Ne zaman tadım menüsü olan bir restoranda yemek yersem -ayda birkaç kez ve ayrıca her bir yemeğe bakacak olursam haftada birkaç kez- kendime aynı yemek normal bir restoranda olsaydı ne düşünürdüm diye sorarım. ona hizmet ederdi. Alakart sipariş edersem, her şeyin tadı aynı derecede güzel olur mu? Çekim daha düşük olur mu? Yine de bir koltuk minderini yutmuş gibi hisseder miydim?
Bu soruları yanıtlamaya en çok, Roberta’s ve Blanca’nın iki kurucusuna ait olan East Village’daki beş aylık bir İtalyan restoranı olan Foul Witch’te yemek yediğim zaman geldi. Roberta’s, elbette, ustalıkla kavrulmuş pizzaları, tiki disko partileri ve arka bahçesinden yiyeceklerle ilgili programlar yayınlayan radyo istasyonuyla tanınan Bushwick restoranıdır. Blanca, aynı arka bahçede, pandeminin ilk günlerinden beri kapalı olan 12 kişilik bir sığınak. İçeride, arazinin dönen rock festivali havası, yaklaşık 30 kurs içeren ve 200 $ veya daha fazla maliyetli tadım menülerinin disiplinli yaratıcılığına yol açtı.
Şef ve sahiplerinden biri olan Carlo Mirarchi liderliğindeki Blanca’nın mutfağı, hem ana malzemelerinin kalitesi hem de mutfağın onlara verdiği beklenmedik kıvrımlar nedeniyle genellikle hayran bırakan iki veya üç meze içeren yemekler yarattı. Agnolotti, toz haline getirilmiş fitoplanktonla yeşil-siyaha dönüşen ve deniz tabanı gibi tadı olan erimiş Taleggio ile patladı. Dry-aging ördek göğsü, Japon kömürü üzerinde yavaş yavaş kızartılır ve bir yeraltı ateşi kadar dünyevi ve dumanlı, pancar köstebeği ile servis edilirdi.
Bir noktada Blanca’yı yeniden açma planları var; Bu arada, ruhunun bir kısmı Faul Witch’te yaşıyor. İlk enkarnasyonu, Bay Mirarchi ve iş ortağı Brandon Hoy’un 2018’de New York’taki Frieze sanat fuarının dört günlük süresi boyunca işlettikleri bir oturma restoranı olan Blanca’nın Foul Witch’iydi. Faul Witch daha sonra uykuya daldı. Ocak ayında uyandığında, A Bulvarı’ndaydı.
Ad, 1985 yapımı kült fantastik film Legend’deki (ve ondan önce The Tempest adlı bir oyundaki) bir satırdan geliyor. Restoranın web sitesine göre, “Foul Witch, samimi bir gotik ortamda ürkütücü İtalyan yemekleri ve sınırsız bir doğal şarap listesi sunuyor.”
Barın sonundaki bir denizanası lambasının renk değiştirmesi ve mutfak duvarındaki keçi kafalarını temsil edebilecek bazı silüetler dışında, dar restoran özellikle gotik görünmüyor. Bununla birlikte, şef Sam Pollheimer liderliğindeki mutfak, eski restoranın ruhunu daha basit ve daha modern bir şekilde çağrıştırıyor.
Kara kanayan Agnolotti, bu sefer Plankton’dan çok Taleggio ile çok daha az ürkütücü bir biçimde geri dönüyor; İhale İngiliz bezelyeleri, kuşkonmaz suyu ve frenk soğanı çiçekleri ile süslenmiş, Cotswolds’daki yazlık bahçelerden korkmadığınız sürece, hiçbir korkunç vizyon uyandırmadılar.
Her zaman primi porsiyonlarda servis edilen Foul Witch’teki makarna genellikle biraz tuhaftır, bazen tartışmak isteyebileceğiniz bir şekilde. Keşke dana tortellini yapımında kullanılan makarna tabakaları biraz daha ince açılsaydı; Çırpılmış dana şekerlemelerin kremamsı dolgusu, olduğundan daha ilgi çekici olurdu.
Ancak “terbiyeli yabani kuş” (genç balık ve ördek) rostolu spaccatelli (strozzapreti’nin başka bir adı), bana Blanca’nın kuru olgunlaştırılmış etinden ne kadar lezzet aldığını hatırlattı. Yemek bana yeni bir malzeme de öğretti: kırmızı ceviz. Paçavraya doğrandıklarında tipik cevizlerden daha tatlı ve pürüzsüzdüler ve traşlanmış Parmigiano-Reggiano ile birlikte etin yıllanmadan kazandığı yoğunluğu dengelediler.
Ördek prosciutto da geniş kapsamlı bir tada sahiptir. Önceden ısıtılmış bir tabakta servis edilen testa gibi restoranda yapılır, böylece lezzetli bir şekilde damlayan hassas pembe et ve daha yumuşak beyaz yağ kütlesine dönüşür. Biraz Foul Witch focaccia veya Roberta’nın ekmeğinin üzerine yaymak isteyebilirsiniz – ya da neredeyse cıvık olduğu için üzerine dökün. Bu ikisi tezat bir çalışmadır; Çıtır çıtır, çiğnenebilir ekmek, çenenizin biraz çalışmasını gerektirirken, hassas çeşitler neredeyse ağzınızda erir. İkisi de çok iyi, Roberta soy ağacının bir dalından yemenin avantajlarından biri.
Yemek odasının çoğu yerinden odun sobasındaki alevleri görebilirsiniz. Ana yemeklerin çoğu onunla hazırlanır ve duman ve yüksek ısı onlara farklı, rustik bir tat verir. Son zamanlarda menüde tam bir kavrulmuş John Dory var; Şehir merkezindeki İtalyan restoranlarında bulduğunuz tüm balıklarla karşılaştırıldığında, John Dory o kadar tatlı ve daha iyi ki, daha sık servis edilmediğine inanamayacaksınız. Kötü Cadı, fırına koymadan önce buzdolabının soğuğundan korunmak için kuyruğundan sobanın yanına asıyor. Ardından, yenemeyecek kadar küçük ama harika bir yeşil sarımsak ve zeytinyağı suyunda kaynayan meyve sularıyla dolu olan midyeler tavaya eklenir.
Bütün balık, tadım menüsünde pek görmediğiniz bir şeydir; çok büyük, çok kemikli, çok dağınık. Dört kişilik grubum mutlu bir şekilde yerleşti.
Isının daha hassas bir şekilde dozlanması gerekiyorsa mutfakta bir kömür ızgarası vardır. Örneğin, neredeyse dana bonfile kadar kırmızı olan ve rezene poleni ile süslenmiş ızgara bir domuz boynunu kızartmak için kullanılır.
Tatlı olarak, Foul Witch bir tabak ezilmiş narenciye servis eder. Mandalina ve Kishu mandalina ile yedim, her birinin kabuğunu çıkardım. Zeytinyağı ve havuç suyu ile tatlandırılır, ardından tuz, kızarmış ekmek kırıntıları ve serrano biberi serpilir. Bu bir salata da olabilir. Her iki durumda da, ödüllendirici olduğu kadar zorlayıcıdır. Başka yerde servis edilen bir yemekle karıştırmazsınız.
Faul Witch ucuz bir restoran değil ama alakart menü onu Blanca’dan daha esnek kılıyor. Yemek bende iki rakip arzu bıraktı. Keşke tekrar Blanca’ya gidebilseydim. Ama aynı zamanda New York’ta daha fazla tadım menüsü restoranının Foul Witch gibi bir yer açmasını da diliyorum. Çok fazla sayıda iyi fikir, çok az kişinin deneyimleyebileceği küçük alanlara hapsolmuştur.
Takip etmek Instagram’da Haberler Cooking, Facebook, Youtube, tik tak Ve Pinterest. Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş ipuçları ile Haberler Cooking’ten düzenli güncellemeler alın.
Bu soruları yanıtlamaya en çok, Roberta’s ve Blanca’nın iki kurucusuna ait olan East Village’daki beş aylık bir İtalyan restoranı olan Foul Witch’te yemek yediğim zaman geldi. Roberta’s, elbette, ustalıkla kavrulmuş pizzaları, tiki disko partileri ve arka bahçesinden yiyeceklerle ilgili programlar yayınlayan radyo istasyonuyla tanınan Bushwick restoranıdır. Blanca, aynı arka bahçede, pandeminin ilk günlerinden beri kapalı olan 12 kişilik bir sığınak. İçeride, arazinin dönen rock festivali havası, yaklaşık 30 kurs içeren ve 200 $ veya daha fazla maliyetli tadım menülerinin disiplinli yaratıcılığına yol açtı.
Şef ve sahiplerinden biri olan Carlo Mirarchi liderliğindeki Blanca’nın mutfağı, hem ana malzemelerinin kalitesi hem de mutfağın onlara verdiği beklenmedik kıvrımlar nedeniyle genellikle hayran bırakan iki veya üç meze içeren yemekler yarattı. Agnolotti, toz haline getirilmiş fitoplanktonla yeşil-siyaha dönüşen ve deniz tabanı gibi tadı olan erimiş Taleggio ile patladı. Dry-aging ördek göğsü, Japon kömürü üzerinde yavaş yavaş kızartılır ve bir yeraltı ateşi kadar dünyevi ve dumanlı, pancar köstebeği ile servis edilirdi.
Bir noktada Blanca’yı yeniden açma planları var; Bu arada, ruhunun bir kısmı Faul Witch’te yaşıyor. İlk enkarnasyonu, Bay Mirarchi ve iş ortağı Brandon Hoy’un 2018’de New York’taki Frieze sanat fuarının dört günlük süresi boyunca işlettikleri bir oturma restoranı olan Blanca’nın Foul Witch’iydi. Faul Witch daha sonra uykuya daldı. Ocak ayında uyandığında, A Bulvarı’ndaydı.
Ad, 1985 yapımı kült fantastik film Legend’deki (ve ondan önce The Tempest adlı bir oyundaki) bir satırdan geliyor. Restoranın web sitesine göre, “Foul Witch, samimi bir gotik ortamda ürkütücü İtalyan yemekleri ve sınırsız bir doğal şarap listesi sunuyor.”
Barın sonundaki bir denizanası lambasının renk değiştirmesi ve mutfak duvarındaki keçi kafalarını temsil edebilecek bazı silüetler dışında, dar restoran özellikle gotik görünmüyor. Bununla birlikte, şef Sam Pollheimer liderliğindeki mutfak, eski restoranın ruhunu daha basit ve daha modern bir şekilde çağrıştırıyor.
Kara kanayan Agnolotti, bu sefer Plankton’dan çok Taleggio ile çok daha az ürkütücü bir biçimde geri dönüyor; İhale İngiliz bezelyeleri, kuşkonmaz suyu ve frenk soğanı çiçekleri ile süslenmiş, Cotswolds’daki yazlık bahçelerden korkmadığınız sürece, hiçbir korkunç vizyon uyandırmadılar.
Her zaman primi porsiyonlarda servis edilen Foul Witch’teki makarna genellikle biraz tuhaftır, bazen tartışmak isteyebileceğiniz bir şekilde. Keşke dana tortellini yapımında kullanılan makarna tabakaları biraz daha ince açılsaydı; Çırpılmış dana şekerlemelerin kremamsı dolgusu, olduğundan daha ilgi çekici olurdu.
Ancak “terbiyeli yabani kuş” (genç balık ve ördek) rostolu spaccatelli (strozzapreti’nin başka bir adı), bana Blanca’nın kuru olgunlaştırılmış etinden ne kadar lezzet aldığını hatırlattı. Yemek bana yeni bir malzeme de öğretti: kırmızı ceviz. Paçavraya doğrandıklarında tipik cevizlerden daha tatlı ve pürüzsüzdüler ve traşlanmış Parmigiano-Reggiano ile birlikte etin yıllanmadan kazandığı yoğunluğu dengelediler.
Ördek prosciutto da geniş kapsamlı bir tada sahiptir. Önceden ısıtılmış bir tabakta servis edilen testa gibi restoranda yapılır, böylece lezzetli bir şekilde damlayan hassas pembe et ve daha yumuşak beyaz yağ kütlesine dönüşür. Biraz Foul Witch focaccia veya Roberta’nın ekmeğinin üzerine yaymak isteyebilirsiniz – ya da neredeyse cıvık olduğu için üzerine dökün. Bu ikisi tezat bir çalışmadır; Çıtır çıtır, çiğnenebilir ekmek, çenenizin biraz çalışmasını gerektirirken, hassas çeşitler neredeyse ağzınızda erir. İkisi de çok iyi, Roberta soy ağacının bir dalından yemenin avantajlarından biri.
Yemek odasının çoğu yerinden odun sobasındaki alevleri görebilirsiniz. Ana yemeklerin çoğu onunla hazırlanır ve duman ve yüksek ısı onlara farklı, rustik bir tat verir. Son zamanlarda menüde tam bir kavrulmuş John Dory var; Şehir merkezindeki İtalyan restoranlarında bulduğunuz tüm balıklarla karşılaştırıldığında, John Dory o kadar tatlı ve daha iyi ki, daha sık servis edilmediğine inanamayacaksınız. Kötü Cadı, fırına koymadan önce buzdolabının soğuğundan korunmak için kuyruğundan sobanın yanına asıyor. Ardından, yenemeyecek kadar küçük ama harika bir yeşil sarımsak ve zeytinyağı suyunda kaynayan meyve sularıyla dolu olan midyeler tavaya eklenir.
Bütün balık, tadım menüsünde pek görmediğiniz bir şeydir; çok büyük, çok kemikli, çok dağınık. Dört kişilik grubum mutlu bir şekilde yerleşti.
Isının daha hassas bir şekilde dozlanması gerekiyorsa mutfakta bir kömür ızgarası vardır. Örneğin, neredeyse dana bonfile kadar kırmızı olan ve rezene poleni ile süslenmiş ızgara bir domuz boynunu kızartmak için kullanılır.
Tatlı olarak, Foul Witch bir tabak ezilmiş narenciye servis eder. Mandalina ve Kishu mandalina ile yedim, her birinin kabuğunu çıkardım. Zeytinyağı ve havuç suyu ile tatlandırılır, ardından tuz, kızarmış ekmek kırıntıları ve serrano biberi serpilir. Bu bir salata da olabilir. Her iki durumda da, ödüllendirici olduğu kadar zorlayıcıdır. Başka yerde servis edilen bir yemekle karıştırmazsınız.
Faul Witch ucuz bir restoran değil ama alakart menü onu Blanca’dan daha esnek kılıyor. Yemek bende iki rakip arzu bıraktı. Keşke tekrar Blanca’ya gidebilseydim. Ama aynı zamanda New York’ta daha fazla tadım menüsü restoranının Foul Witch gibi bir yer açmasını da diliyorum. Çok fazla sayıda iyi fikir, çok az kişinin deneyimleyebileceği küçük alanlara hapsolmuştur.
Takip etmek Instagram’da Haberler Cooking, Facebook, Youtube, tik tak Ve Pinterest. Tarif önerileri, yemek pişirme ipuçları ve alışveriş ipuçları ile Haberler Cooking’ten düzenli güncellemeler alın.