DİLBER DURAL
Müellifim,
Zira içimdeki konuşmak;
Ellerimden kâğıda uzanan bir deva bulur,
Dinlesen de dinlemesen de
Deniz rüzgarla dalgalarını kıyıya vurur.
İçine mektup giren bir şişeyi
Nasıl olsa okuyacak bir çift göz bulur.
Vaktim epeyce olsaydı;
Çok okur, hayli düşünür, az yazardım
Ne de olsa az kelamda fazlaca beceri bulunur.
Şiir yazmaya fazlaca erken yaşlarda başlayan, farklı mecmualarda şiirleri yayınlanmış ve mükafatlar almış olan Şemsi Parıltı Karabela, bir tabip olmanın yanı sıra şair kişiliğini de gözler önüne seriyor. Yaklaşık olarak 35 yıldır aralıklarla yazdığı şiirlerini “Dört Mevsime Hükümlü” birinci şiir kitabında bir ortaya getirerek okuyucularla buluşturan Karabela, kitabın onun için anılarından izler taşıyan cümleleri, bir ortaya getirerek ilan ettiği ve tanımadığı bireylere de okuma fırsatı verdiği manasına geldiğini söylüyor. Karabela, “Başkalarının da okurken kendi hislerini ve anılarını anımsayacaklarını, hissedeceklerini düşünüyorum” diyor. Karabela kitabının çocuklarına, sevdiklerine şiirlerini topluca bırakabileceği bir armağan olduğunu belirterek, “Kitabı elime alınca biraz kalın olduğunu düşündüm ve her kitap sever üzere kokladım” diyerek memnunluğunu tabir ediyor.
ŞİİRLERİNDE GERÇEK HAYATTAN İZLER VAR
“Şiir hayatın rüzgarıdır. Yazarken ömrün ortasından kalbimize gerçek kimi vakit fırtına koparır, kimi vakit tatlı meltem üzere okşar. Okurken içimizden dışarı gerçek hayatı yansıtır. Bütün detayları koyamayız şiire. Olayı bilenlerin anlayacağı imgelerle anlatmaya çalışırız” diyen Karabela, şiirlerinin birçoklarının bir çıkış noktası olduğunu tabir ediyor. Karabela üniversitede iken kendisinin ve tıp öğrencilerinin yaşadıklarına, hissettiklerine vurgu yapmak istediği “Pırlantalar’a” şiirinde bu izlere yer vermiş. Birinci kez refakat nöbetine kaldığında öğrenci bakış açısıyla “Hastane Odalarında Gece” şiirini yazmış. 2016’da İstanbul Maçka’da yaşanan bombalı atak kararı epeyce sayıda polisin şehit olmasını,
“İstanbul’a kış geldiği doğrudur Gecelerin çatılara düştüğü Taşların bile üşüdüğü Kimsesizliğin bir sis olup Denizin üzerine çöktüğü doğrudur…” dizeleriyle “İstanbul’a Kış Geldiği Doğrudur” şiirinde lisana getirmeye çalıştığını söylüyor. “Varlığımın Yalın Manzumesi” şiirinde geçmişten 15 Temmuz’a kadar söylemek istediği birfazlaca şeyi bir ortada söz etmeye çalışmış Karabela. Kitapta şiirlerinde; çocuklarından, kentlerden, mevsimlerden, dostlarından bahsetmiş olduğu şiirler yanında dua ve peygamber sevgisi içeren şiirleri de var.
Şiirlerinde kendi hayatında yaşadıklarının da tesirleri görülen Karabela,“Buruk Hatıra” şiirinde 28 Şubat devrinde yaşadığı yaşadığı mağduriyetin hislerini yansıtmış. Karabela şiirinin öyküsünü şöyleki anlatıyor: Ben 28 Şubat yasaklarına birinci vakit içinderda Erzurum’da yakalandım. Yeni mezun olmuştum, idealisttim. Orası hayatımda yaşadığım en soğuk kentti. Kaldırımlardan aylarca kalkmayan buz kalıplarını birinci kere orada gördüm. Çok hoş dostlar edinmiştim. Ne yazık ki her kurumda olduğu üzere çalıştığım sıhhat ocağında da yasaklar ve külfetler başladı. Baskı ve haksızlıklara maruz kaldık. Asistan olarak Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri kısmını kazandım lakin üniversiteye başörtülü olarak girmek mümk ün değildi. Kısmın hocası “gözüme görünmesin” demişti. Kayıt bile olamadım. bir daha TUS imtihan hazırlığı daha sonrası meskenimi sistemimi orada bırakıp İstanbul’da diğer sorunlarla Enfeksiyon ihtisasına başladım. Orada da işten el çektirilmeye varana kadar pek epey baskı ve mahkeme süreçleri yaşadım. Fakat öbürleri daima o birinci başlangıcın devamıydı. Bu manada hayatımın tarafını belirleyen baskıların başladığı yer olan Erzurum benim için hala buruk bir hatıradır.”
YAŞADIKLARIMIZIN YANSIMALARI
Ayrıyeten kitabında şiirleri dört mevsime ayıran Karabela, insanın hislerinin değişken ve dört mevsim üzere olduğunu söylüyor. Karabela niye dört mevsime ayırdığını ise şu sözlerle tabir ediyor: “yaşamımızda yaşadıklarımıza bakarsak kimi vakit bahar esintisi kimi vakit kış soğuğu var, kimi vakit bizi yakıyor, kimi vakit döküyor. Şiirler de yaşadıklarımızın bir yansıması olduğundan bir ortaya geldiklerinde bu türlü ayırmamın güzel olacağını düşündüm.” Karabela, dünyaya gözlerimizi açtığımızda bu mevsimlere ve hislere mecbur olduğumuzu lisana getirerek, “Sadece benim değil okuyanların da bize biçilen ömür müddetince gibisi hislere hükümlü olduğunu hatırlatmak istedim” diyor.
Müellifim,
Zira içimdeki konuşmak;
Ellerimden kâğıda uzanan bir deva bulur,
Dinlesen de dinlemesen de
Deniz rüzgarla dalgalarını kıyıya vurur.
İçine mektup giren bir şişeyi
Nasıl olsa okuyacak bir çift göz bulur.
Vaktim epeyce olsaydı;
Çok okur, hayli düşünür, az yazardım
Ne de olsa az kelamda fazlaca beceri bulunur.
Şiir yazmaya fazlaca erken yaşlarda başlayan, farklı mecmualarda şiirleri yayınlanmış ve mükafatlar almış olan Şemsi Parıltı Karabela, bir tabip olmanın yanı sıra şair kişiliğini de gözler önüne seriyor. Yaklaşık olarak 35 yıldır aralıklarla yazdığı şiirlerini “Dört Mevsime Hükümlü” birinci şiir kitabında bir ortaya getirerek okuyucularla buluşturan Karabela, kitabın onun için anılarından izler taşıyan cümleleri, bir ortaya getirerek ilan ettiği ve tanımadığı bireylere de okuma fırsatı verdiği manasına geldiğini söylüyor. Karabela, “Başkalarının da okurken kendi hislerini ve anılarını anımsayacaklarını, hissedeceklerini düşünüyorum” diyor. Karabela kitabının çocuklarına, sevdiklerine şiirlerini topluca bırakabileceği bir armağan olduğunu belirterek, “Kitabı elime alınca biraz kalın olduğunu düşündüm ve her kitap sever üzere kokladım” diyerek memnunluğunu tabir ediyor.
ŞİİRLERİNDE GERÇEK HAYATTAN İZLER VAR
“Şiir hayatın rüzgarıdır. Yazarken ömrün ortasından kalbimize gerçek kimi vakit fırtına koparır, kimi vakit tatlı meltem üzere okşar. Okurken içimizden dışarı gerçek hayatı yansıtır. Bütün detayları koyamayız şiire. Olayı bilenlerin anlayacağı imgelerle anlatmaya çalışırız” diyen Karabela, şiirlerinin birçoklarının bir çıkış noktası olduğunu tabir ediyor. Karabela üniversitede iken kendisinin ve tıp öğrencilerinin yaşadıklarına, hissettiklerine vurgu yapmak istediği “Pırlantalar’a” şiirinde bu izlere yer vermiş. Birinci kez refakat nöbetine kaldığında öğrenci bakış açısıyla “Hastane Odalarında Gece” şiirini yazmış. 2016’da İstanbul Maçka’da yaşanan bombalı atak kararı epeyce sayıda polisin şehit olmasını,
“İstanbul’a kış geldiği doğrudur Gecelerin çatılara düştüğü Taşların bile üşüdüğü Kimsesizliğin bir sis olup Denizin üzerine çöktüğü doğrudur…” dizeleriyle “İstanbul’a Kış Geldiği Doğrudur” şiirinde lisana getirmeye çalıştığını söylüyor. “Varlığımın Yalın Manzumesi” şiirinde geçmişten 15 Temmuz’a kadar söylemek istediği birfazlaca şeyi bir ortada söz etmeye çalışmış Karabela. Kitapta şiirlerinde; çocuklarından, kentlerden, mevsimlerden, dostlarından bahsetmiş olduğu şiirler yanında dua ve peygamber sevgisi içeren şiirleri de var.
Şiirlerinde kendi hayatında yaşadıklarının da tesirleri görülen Karabela,“Buruk Hatıra” şiirinde 28 Şubat devrinde yaşadığı yaşadığı mağduriyetin hislerini yansıtmış. Karabela şiirinin öyküsünü şöyleki anlatıyor: Ben 28 Şubat yasaklarına birinci vakit içinderda Erzurum’da yakalandım. Yeni mezun olmuştum, idealisttim. Orası hayatımda yaşadığım en soğuk kentti. Kaldırımlardan aylarca kalkmayan buz kalıplarını birinci kere orada gördüm. Çok hoş dostlar edinmiştim. Ne yazık ki her kurumda olduğu üzere çalıştığım sıhhat ocağında da yasaklar ve külfetler başladı. Baskı ve haksızlıklara maruz kaldık. Asistan olarak Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri kısmını kazandım lakin üniversiteye başörtülü olarak girmek mümk ün değildi. Kısmın hocası “gözüme görünmesin” demişti. Kayıt bile olamadım. bir daha TUS imtihan hazırlığı daha sonrası meskenimi sistemimi orada bırakıp İstanbul’da diğer sorunlarla Enfeksiyon ihtisasına başladım. Orada da işten el çektirilmeye varana kadar pek epey baskı ve mahkeme süreçleri yaşadım. Fakat öbürleri daima o birinci başlangıcın devamıydı. Bu manada hayatımın tarafını belirleyen baskıların başladığı yer olan Erzurum benim için hala buruk bir hatıradır.”
YAŞADIKLARIMIZIN YANSIMALARI
Ayrıyeten kitabında şiirleri dört mevsime ayıran Karabela, insanın hislerinin değişken ve dört mevsim üzere olduğunu söylüyor. Karabela niye dört mevsime ayırdığını ise şu sözlerle tabir ediyor: “yaşamımızda yaşadıklarımıza bakarsak kimi vakit bahar esintisi kimi vakit kış soğuğu var, kimi vakit bizi yakıyor, kimi vakit döküyor. Şiirler de yaşadıklarımızın bir yansıması olduğundan bir ortaya geldiklerinde bu türlü ayırmamın güzel olacağını düşündüm.” Karabela, dünyaya gözlerimizi açtığımızda bu mevsimlere ve hislere mecbur olduğumuzu lisana getirerek, “Sadece benim değil okuyanların da bize biçilen ömür müddetince gibisi hislere hükümlü olduğunu hatırlatmak istedim” diyor.