Sarp
New member
Yeşil Fasulye İkinci Kez Isıtılır mı?
Merhaba sevgili forumdaşlar,
Bu akşam elimde bir tabak yeşil fasulye, kalbimde bir yığın düşünceyle karşınızdayım. Belki de hepimizin hayatında, bir tabak yemeğin bile hatıralarla karıştığı anlar olmuştur. Benimkisi öyle bir hikâye… “Yeşil fasulye ikinci kez ısıtılır mı?” sorusu sadece bir mutfak meselesi değil; bir ilişki, bir hatırlayış, bir kalp kırıklığı meselesiymiş meğer.
Bir Tabak Yeşil Fasulye, Bir Akşamüstü
O gün, Eylül’ün serinliğinde, mutfak penceresinden giren rüzgârın perdelere oyun oynattığı bir akşamdı. Merve, masaya sessizce koyduğu tencereye baktı. İçinde dün akşamdan kalan yeşil fasulye vardı. Koca tencereyle yalnız kalmıştı, tıpkı kendi gibi. Bir yandan "israf olmasın" diyordu içinden, diğer yandan "acaba ısıtılır mı, lezzetinden bir şey kaybeder mi?" diye düşünüyor, ama asıl mesele o değildi elbette.
Kocası Emre, mutfakta telefonu elinde, bir şeyler araştırıyordu. “İkinci kez ısıtmak sağlık açısından zararlı olabilir, bak şöyle yazıyor” dedi ciddiyetle. Sanki dünyayı kurtaracak bir mühendis hesaplaması yapar gibi… Merve’nin aklındaki soru farklıydı: “İkinci kez ısıtılır mı, yoksa bazı şeyler sadece bir kez mi yaşanmalı?”
Kadınların Kalbinde Empati, Erkeklerin Zihninde Strateji
Emre, her zamanki gibi çözüm odaklıydı. “Ben yenisini yaparım istersen. Bu riske girmeyelim.” Onun gözünde mesele netti: sorun varsa çözüm üretilirdi. Ama Merve için mesele, yeşil fasulyenin ısıtılması değil, paylaşılmayan o sofraydı. Dün geceki tartışmadan sonra ikisi de ayrı köşelere çekilmişti. Fasulye de o tartışmanın sessiz tanığı olmuştu.
Kadınlar bazen bir yemeğin bile duygusunu hisseder ya… Merve, tencereye baktıkça içindeki kırgınlıkları ısıtıyordu adeta. “Belki yeniden ısıtırsam tadı aynı olmaz ama yine de sıcak olur,” diye düşündü. Çünkü o, bir kez soğuyan kalplerin bile yeniden ısınabileceğine inananlardandı.
Erkek Mantığıyla Kadın Kalbi Arasında
Emre mutfak tezgâhına yaslanmış, ciddi bir yüzle konuşmaya devam ediyordu. “Bak, bazı yiyecekler ikinci kez ısıtılmamalı. Protein yapısı bozulur, zararlı hale gelir.” Merve içinden gülümsedi. “Keşke insan ilişkilerinin protein yapısı da böyle açıklanabilseydi,” diye düşündü.
Bir kadının iç dünyası ile bir erkeğin pratik aklı arasındaki o görünmez çizgi yine belirginleşiyordu. Emre için mesele bir bilgi konusuydu; Merve için bir his.
Bir Tencere, İki Farklı Hikâye
O tencere, Merve için kırgınlıkların, geçmişin, yeniden deneme isteğinin simgesiydi. Emre içinse sadece yenmeyecek bir yemekti. Fakat akşam olduğunda, Emre işten döndüğünde mutfakta o tanıdık kokuyu duydu. Yeşil fasulye yeniden ısıtılmıştı.
Merve sofrayı hazırlamış, sessizce oturmuştu. Emre masaya yaklaştı. “Yeniden mi ısıttın?” dedi hafif şaşkınlıkla.
Merve gözlerini kaçırmadan cevap verdi: “Evet. Tadına bak, belki düşündüğün kadar kötü değildir.”
O an Emre, kadının aslında yemeği değil, aralarındaki sıcaklığı yeniden ısıttığını anladı. Kaşığı eline aldı, bir lokma aldıktan sonra başını kaldırıp gülümsedi: “Sanırım haklısın. Tadında bir şey kaybolmamış.”
Bazen Isıtmak, Yeniden Sevmektir
Forumdaşlar, işte mesele burada yatıyor bence. Hayatta bazı şeyler ikinci kez ısıtılmaz denir. Ama kim karar veriyor buna?
Bir ilişki, bir umut, bir sevgi… Hepsi soğuyabilir, hepsi yeniden ısıtılabilir. Yeter ki niyet olsun, yürekte biraz yer kalsın.
Merve o gün sadece yemeği değil, sevgiyi de yeniden ısıtmıştı. Çünkü bazı tatlar, ikinci kez ısıtıldığında daha derin, daha olgun bir lezzet kazanır.
Emre de sonunda anladı ki her şeyi mantıkla çözmek mümkün değil. Bazen bir tencere yeşil fasulyenin kokusu, bir terapiden daha çok şey öğretir insana.
Forumdaşlara Soru
Siz ne dersiniz sevgili dostlar?
Hayatta sizce de bazı şeyler ikinci kez ısıtılabilir mi?
Bir kavga, bir kırgınlık, bir dostluk... Yeniden sıcak hale getirilebilir mi?
Yoksa gerçekten “bir kere soğuyan şeyin tadı kalmaz” mı?
Ben hâlâ Merve gibi düşünüyorum. Isıtılan yeşil fasulye belki biraz yumuşar, tadı değişir ama içinde hâlâ aynı emek, aynı sevgi vardır.
Bazı sevgiler de öyle değil mi?
Soğur, durulur, ama içinde hâlâ bir “yeniden” umudu saklıdır.
Söz sizde, forumdaşlar. Sizce yeşil fasulye ikinci kez ısıtılır mı, yoksa bazı sofralar bir kez kurulup sonsuza kadar dağılır mı?
Merhaba sevgili forumdaşlar,
Bu akşam elimde bir tabak yeşil fasulye, kalbimde bir yığın düşünceyle karşınızdayım. Belki de hepimizin hayatında, bir tabak yemeğin bile hatıralarla karıştığı anlar olmuştur. Benimkisi öyle bir hikâye… “Yeşil fasulye ikinci kez ısıtılır mı?” sorusu sadece bir mutfak meselesi değil; bir ilişki, bir hatırlayış, bir kalp kırıklığı meselesiymiş meğer.
Bir Tabak Yeşil Fasulye, Bir Akşamüstü
O gün, Eylül’ün serinliğinde, mutfak penceresinden giren rüzgârın perdelere oyun oynattığı bir akşamdı. Merve, masaya sessizce koyduğu tencereye baktı. İçinde dün akşamdan kalan yeşil fasulye vardı. Koca tencereyle yalnız kalmıştı, tıpkı kendi gibi. Bir yandan "israf olmasın" diyordu içinden, diğer yandan "acaba ısıtılır mı, lezzetinden bir şey kaybeder mi?" diye düşünüyor, ama asıl mesele o değildi elbette.
Kocası Emre, mutfakta telefonu elinde, bir şeyler araştırıyordu. “İkinci kez ısıtmak sağlık açısından zararlı olabilir, bak şöyle yazıyor” dedi ciddiyetle. Sanki dünyayı kurtaracak bir mühendis hesaplaması yapar gibi… Merve’nin aklındaki soru farklıydı: “İkinci kez ısıtılır mı, yoksa bazı şeyler sadece bir kez mi yaşanmalı?”
Kadınların Kalbinde Empati, Erkeklerin Zihninde Strateji
Emre, her zamanki gibi çözüm odaklıydı. “Ben yenisini yaparım istersen. Bu riske girmeyelim.” Onun gözünde mesele netti: sorun varsa çözüm üretilirdi. Ama Merve için mesele, yeşil fasulyenin ısıtılması değil, paylaşılmayan o sofraydı. Dün geceki tartışmadan sonra ikisi de ayrı köşelere çekilmişti. Fasulye de o tartışmanın sessiz tanığı olmuştu.
Kadınlar bazen bir yemeğin bile duygusunu hisseder ya… Merve, tencereye baktıkça içindeki kırgınlıkları ısıtıyordu adeta. “Belki yeniden ısıtırsam tadı aynı olmaz ama yine de sıcak olur,” diye düşündü. Çünkü o, bir kez soğuyan kalplerin bile yeniden ısınabileceğine inananlardandı.
Erkek Mantığıyla Kadın Kalbi Arasında
Emre mutfak tezgâhına yaslanmış, ciddi bir yüzle konuşmaya devam ediyordu. “Bak, bazı yiyecekler ikinci kez ısıtılmamalı. Protein yapısı bozulur, zararlı hale gelir.” Merve içinden gülümsedi. “Keşke insan ilişkilerinin protein yapısı da böyle açıklanabilseydi,” diye düşündü.
Bir kadının iç dünyası ile bir erkeğin pratik aklı arasındaki o görünmez çizgi yine belirginleşiyordu. Emre için mesele bir bilgi konusuydu; Merve için bir his.
Bir Tencere, İki Farklı Hikâye
O tencere, Merve için kırgınlıkların, geçmişin, yeniden deneme isteğinin simgesiydi. Emre içinse sadece yenmeyecek bir yemekti. Fakat akşam olduğunda, Emre işten döndüğünde mutfakta o tanıdık kokuyu duydu. Yeşil fasulye yeniden ısıtılmıştı.
Merve sofrayı hazırlamış, sessizce oturmuştu. Emre masaya yaklaştı. “Yeniden mi ısıttın?” dedi hafif şaşkınlıkla.
Merve gözlerini kaçırmadan cevap verdi: “Evet. Tadına bak, belki düşündüğün kadar kötü değildir.”
O an Emre, kadının aslında yemeği değil, aralarındaki sıcaklığı yeniden ısıttığını anladı. Kaşığı eline aldı, bir lokma aldıktan sonra başını kaldırıp gülümsedi: “Sanırım haklısın. Tadında bir şey kaybolmamış.”
Bazen Isıtmak, Yeniden Sevmektir
Forumdaşlar, işte mesele burada yatıyor bence. Hayatta bazı şeyler ikinci kez ısıtılmaz denir. Ama kim karar veriyor buna?
Bir ilişki, bir umut, bir sevgi… Hepsi soğuyabilir, hepsi yeniden ısıtılabilir. Yeter ki niyet olsun, yürekte biraz yer kalsın.
Merve o gün sadece yemeği değil, sevgiyi de yeniden ısıtmıştı. Çünkü bazı tatlar, ikinci kez ısıtıldığında daha derin, daha olgun bir lezzet kazanır.
Emre de sonunda anladı ki her şeyi mantıkla çözmek mümkün değil. Bazen bir tencere yeşil fasulyenin kokusu, bir terapiden daha çok şey öğretir insana.
Forumdaşlara Soru
Siz ne dersiniz sevgili dostlar?
Hayatta sizce de bazı şeyler ikinci kez ısıtılabilir mi?
Bir kavga, bir kırgınlık, bir dostluk... Yeniden sıcak hale getirilebilir mi?
Yoksa gerçekten “bir kere soğuyan şeyin tadı kalmaz” mı?
Ben hâlâ Merve gibi düşünüyorum. Isıtılan yeşil fasulye belki biraz yumuşar, tadı değişir ama içinde hâlâ aynı emek, aynı sevgi vardır.
Bazı sevgiler de öyle değil mi?
Soğur, durulur, ama içinde hâlâ bir “yeniden” umudu saklıdır.
Söz sizde, forumdaşlar. Sizce yeşil fasulye ikinci kez ısıtılır mı, yoksa bazı sofralar bir kez kurulup sonsuza kadar dağılır mı?