Tamamen yeni bir ifade bulduğumu sanıyordum.
Yapmadığım ortaya çıktı.
Kuşkonmazın nasıl duygular uyandırdığını düşünüyordum: gelişinin beklentisi ve ardından kısa sezonunun nihayet gelmesinin heyecanı. Ama kelimelere dökmek istediğim başka bir duygu daha var: Bir anda olmanın ve her şeyin yakında biteceğini bilmenin melankolisi, hatta hüznü. Bu, sanki çoktan geçmiş gibi, şimdiki zamanın kasvetli olmasına neden olur. Bunu başka bir yerden anlıyoruz: Çocuğunuzla veya yaşlanan bir ebeveynle zamanın durduğu bir an. Bunu işyerinde de bir yemek kitabının fotoğrafını çekerken yaşıyorum ve bir grup bir araya gelip bir prodüksiyon için set oluşturuyor. O kadar gerçek ve canlı ki, sonra hemen bitiyor.
Tarif: Miso ve zeytinli ızgara kuşkonmaz
İngilizlerin ve Amerikalıların cümlelerde anlatabildiği şeyleri tam olarak yakalamayı başaran sayısız kelimesiyle Almanca aklıma geldi. Birisinin bir hissi olabilir bahar yorgunluğu örneğin yılın bu zamanında: uzun kışın kalıntıları olan bir uyuşukluk durumu veya “bahar yorgunluğu”. Duygusal aşırı yemeden dolayı kilo alımı söz konusudur Keder pastırması, Kelimenin tam anlamıyla “yas pastırması” olarak tercüme edildi.
“Tahmini nostalji” diye düşündüm.
Ancak tek bir ifade değil, “tahmin edici nostalji” fikrine dayanan bütün bir düşünce ekolü var. Elbette nostaljinin tamamen araştırılmış bir alt kategorisi var; ne düşünüyordum? – ve elbette bu duyguyu ilk fark eden ben değilim. Ancak bu duygu ile çok özel bir bahar sebzesi olan kuşkonmaz arasındaki bağlantıyı henüz keşfedemediğim için şimdilik bu alt kategoriyi kendime ait olarak sahipleneceğim.
Kuşkonmaz beni bir duygudan ziyade başka bir şey yapmaya, bir beceriye teşvik ediyor, o da sabır ihtiyacıdır. Baharın ilk işaretinde, sezonun sunduğu ürünlere atlamak için anlaşılır bir istek vardır. Zorlu kışın ardından her hafif günden ve her yeşil öğünden en iyi şekilde yararlanmak istiyoruz: kahvaltı, öğle yemeği ve akşam yemeğinde kuşkonmaz.
Peki yine de bunu yapmalı mıyız? Angela Clutton'un son yemek kitabı Baharat'ı okuyorum; bu kitapta bize baharın bereketine çok hızlı ya da aceleci atlamamamızı hatırlatıyor. “Sezonun daha belirgin çekiciliklerini öngörmek, yeni sezonu çok fazla zorlamak için mazeret değil” diye yazıyor. Bunu yapmayalım. Bunun yerine, baharın ürünlerinin tadını kendi başına ve kendi anında çıkaralım.”
Rutinlerde kendi başına yanlış bir şey yoktur. Taco Salı, Etsiz Pazartesi veya Cuma Gecesi Yemeği, tekrar tekrar tekrarlanan basit rutinlerden başka nedir ki? Rutinler geleneklere, gelenekler de kim olduğumuza dönüşür. Peki ya çoğunlukla mağazalarda mevsiminde olanlarla yemek pişirsek? Gerçekten rahatlayabildik. Kuşkonmaz hazırlamak için yaklaşık bir ayınız olduğundan domates veya kabak konusunda endişelenmenize gerek yok.
Tamamen yeni bir ifade geliştirme konusunda yenilgiyi kabul ettim ve gerçek uzmanlığıma geri döndüm: tamamen yeni bir tarif geliştirmek. Kuşkonmaz elbette ama bu sefer farklı olması gerekiyordu: Daha az mayonez, hollandez, tereyağı ve peynir; tuzlu zeytinlerle birleştirilmiş daha fazla umami-tuzlu-tuzlu miso aroması. Gerçekten yeni ve orijinal, değil mi? Peki, geleceğini görmeliydim, tam olarak değil. …Kitabında, Clutton'un kuşkonmazını, İngilizlerin sezonluk favorisi olan, filizlenen brokoli izliyor. Yemeği beyaz miso mayonezli brokoli tempuradır. Benimle dalga geçiyor olmalısın. Doğal olarak! Bahar güneşinin altında gerçekten yeni bir şey yok.
Tarif: Miso ve zeytinli ızgara kuşkonmaz
Yapmadığım ortaya çıktı.
Kuşkonmazın nasıl duygular uyandırdığını düşünüyordum: gelişinin beklentisi ve ardından kısa sezonunun nihayet gelmesinin heyecanı. Ama kelimelere dökmek istediğim başka bir duygu daha var: Bir anda olmanın ve her şeyin yakında biteceğini bilmenin melankolisi, hatta hüznü. Bu, sanki çoktan geçmiş gibi, şimdiki zamanın kasvetli olmasına neden olur. Bunu başka bir yerden anlıyoruz: Çocuğunuzla veya yaşlanan bir ebeveynle zamanın durduğu bir an. Bunu işyerinde de bir yemek kitabının fotoğrafını çekerken yaşıyorum ve bir grup bir araya gelip bir prodüksiyon için set oluşturuyor. O kadar gerçek ve canlı ki, sonra hemen bitiyor.
Tarif: Miso ve zeytinli ızgara kuşkonmaz
İngilizlerin ve Amerikalıların cümlelerde anlatabildiği şeyleri tam olarak yakalamayı başaran sayısız kelimesiyle Almanca aklıma geldi. Birisinin bir hissi olabilir bahar yorgunluğu örneğin yılın bu zamanında: uzun kışın kalıntıları olan bir uyuşukluk durumu veya “bahar yorgunluğu”. Duygusal aşırı yemeden dolayı kilo alımı söz konusudur Keder pastırması, Kelimenin tam anlamıyla “yas pastırması” olarak tercüme edildi.
“Tahmini nostalji” diye düşündüm.
Ancak tek bir ifade değil, “tahmin edici nostalji” fikrine dayanan bütün bir düşünce ekolü var. Elbette nostaljinin tamamen araştırılmış bir alt kategorisi var; ne düşünüyordum? – ve elbette bu duyguyu ilk fark eden ben değilim. Ancak bu duygu ile çok özel bir bahar sebzesi olan kuşkonmaz arasındaki bağlantıyı henüz keşfedemediğim için şimdilik bu alt kategoriyi kendime ait olarak sahipleneceğim.
Kuşkonmaz beni bir duygudan ziyade başka bir şey yapmaya, bir beceriye teşvik ediyor, o da sabır ihtiyacıdır. Baharın ilk işaretinde, sezonun sunduğu ürünlere atlamak için anlaşılır bir istek vardır. Zorlu kışın ardından her hafif günden ve her yeşil öğünden en iyi şekilde yararlanmak istiyoruz: kahvaltı, öğle yemeği ve akşam yemeğinde kuşkonmaz.
Peki yine de bunu yapmalı mıyız? Angela Clutton'un son yemek kitabı Baharat'ı okuyorum; bu kitapta bize baharın bereketine çok hızlı ya da aceleci atlamamamızı hatırlatıyor. “Sezonun daha belirgin çekiciliklerini öngörmek, yeni sezonu çok fazla zorlamak için mazeret değil” diye yazıyor. Bunu yapmayalım. Bunun yerine, baharın ürünlerinin tadını kendi başına ve kendi anında çıkaralım.”
Mevsimlerdeki sabır ve güven, paradoksal olarak sınırlı seçimden kaynaklanan özgürleştirici bir duyguya yer açar. America's Test Kitchen'ın kurucusu ve Milk Street'in kurucusu Christopher Kimball, “Çoğu ev aşçısının sorunu, çok az değil, çok fazla tarifinin olmasıdır” diye yazıyor. Bu çok doğru. Ne kadar çok seçeneğimiz olursa, tanıdık ve rahatlatıcı bir rutinin parçası olan bir avuç güvenilir yemeğe bağlı kalma olasılığımız da o kadar artar.
Rutinlerde kendi başına yanlış bir şey yoktur. Taco Salı, Etsiz Pazartesi veya Cuma Gecesi Yemeği, tekrar tekrar tekrarlanan basit rutinlerden başka nedir ki? Rutinler geleneklere, gelenekler de kim olduğumuza dönüşür. Peki ya çoğunlukla mağazalarda mevsiminde olanlarla yemek pişirsek? Gerçekten rahatlayabildik. Kuşkonmaz hazırlamak için yaklaşık bir ayınız olduğundan domates veya kabak konusunda endişelenmenize gerek yok.
Tamamen yeni bir ifade geliştirme konusunda yenilgiyi kabul ettim ve gerçek uzmanlığıma geri döndüm: tamamen yeni bir tarif geliştirmek. Kuşkonmaz elbette ama bu sefer farklı olması gerekiyordu: Daha az mayonez, hollandez, tereyağı ve peynir; tuzlu zeytinlerle birleştirilmiş daha fazla umami-tuzlu-tuzlu miso aroması. Gerçekten yeni ve orijinal, değil mi? Peki, geleceğini görmeliydim, tam olarak değil. …Kitabında, Clutton'un kuşkonmazını, İngilizlerin sezonluk favorisi olan, filizlenen brokoli izliyor. Yemeği beyaz miso mayonezli brokoli tempuradır. Benimle dalga geçiyor olmalısın. Doğal olarak! Bahar güneşinin altında gerçekten yeni bir şey yok.
Tarif: Miso ve zeytinli ızgara kuşkonmaz