesini istiyorum.
Diğer haberlerde…
Times tam adını kullanmamı istedi: Bedford-Stuyvesant, Brooklyn, ama benim için kesinlikle Bed-Stuy.
Tarihsel olarak siyahi olan bu topluluğun bana düşen bölümünün nasıl büyüdüğünü ve değiştiğini en iyi şekilde şöyle gösterebilirim: Yaşadığım ilk sokakta, ağaçlar genç ve cılızdı ve yaz ortasında çok az gölge vardı. Sekiz yıl sonra yemyeşil bir gölgelikle daha uzun ve daha güçlüler.
Restoran sahnesi de daha bereketli hale geldi. Tek seçeneğin daireme yakın olduğu zamanı hatırlıyorum. BKLYN karışımı, siyahların sahip olduğu smoothie dükkanı ve restoranı. O zamandan beri yan taraftaki küçük bir dükkanı devraldı ve bir hindistancevizi standı ekledi.
Tompkins Caddesi’nin zengin bir mağaza, bar ve restoran koleksiyonuna dönüştüğünü gördüm. Açık Caddelerin arabalara kapalı olduğu yaz pazar günleri partiye dönüşebilir.
Mahalle, siyahların sahip olduğu işletmelerle dolu. Tompkins’te aksiyonun merkezi, kafe ile kafe arasındaki yol üzerindedir. Saygılarımla, Tommy ve bar Bed-Vyne Brew. (Hafta sonları, Bed-Vyne’in hemen dışındaki bir satıcıda ızgaradan yeni çıkmış pislik tavuğu yiyebilirsiniz.) Esmer Tereyağlı Süt aralarına oturur; Kardeş restoran Brown Butter Craft Bar & Kitchen caddenin aşağısındadır.
Aile şirketi yakında Doktor Mağarası Kafe. Menü sürekli değişir ve her zaman iyidir. KonseyNostrand Bulvarı’ndaki Nijerya restoranının arkasındaki insanlardan geliyor. Kültür Bakanlığıve arıyorsanız güzel bir hızlı kahvaltı yapar. Kraliyet Kaburga Evi1968’den beri açık olan Bed-Stuy, geleneksel bir restorana en yakın şeylerden biri olabilir.
Bu zenginlik tesadüf değil; bilerek yaratılmıştır. 2020’nin çalkantılı yazı boyunca, mahallede “Ya Bed-Stuy kara bir ütopyaysa?” yazan tabelaların yanından geçtim. Bir nakil operatörü olarak, tutunmaya hakkım olmayabilecek ama yine de istediğim bir rüya olmasından korktum.
Bu bahar yeni bir daire ararken, ne kadar değişiklik olduğunu fark ettim. Sadece sürekli artan kiralar nedeniyle değil, aynı zamanda bu mahallenin Williamsburg, Greenpoint ve Clinton Hill gibi mahallelerden daha pahalı hale gelen insanlara artan çekiciliği nedeniyle. Kendime Bed-Stuy’u nezihleştirmeye yardımcı olan biri diyebilirdim ama aynı zamanda buraya aitmiş gibi de görünüyorum.
Bu ütopik rüyanın dışında kalmaktan korkuyordum. Ama eski evimden uzakta kiralık bir apartman bloğu buldum. İnanılmaz minnettarım.
Sık sık korkarım. Bed-Stuy’un bu köşesinde yeni bir restoran veya mağaza açıldığında kendi kendime soruyorum, orası siyahlara mı ait? Değilse, sahipler ilişkiler kuruyor ve siyah toplulukla ilişki kuruyor mu? Mahallenin tarihini yansıtan insanları mı işe alıyorlar?
Bazen kendi kendine dayatılan bir ayrım görüyorum: çeyrek ikiye bölünüyor. Lewis Bulvarı’nda yürüyün şeftaliler Bir hafta sonu sabahı siyah ve kahverengi müşterilerle dolup taşıyor. İki buçuk blok yukarıda Saraghina Pizzacı, bu farklı bir hikaye. İsteklerime göre ikisi arasında geçiş yapıyorum ama birini koruma ihtiyacı hissediyorum.
Evet, kara bir ütopyada yaşamak istiyorum – ve bazı açılardan zaten istiyorum. Burada yaşayarak kendim için yapıyorum. Bed-Stuy’un ağaçlarının daha da dolmasını istiyorum ama mahallenin çekiciliğinin mahallenin kimliğine feda edilmesini istemiyorum.
Nesli tükenmekte olduğundan endişe duymadan karanlıkla çevrili hissetmek istiyorum. Bu mahalleyi saklamak istiyorum; Herkesin ne kadar özel olduğunu bilmesini istiyorum.
Diğer haberlerde…
Pete Sites’in bu haftaki yorumları okdongsikMenüde sadece iki yemeğin olduğu ve neredeyse mükemmel bir şekilde servis edildiği bir Kore restoranı.
Açılışlar: Kawaii kültürü suşi ile yeni buluşuyor SuşiDelik; Yankee Stadyumu’ndaki yemek operasyonunu yürüten şirket devraldı Central Park Kayıkhanesi; Ve gertrudlarGertie ve Samesa’ya ait yeni bir restoran bu Cuma günü Prospect Heights’ta açılıyor.
Geniş tepelerJulia Moskin, popüler dondurma zincirinin iki tur iflasın ardından yavaş yavaş yeniden açıldığını ve işi asıl sahiplerinin yönettiğini bildirdi.
Elyse Inamine bu konuda yazıyor Hawaii’nin zengin yerel yemek ortamıbu mutlaka Hawai’li değil, daha çok onlarca yıllık göç ve kolonizasyonun bir yansımasıdır.