Portakal Ağacı ve Lokma üzere başarılı projeleriyle, lezzetli tanımlarıyla tanıdığımız Hatice Özdemir Tülün’ün bir masal kitabına imza attığını geç öğrendim. Sanki nasıl bir tat var diye merak ettim. Hakkında bulabildiğim tek bilgi kapak yazısıydı. Küçük bir araştırma yaptığımda kitap hakkında çıkmış birkaç satır yazı bulamadım. Üç beş satırdan ibaret bir paragraflık kısacık yazı ise içime sinmedi. Bunun üzerine müellifi arayıp çıkış kıssasını ve sürecini sordum. Tülün kaleme aldığı masal kitabına da birebir biçimde lezzet katmış. Her bir masalı akabinde gelen bir tanım süslemiş. Kitabı kıymetlendirmek istememin sebeplerinden biri de masallarla tanımların yan yana olması.
Kitap aşçılığın yaşını küçültüyor. Bunu yaparken de sayfaları masal ülkesine açılan mutfağa dönüştürüyor. Masalların tek eleştirilebilir yanı cümlelerin uzun tutulması. Çocuğun iç dünyasına yük verilmiş, hislerin dozun yüksek tutulmuş.
Bir anne oğul ilgisi ortasında kurulan masal lisanının ve tadının tüm çocuklarla paylaşılmak istenmesiyle gün yüzüne çıkıyor eser. Muharririn bu kitabı yazmasındaki asıl emeli, çocuklarla ebeveynlerin birlikte hayal dünyalarında seyahate çıkmaları, masallar yazmaları, mutfak maceralarına çıkmaları. Tülün, Masal Mutfağı kitabının bu biçimdelar ilkokula giden oğluyla hayal dünyasında birlikte dolaşmaları daha sonrasında bu seyahatlerin mutfağa taşınması ile ortaya çıktığını anlattı. Masalların kağıda dökülmesini ve kitaba dönüşmesini şu cümlelerle tabir etti: “Her akşam o uyumadan evvel en sevdiğim şey bana bir masal anlatmasını istemekti. O heyecanla birkaç cümle kurar, daha sonra ben ona birkaç cümle eklerdim, ikimizin dışarıdan bakan birine “Ne yapıyor bunlar?” dedirtecek halimizi ses kaydına çekerdim. İşte iki kişilik takımın kelamlı masallarını daha sonrasında oturup daha planlı ve masal formatına uygun bir biçimde kağıda döktüm.”
Her ay TRT Çocuk Dergisi’ndeki Masal Mutfağı köşesinde bu masalları yayınlayıp sonuna da onunla ilgili bir tanım eklemiş. Okuyucular da bu masalları sevip sahiplenince başlı başına bir kitap haline gelmiş. Mavisu Demirağ’ın resimlediği kitabın her sayfası rengarenk, capcanlı, eğlenceli, sevinç dolu, kıpır kıpır. Hisler, lezzetler, doğallık, macera, sevgi satır ortalarında ve çizgilerde büyülü bir seyahate çağırıyor. Cezve Çocuk etiketiyle yayınlanan kitap farklı bir okuma lezzetini, özgün bir çalışmayı ortaya çıkarıyor. Her bir kısım paylaşmayı, doğal olmayı, pes etmemeyi, hayallerin peşinder koşmayı öğretiyor. Kitap çocukları doğal olmaya çağırıyor, hayal gücüne kapı aralıyor.
Dinozorlardan kedilere, güllerden ağaçlara, masanın altından girilen kapalı ülkelerden kalp otuna birbirinden değişik mevzular yer alıyor. Uçsuz bucaksız masal dünyasının kapısı bu mutfağa açılıyor. 15 masalın tadı 15 tanımın kokusuna karışıyor ve bulutlara ulaşıyor. Hangi masaldan çikolatalı kurabiye kokusu geldiğini, hangi masalın dondurma sevinci verdiğini kitabı okuyan karar versin.
Altın madalyalı salata
Tunus sofralarının vazgeçilmezi “Salata Meşvi” sıradan hazırlanışıyla ön plana çıkıyor. Izgarada közlenen biber, soğan, domates ve sarımsak küçük küçük doğrandıktan daha sonra çeşitli baharatlarla tatlandırılıp zeytinyağı katılarak servis ediliyor. Zerzevat ve baharatların klâsik sistemlerle karışacak biçimde bakır havanda dövülerek hazırlanması gerekiyor. Bu salata Tunuslu aşçı Şahide Bufaide’ye Fransa, Belçika, Fas, Cezayir, Malta ve İtalya’daki memleketler arası müsabakalarda 5 altın, bronz ve gümüş madalya kazandırdı.
Dert bizde deva bizde
bir müddetdir bir türkü var dilimde “küstürdüm barışamam” diye. İster Erzincanlı Hafız Şerif’ın eski kayıtlarından, isterse Cengiz Özkan yahut Güler Duman’ın sesinden dinleyin. Her halükârda sevmeniz mümkün. Nakaratta “Dert bende deva bende / Eylenmez yare bende / Yuvasız kuşlar üzere / Olmuşum perakende” kelamları var. Lakin mevzumuz ne türkü ne de müzik. Konu bahis şey perakende dalı yani şu marketler sorunu.
Market markettir, üç harfli, beş harfliymiş ne fark eder. Kıymetli olan enflasyonla savaşta hangi safta olduğu. Çarşıdan aldım bir tane, meskene geldim bin tane diye bir bilmeceye benzemeye başladı tarla ve market içindeki uçurum. Tarlada 10 lira olan bir malın markete gelince nasıl 10 katına kadar çıktığını hâlâ anlayabilmiş değilim. Tenkitlerimiz elbette hepsini kapsamıyor. Ancak yanlışı da kaç harf olduğuna bakmadan eleştirebilmemiz lazım. Tabi, vur deyince öldürmeden.
Raflardaki fiyatların mütemadiyen artıyor olmasının mesulu kimse bu sınırsız ve sorumsuz anlayışa dur demek gerekiyor. Özgür piyasa mazeretiyle ve yasal boşlukları kullanarak bu artışlar sürgit devam etmemeli. Bu duruma dur diyen bir kanun ve kural olmalı. Öteki ülkelerdeki uygulamalar da incelenerek perakende kesimini düzenleyecek yasa ve yönetmeliklere ivedilikle muhtaçlık var. Bana bu bahiste partilere, vekillere de vazife ve sorumluluk düşüyor. tıpkı vakitte hiç vakit kaybetmeden. Ne kadar hayalperestsin diyeceksiniz. Lakin bunun haricinde bir tahlil goremiyorum. Meclis şayet dövüş kulübü üzere çalışmaya devam ederse maalesef mutfak yangınları da artarak devam edecek.
Kitap aşçılığın yaşını küçültüyor. Bunu yaparken de sayfaları masal ülkesine açılan mutfağa dönüştürüyor. Masalların tek eleştirilebilir yanı cümlelerin uzun tutulması. Çocuğun iç dünyasına yük verilmiş, hislerin dozun yüksek tutulmuş.
Bir anne oğul ilgisi ortasında kurulan masal lisanının ve tadının tüm çocuklarla paylaşılmak istenmesiyle gün yüzüne çıkıyor eser. Muharririn bu kitabı yazmasındaki asıl emeli, çocuklarla ebeveynlerin birlikte hayal dünyalarında seyahate çıkmaları, masallar yazmaları, mutfak maceralarına çıkmaları. Tülün, Masal Mutfağı kitabının bu biçimdelar ilkokula giden oğluyla hayal dünyasında birlikte dolaşmaları daha sonrasında bu seyahatlerin mutfağa taşınması ile ortaya çıktığını anlattı. Masalların kağıda dökülmesini ve kitaba dönüşmesini şu cümlelerle tabir etti: “Her akşam o uyumadan evvel en sevdiğim şey bana bir masal anlatmasını istemekti. O heyecanla birkaç cümle kurar, daha sonra ben ona birkaç cümle eklerdim, ikimizin dışarıdan bakan birine “Ne yapıyor bunlar?” dedirtecek halimizi ses kaydına çekerdim. İşte iki kişilik takımın kelamlı masallarını daha sonrasında oturup daha planlı ve masal formatına uygun bir biçimde kağıda döktüm.”
Her ay TRT Çocuk Dergisi’ndeki Masal Mutfağı köşesinde bu masalları yayınlayıp sonuna da onunla ilgili bir tanım eklemiş. Okuyucular da bu masalları sevip sahiplenince başlı başına bir kitap haline gelmiş. Mavisu Demirağ’ın resimlediği kitabın her sayfası rengarenk, capcanlı, eğlenceli, sevinç dolu, kıpır kıpır. Hisler, lezzetler, doğallık, macera, sevgi satır ortalarında ve çizgilerde büyülü bir seyahate çağırıyor. Cezve Çocuk etiketiyle yayınlanan kitap farklı bir okuma lezzetini, özgün bir çalışmayı ortaya çıkarıyor. Her bir kısım paylaşmayı, doğal olmayı, pes etmemeyi, hayallerin peşinder koşmayı öğretiyor. Kitap çocukları doğal olmaya çağırıyor, hayal gücüne kapı aralıyor.
Dinozorlardan kedilere, güllerden ağaçlara, masanın altından girilen kapalı ülkelerden kalp otuna birbirinden değişik mevzular yer alıyor. Uçsuz bucaksız masal dünyasının kapısı bu mutfağa açılıyor. 15 masalın tadı 15 tanımın kokusuna karışıyor ve bulutlara ulaşıyor. Hangi masaldan çikolatalı kurabiye kokusu geldiğini, hangi masalın dondurma sevinci verdiğini kitabı okuyan karar versin.
Altın madalyalı salata
Tunus sofralarının vazgeçilmezi “Salata Meşvi” sıradan hazırlanışıyla ön plana çıkıyor. Izgarada közlenen biber, soğan, domates ve sarımsak küçük küçük doğrandıktan daha sonra çeşitli baharatlarla tatlandırılıp zeytinyağı katılarak servis ediliyor. Zerzevat ve baharatların klâsik sistemlerle karışacak biçimde bakır havanda dövülerek hazırlanması gerekiyor. Bu salata Tunuslu aşçı Şahide Bufaide’ye Fransa, Belçika, Fas, Cezayir, Malta ve İtalya’daki memleketler arası müsabakalarda 5 altın, bronz ve gümüş madalya kazandırdı.
Dert bizde deva bizde
bir müddetdir bir türkü var dilimde “küstürdüm barışamam” diye. İster Erzincanlı Hafız Şerif’ın eski kayıtlarından, isterse Cengiz Özkan yahut Güler Duman’ın sesinden dinleyin. Her halükârda sevmeniz mümkün. Nakaratta “Dert bende deva bende / Eylenmez yare bende / Yuvasız kuşlar üzere / Olmuşum perakende” kelamları var. Lakin mevzumuz ne türkü ne de müzik. Konu bahis şey perakende dalı yani şu marketler sorunu.
Market markettir, üç harfli, beş harfliymiş ne fark eder. Kıymetli olan enflasyonla savaşta hangi safta olduğu. Çarşıdan aldım bir tane, meskene geldim bin tane diye bir bilmeceye benzemeye başladı tarla ve market içindeki uçurum. Tarlada 10 lira olan bir malın markete gelince nasıl 10 katına kadar çıktığını hâlâ anlayabilmiş değilim. Tenkitlerimiz elbette hepsini kapsamıyor. Ancak yanlışı da kaç harf olduğuna bakmadan eleştirebilmemiz lazım. Tabi, vur deyince öldürmeden.
Raflardaki fiyatların mütemadiyen artıyor olmasının mesulu kimse bu sınırsız ve sorumsuz anlayışa dur demek gerekiyor. Özgür piyasa mazeretiyle ve yasal boşlukları kullanarak bu artışlar sürgit devam etmemeli. Bu duruma dur diyen bir kanun ve kural olmalı. Öteki ülkelerdeki uygulamalar da incelenerek perakende kesimini düzenleyecek yasa ve yönetmeliklere ivedilikle muhtaçlık var. Bana bu bahiste partilere, vekillere de vazife ve sorumluluk düşüyor. tıpkı vakitte hiç vakit kaybetmeden. Ne kadar hayalperestsin diyeceksiniz. Lakin bunun haricinde bir tahlil goremiyorum. Meclis şayet dövüş kulübü üzere çalışmaya devam ederse maalesef mutfak yangınları da artarak devam edecek.