Bu klasik bir Trinidad tatlısı; aşırı derecede romla ıslatılmış ve üzerine ultra pastörize çırpılmış krema serpiştirilmiş çikolatalı bir kek.
Ama bekleyin: Bu aynı zamanda kiraz brendi özüyle doyurulmuş tipik bir Pakistan pastası. Ve üzerinde yerel olarak yetiştirilen kirazlarla dolu bir Şili pastası. Ve bir Lübnan pastası – çok tatlı değil, çok az alkollü veya hiç alkolsüz. Ve bir Nepal pastası. Ve bir Zimbabwe pastası. Fiji'nin uzak adalarında bile popülerdir.
Ne tür bir tatlı böyle bir toprak anlaşmazlığını tetikleyebilir?
Adını Almanya'nın hâlâ lederhosen ve peri masallarını çağrıştıran bir köşesinden alan bir Kara Orman pastası.
Bunu dünyanın geri kalanına anlatmaya çalışın. Birçok ülkede uzun süredir favori olan pasta, belki Almanya hariç, her zamankinden daha popüler. Kısmen genç nesiller arasındaki 90'ların nostalji dalgası sayesinde, sosyal medyada ve dünyanın dört bir yanındaki restoranlarda yeni bir hayat buldu. Google'da “Kara Orman pastası” aramaları son 10 yılda neredeyse iki katına çıktı ve çoğu tarif arıyor.
Bugün Kara Orman pastası herkese ait, hiç kimseye ait değil. İçinde tatlıların bulunduğu Danimarka kurabiye kutusu; kültürleri aşan bir Avrupa eseri. Aslında bu makale için röportaj yapılan birçok kişi, pastanın kendi ülkelerinden gelmediğini öğrenince şaşırdı.
Geleneksel versiyon, kabarık çırpılmış krema ve kiraz süslemeli brendi demlenmiş çikolatalı pandispanyadan oluşur. Ancak Instagram ve YouTube'da bir Trinidad yemek pişirme hesabı işleten ve Davie, Florida'da yaşayan 40 yaşındaki Natasha Laggan, uzun süredir pasta için kullanılan geleneksel likörün, Kaliforniya'da çocukluğunda yediği çoğu restoran versiyonunda kullanılan ruh olduğuna inanıyordu. Trinidad.
Zimbabwe'nin Harare kentinden şef Kudakwashe Makoni (52), ülkesinin ineklerinin pasta kremasına belirgin derecede zengin bir tat vermesi konusunda ısrar etti. “Kimse Zimbabwe gibi bir Kara Orman yapmıyor” dedi.
Ailesi 2000 yılında Dallas'a taşındığında yerel bir fırında Kara Orman pastasını görünce şok oldu. Merak etti: Neden bir Amerikan dükkanı Zimbabwe tatlısı servis ediyordu?
Pastanın ismi bile Germen kökenini ortaya koyuyor. Ancak bazı insanlar “Kara Orman” kelimesinin pastanın üzerindeki çikolata talaşına atıfta bulunduğunu düşündüklerini söyledi.
Glasgowlu yemek yazarı ve Karaçi, Pakistan'dan yemek kitabı yazarı Sumayya Usmani, uzun süredir Kara Orman'ın bir tür fantezi diyarı olduğunu düşünüyordu. “Aklımda güzel karların, kirazların ve çikolata talaşlarının olduğu Narnia'nın bir görüntüsü vardı” dedi.
51 yaşındaki Bayan Usmani, Pakistan'da pastanın her saygın fırının temel malzemesi olduğunu söyledi. “Egzotik ve yabancı ama kültürün önemli bir parçası.”
Tatlı trendleri gelir ve gider, ancak Kara Orman, göz alıcı kiraz garnitürü ve zıt siyah-beyaz katmanlarıyla karikatürize tatil pastası arketipi olmaya devam ediyor.
Londra'daki yemek kitabı yazarı Helen Goh, “Çocukken çizeceğiniz ve mükemmel pastayı çizeceğiniz türden bir pastaya benziyor” dedi.
Bu sadelik ve hem tanıdık hem de alışılmadık görünen tatların birleşimi, küresel mutfak etkisi çok az olan bir ülke olan Almanya'dan gelen bir pastanın bu kadar geniş bir izleyici kitlesini nasıl büyülediğini açıklayabilir.
Yazar ve fotoğrafçı 41 yaşındaki Kashish Shrestha, Nepal Katmandu'daki bir fırında ilk kez kara orman pastasını denediğinde, doku ona sütlü, süngerimsi bir Güney Asya tatlısı olan ras malai'yi hatırlattı. Nepal'de “Kara Orman”ın genellikle her tür pasta için genel bir terim olarak kullanıldığını söyledi.
Westport, Connecticut'tan Trinidad doğumlu Amerikalı mutfak tarihçisi Ramin Ganeshram, pastanın Karayipler'in romla ıslatılmış siyah pastasını anımsattığını söyledi.
Yemek kitabı yazarı Sharon Wee, Singapur'da bir çocukken Kara Orman pastasını 1950'lerde orada popüler hale gelen şifon keklerin daha süslü bir versiyonu olarak görüyordu. Zamanını New York City ile Singapur arasında geçiren 53 yaşındaki Bayan Wee, doğum gününde arkadaşlarına Kara Orman pastası ikram etmenin bir statü sembolü olduğunu söyledi – “Hermès çantanızı ilkokula götürmek gibi”.
Janosch Förster, pastanın “bir şekilde eski moda” olarak değerlendirildiği Almanya için aynı şeyin söylenemeyeceğini söyledi. Alman Mutfak Sanatları Arşivi'nde bir araştırma çalışması.
Hem yaratıcısı hem de doğum yeri hâlâ tartışmalıdır; Bazıları Kara Orman bölgesinden geldiğini söylüyor, bazıları ise Berlin'den geldiğini söylüyor. Ancak bu hiç şüphesiz 20. yüzyılın başlarından kalma bir Alman icadıdır.
Berlin'deki bir aşçılık mağazası ve aşçılık okulu olan Goldhahn ve Sampson'un genel müdürü Andreas Klöckner, “Temel olarak normal, o kadar da ilginç olmayan bir pasta” dedi. “Özel bir şey olarak Almanya dışında farklı bir statüye sahip.”
Fine'ın Genel Müdürü José López Ganem, pastanın seyahatlerinin büyük ihtimalle Almanların gurbetçiler, misyonerler, lüks otellerdeki şefler ve Nazizm'den kaçan mülteciler olarak 1930'larda dünyayı dolaşması sırasında ya da Nazilerin II. Dünya Savaşı'ndan sonra kaçması sırasında gerçekleştiğini söyledi. Kakao ve Çikolata Enstitüsü, Cambridge, Mass.
Enstitünün başkanı Carla Martin, Kara Orman pastasının en etkili propagandacılarından birinin muhtemelen Britanya İmparatorluğu olduğunu söyledi.
“İngiliz dernekleri aracılığıyla yayılan çok sayıda Alman teknolojisi ve Alman mutfağı vardı” dedi. “Onlar dünyanın başkentiydi. Avrupa kıtasından gelenekleri alıp genişlettiler ve bu konuda en iyisiydiler.”
Kara Orman pastasının sunabileceği çok şey vardı. Mutfak tarihçisi Bayan Ganeshram, başta kakao tozu olmak üzere içeriğindeki malzemelerin giderek daha kolay elde edilebilir hale geldiğini söyledi. Alkol keki korudu ve tropikal iklimlerde raf ömrünü uzattı.
Pasta aynı zamanda kolayca uyarlanabilir: Örneğin Müslümanların çoğunlukta olduğu ülkelerdeki fırıncılar genellikle likörü atlıyor ve bazı Singapur tariflerinde kirazdan daha ucuz olabilen yaban mersini reçeli kullanılıyor.
Bayan Ganeshram, bu değişikliklerin sömürgeleştirilmiş toplulukların dayanıklılığına işaret ettiğini söyledi. “Bu, ait olmadığı bir yere götürülmüş olabilir ama biz onu alıp uyarlayacağız ve kendimize ait hale getireceğiz.”
Kara Orman pastasının ne tadı ne de görünümü mevcut şekerleme trendlerine uymuyor. Ünlü yemek kitabı yazarı Dorie Greenspan, günümüzün tatlılarının “daha sofistike” olduğunu söyledi. “Onlar daha ekonomik. O kadar da abartılı değiller.”
Bununla birlikte, birçok şekerlemeci nostaljik pastaya yaratıcı bir güncelleme katıyor.
Newton, Massachusetts'teki bir mahalle restoranı olan Thistle & Leek'te rosto halinde ve Chicago'da Hint esintili yeni bir fırın olan Swadesi'de bir kavanozda geliyor. (Swadesi'nin sahibi Sujan Sarkar, bir zamanlar Kara Orman pastasının Hindistan'ın Kalküta kentinden geldiğine inanıyordu; çocukluğunda şehirdeki birçok Hıristiyanın tatil sırasında kek pişirdiğini görmüştü.)
Lübnanlı şef Karim Bourgi, Londra, Dubai, Abu Dhabi ve Riyad'daki Kayu Bakehouse lokasyonlarında, versiyonunu çırpılmış vanilyalı ganaj ve bitter çikolatalı kremayla zenginleştiriyor. Mumbai'deki Maska Bakery'nin sahibi Heena Punwani, çikolatalı mus ve Keşmir vişne kompostolu Kara Orman pastasının ne zaman geri döneceğini soran haftalık mesajlar alıyor.
Singapurlu tatlı yemek kitabı “The Way of Kueh”in yazarı Christopher Tan, Kara Orman pastasını “yok edilemez” olarak tanımladı çünkü bu pasta süslü bir şekerleme veya basit bir süpermarket ikramı olabilir.
“Sadece konserve kirazlar ve biraz tehlikeli UHT krem şanti alırsanız, sadece bileşik çikolata alırsanız yine de Kara Orman'a benzeyen bir şey yapabilirsiniz” dedi.
Bay Tan, pastayı Singapur'daki lüks otellerdeki pastanelerden satın alan bir ailede büyüdü, ancak on yıl önce pastayı doğrudan kaynağından tatma fırsatı buldu. Almanya'ya yaptığı bir iş gezisinde Kara Orman yakınındaki bir şehir olan Ulm'u ziyaret etti ve pasta bulmak için fırından fırına gitti. Ama kimse servis etmedi; tüm sahipler bunun modası geçmiş olduğunu söyledi.
Ama bekleyin: Bu aynı zamanda kiraz brendi özüyle doyurulmuş tipik bir Pakistan pastası. Ve üzerinde yerel olarak yetiştirilen kirazlarla dolu bir Şili pastası. Ve bir Lübnan pastası – çok tatlı değil, çok az alkollü veya hiç alkolsüz. Ve bir Nepal pastası. Ve bir Zimbabwe pastası. Fiji'nin uzak adalarında bile popülerdir.
Ne tür bir tatlı böyle bir toprak anlaşmazlığını tetikleyebilir?
Adını Almanya'nın hâlâ lederhosen ve peri masallarını çağrıştıran bir köşesinden alan bir Kara Orman pastası.
Bunu dünyanın geri kalanına anlatmaya çalışın. Birçok ülkede uzun süredir favori olan pasta, belki Almanya hariç, her zamankinden daha popüler. Kısmen genç nesiller arasındaki 90'ların nostalji dalgası sayesinde, sosyal medyada ve dünyanın dört bir yanındaki restoranlarda yeni bir hayat buldu. Google'da “Kara Orman pastası” aramaları son 10 yılda neredeyse iki katına çıktı ve çoğu tarif arıyor.
Bugün Kara Orman pastası herkese ait, hiç kimseye ait değil. İçinde tatlıların bulunduğu Danimarka kurabiye kutusu; kültürleri aşan bir Avrupa eseri. Aslında bu makale için röportaj yapılan birçok kişi, pastanın kendi ülkelerinden gelmediğini öğrenince şaşırdı.
Geleneksel versiyon, kabarık çırpılmış krema ve kiraz süslemeli brendi demlenmiş çikolatalı pandispanyadan oluşur. Ancak Instagram ve YouTube'da bir Trinidad yemek pişirme hesabı işleten ve Davie, Florida'da yaşayan 40 yaşındaki Natasha Laggan, uzun süredir pasta için kullanılan geleneksel likörün, Kaliforniya'da çocukluğunda yediği çoğu restoran versiyonunda kullanılan ruh olduğuna inanıyordu. Trinidad.
Zimbabwe'nin Harare kentinden şef Kudakwashe Makoni (52), ülkesinin ineklerinin pasta kremasına belirgin derecede zengin bir tat vermesi konusunda ısrar etti. “Kimse Zimbabwe gibi bir Kara Orman yapmıyor” dedi.
Ailesi 2000 yılında Dallas'a taşındığında yerel bir fırında Kara Orman pastasını görünce şok oldu. Merak etti: Neden bir Amerikan dükkanı Zimbabwe tatlısı servis ediyordu?
Pastanın ismi bile Germen kökenini ortaya koyuyor. Ancak bazı insanlar “Kara Orman” kelimesinin pastanın üzerindeki çikolata talaşına atıfta bulunduğunu düşündüklerini söyledi.
Glasgowlu yemek yazarı ve Karaçi, Pakistan'dan yemek kitabı yazarı Sumayya Usmani, uzun süredir Kara Orman'ın bir tür fantezi diyarı olduğunu düşünüyordu. “Aklımda güzel karların, kirazların ve çikolata talaşlarının olduğu Narnia'nın bir görüntüsü vardı” dedi.
51 yaşındaki Bayan Usmani, Pakistan'da pastanın her saygın fırının temel malzemesi olduğunu söyledi. “Egzotik ve yabancı ama kültürün önemli bir parçası.”
Tatlı trendleri gelir ve gider, ancak Kara Orman, göz alıcı kiraz garnitürü ve zıt siyah-beyaz katmanlarıyla karikatürize tatil pastası arketipi olmaya devam ediyor.
Londra'daki yemek kitabı yazarı Helen Goh, “Çocukken çizeceğiniz ve mükemmel pastayı çizeceğiniz türden bir pastaya benziyor” dedi.
Bu sadelik ve hem tanıdık hem de alışılmadık görünen tatların birleşimi, küresel mutfak etkisi çok az olan bir ülke olan Almanya'dan gelen bir pastanın bu kadar geniş bir izleyici kitlesini nasıl büyülediğini açıklayabilir.
Yazar ve fotoğrafçı 41 yaşındaki Kashish Shrestha, Nepal Katmandu'daki bir fırında ilk kez kara orman pastasını denediğinde, doku ona sütlü, süngerimsi bir Güney Asya tatlısı olan ras malai'yi hatırlattı. Nepal'de “Kara Orman”ın genellikle her tür pasta için genel bir terim olarak kullanıldığını söyledi.
Westport, Connecticut'tan Trinidad doğumlu Amerikalı mutfak tarihçisi Ramin Ganeshram, pastanın Karayipler'in romla ıslatılmış siyah pastasını anımsattığını söyledi.
Yemek kitabı yazarı Sharon Wee, Singapur'da bir çocukken Kara Orman pastasını 1950'lerde orada popüler hale gelen şifon keklerin daha süslü bir versiyonu olarak görüyordu. Zamanını New York City ile Singapur arasında geçiren 53 yaşındaki Bayan Wee, doğum gününde arkadaşlarına Kara Orman pastası ikram etmenin bir statü sembolü olduğunu söyledi – “Hermès çantanızı ilkokula götürmek gibi”.
Janosch Förster, pastanın “bir şekilde eski moda” olarak değerlendirildiği Almanya için aynı şeyin söylenemeyeceğini söyledi. Alman Mutfak Sanatları Arşivi'nde bir araştırma çalışması.
Hem yaratıcısı hem de doğum yeri hâlâ tartışmalıdır; Bazıları Kara Orman bölgesinden geldiğini söylüyor, bazıları ise Berlin'den geldiğini söylüyor. Ancak bu hiç şüphesiz 20. yüzyılın başlarından kalma bir Alman icadıdır.
Berlin'deki bir aşçılık mağazası ve aşçılık okulu olan Goldhahn ve Sampson'un genel müdürü Andreas Klöckner, “Temel olarak normal, o kadar da ilginç olmayan bir pasta” dedi. “Özel bir şey olarak Almanya dışında farklı bir statüye sahip.”
Fine'ın Genel Müdürü José López Ganem, pastanın seyahatlerinin büyük ihtimalle Almanların gurbetçiler, misyonerler, lüks otellerdeki şefler ve Nazizm'den kaçan mülteciler olarak 1930'larda dünyayı dolaşması sırasında ya da Nazilerin II. Dünya Savaşı'ndan sonra kaçması sırasında gerçekleştiğini söyledi. Kakao ve Çikolata Enstitüsü, Cambridge, Mass.
Enstitünün başkanı Carla Martin, Kara Orman pastasının en etkili propagandacılarından birinin muhtemelen Britanya İmparatorluğu olduğunu söyledi.
“İngiliz dernekleri aracılığıyla yayılan çok sayıda Alman teknolojisi ve Alman mutfağı vardı” dedi. “Onlar dünyanın başkentiydi. Avrupa kıtasından gelenekleri alıp genişlettiler ve bu konuda en iyisiydiler.”
Kara Orman pastasının sunabileceği çok şey vardı. Mutfak tarihçisi Bayan Ganeshram, başta kakao tozu olmak üzere içeriğindeki malzemelerin giderek daha kolay elde edilebilir hale geldiğini söyledi. Alkol keki korudu ve tropikal iklimlerde raf ömrünü uzattı.
Pasta aynı zamanda kolayca uyarlanabilir: Örneğin Müslümanların çoğunlukta olduğu ülkelerdeki fırıncılar genellikle likörü atlıyor ve bazı Singapur tariflerinde kirazdan daha ucuz olabilen yaban mersini reçeli kullanılıyor.
Bayan Ganeshram, bu değişikliklerin sömürgeleştirilmiş toplulukların dayanıklılığına işaret ettiğini söyledi. “Bu, ait olmadığı bir yere götürülmüş olabilir ama biz onu alıp uyarlayacağız ve kendimize ait hale getireceğiz.”
Kara Orman pastasının ne tadı ne de görünümü mevcut şekerleme trendlerine uymuyor. Ünlü yemek kitabı yazarı Dorie Greenspan, günümüzün tatlılarının “daha sofistike” olduğunu söyledi. “Onlar daha ekonomik. O kadar da abartılı değiller.”
Bununla birlikte, birçok şekerlemeci nostaljik pastaya yaratıcı bir güncelleme katıyor.
Newton, Massachusetts'teki bir mahalle restoranı olan Thistle & Leek'te rosto halinde ve Chicago'da Hint esintili yeni bir fırın olan Swadesi'de bir kavanozda geliyor. (Swadesi'nin sahibi Sujan Sarkar, bir zamanlar Kara Orman pastasının Hindistan'ın Kalküta kentinden geldiğine inanıyordu; çocukluğunda şehirdeki birçok Hıristiyanın tatil sırasında kek pişirdiğini görmüştü.)
Lübnanlı şef Karim Bourgi, Londra, Dubai, Abu Dhabi ve Riyad'daki Kayu Bakehouse lokasyonlarında, versiyonunu çırpılmış vanilyalı ganaj ve bitter çikolatalı kremayla zenginleştiriyor. Mumbai'deki Maska Bakery'nin sahibi Heena Punwani, çikolatalı mus ve Keşmir vişne kompostolu Kara Orman pastasının ne zaman geri döneceğini soran haftalık mesajlar alıyor.
Singapurlu tatlı yemek kitabı “The Way of Kueh”in yazarı Christopher Tan, Kara Orman pastasını “yok edilemez” olarak tanımladı çünkü bu pasta süslü bir şekerleme veya basit bir süpermarket ikramı olabilir.
“Sadece konserve kirazlar ve biraz tehlikeli UHT krem şanti alırsanız, sadece bileşik çikolata alırsanız yine de Kara Orman'a benzeyen bir şey yapabilirsiniz” dedi.
Bay Tan, pastayı Singapur'daki lüks otellerdeki pastanelerden satın alan bir ailede büyüdü, ancak on yıl önce pastayı doğrudan kaynağından tatma fırsatı buldu. Almanya'ya yaptığı bir iş gezisinde Kara Orman yakınındaki bir şehir olan Ulm'u ziyaret etti ve pasta bulmak için fırından fırına gitti. Ama kimse servis etmedi; tüm sahipler bunun modası geçmiş olduğunu söyledi.