WASHINGTON — Bir senatör, Başkan Biden’ın Yüksek Mahkemesi tarafından seçilen Yargıç Ketanji Brown Jackson’a “1’den 10’a kadar bir ölçekte” ne kadar dindar olduğunu sordu. Bir diğeri ondan “kadın” kelimesini tanımlamasını istedi. Üçüncüsü, bebeklerin ırkçı olup olmadığını bilmek istedi.
Yüksek Mahkeme onay duruşmaları uzun süredir boş ritüeller veya daha kötüsü olarak eleştirildi. Ancak şikayetler çoğunlukla adayların nasıl yöneteceklerine ilişkin soruları yanıtlamamalarına odaklandı.
Bu haftaki sorgulama, artan partizan savaşıyla farklıydı ve Cumhuriyetçilerin ara seçimlerde, eleştirel ırk teorisine ve spordaki trans kadınlara muhalefet de dahil olmak üzere, muhafazakar şikayetleri gündeme getirme şansını yakalamasıyla damgasını vurdu.
Georgia Üniversitesi’nde hukuk profesörü Lori A. Ringhand, “Bu duruşmayla ilgili çarpıcı olan bir şey, adayı gerçek yasal meseleler hakkındaki görüşlerine dahil etmek için ne kadar az çaba sarf ettiğimizdir” dedi. “Yargıtay Onay Duruşmaları ve Anayasa Değişikliği” kitabının yazarı.
Demokratik senatörler, sorularının çoğunu Yargıç Jackson’ın kimlik bilgilerine ve biyografisine odaklarken, Cumhuriyetçiler onun bir kamu savunucusu olarak çalışmaları hakkında sorular sordular. bir duruşma hakimi olarak çok hoşgörülü davrandı ve çocuklara eleştirel ırk teorisi hakkında ne öğretilmesi gerektiğini.
Buna karşın, önceki onay oturumlarında yapılan sorgulamalar, adayın kürtaj için anayasal bir hak olup olmadığı ve günün diğer acil yasal sorunları hakkındaki görüşlerine odaklanma eğilimindeydi.
Baş Yargıç John G. Roberts Jr. ve Yargıç Samuel A. Alito Jr.’a terörle mücadelede yürütme yetkisinin kapsamı hakkında sorular soruldu; Yargıç Brett M. Kavanaugh’a Başkan Donald J. Trump’ın soruşturmaları soruldu; ve Adalet Amy Coney Barrett’a Uygun Bakım Yasası’nın akıbeti soruldu.
Elbette, adaylar kesin cevaplar vermekten neredeyse aynı şekilde kaçındılar. Ancak sorular onlara ilgili kararlara, tüzüklere ve doktrinlere aşinalıklarını gösterme fırsatı verdi ve yargılamalara entelektüel bir ciddiyet tonu gibi bir şey kazandırdı.
Yargıç Jackson’ın duruşmalarında bu ton genellikle yoktu. Yirmi yıl önce, o zamanlar özel muayenehanede bir avukat olan Yargıç Neil M. Gorsuch, ileri görüşlü bir şekilde, modern doğrulama sürecinin “ideolojik bir gıda savaşı” olma tehdidinde bulunduğunu yazmıştı.
Yargıç Jackson, Çarşamba günü senatörlerin sorularını dinliyor. Kredi… Sarahbeth Maney/The New York Times
Yüksek Mahkeme adaylıkları, elbette, uzun zamandır partizanlık ve husumet konusu olmuştur. Cumhuriyetçiler, 2016 yılında Yargıç Merrick B. Garland’ın adaylığını engelledi; Adalet Kavanaugh 2018’de cinsel saldırı suçlamalarını hararetle reddetti; ve 2020’de Trump yönetiminin son günlerinde Cumhuriyetçiler, Yargıç Barrett’ı onaylamak için acele ettiler.
Teyit duruşmalarıyla ilgili eski şikayet, adayların yeterince yanıt vermediğiydi. Profesör Ringhand, Yargıç Jackson’ın performansını bu ölçütle değerlendirmenin zor olduğunu söyledi.
“Diğer adaylara göre ne kadar duyarlı olduğunu değerlendirmek zor, çünkü senatörlerin yorumlarından çok azı yasal konular hakkında somut sorular soruyor” dedi. “Bunun yerine, senatörlerin zamanlarını birbirleriyle ve başkanla anlaşmazlıkları yaymak için kullandıklarını görüyoruz. Bu tür çekişmeler her zaman duruşmalarda bir rol oynar, ancak bu sefer çok daha fazlası var gibi görünüyor.”
Massachusetts Üniversitesi, Amherst’te siyaset bilimci ve onay duruşmaları hakkındaki kitabın diğer yazarı Paul M. Collins Jr., Yargıç Jackson’ın yasal görüşleri hakkındaki sorulara öncekinden daha fazla yanıt vermediğini söyledi. adaylar olmuştu.
“Yargıç Jackson, uzaktan tartışmalı herhangi bir konuda çok az sağlam pozisyon aldı” dedi ve 2020’de onaylanan Yargıç Barrett’in onun modeli olabileceğini de sözlerine ekledi.
“Aslında,” dedi Profesör Collins, “görünüşe göre Adalet Barrett’ın komiteyi nasıl ele aldığını yakından incelemiş ve senatörlerin sorularından kaçarken defalarca Barrett’ın yanıtlarına atıfta bulunmuştur.”
Kendi onay duruşmasında, Yargıç Barrett, 2020’de ölen ve koltuğuna geçtiği Yargıç Ruth Bader Ginsburg’un adını taşıyan sözde Ginsburg kuralına atıfta bulundu. doldurmak üzere.
1993’te senatörler tarafından sorgulanan Yargıç Ginsburg, adayların sorumluluklarını özlü bir ifadeyle damıttı: “İpucu yok, tahmin yok, ön izleme yok.”
İncelenen kaçırma pratiği, Senato’nun 1987’de Yargıç Robert H. Bork’u reddetmesine kadar uzanabilir. Onun onay savaşı, giderek siyasallaşan bir süreçte bir dönüm noktasıydı.
Cumhuriyetçi Başkan Ronald Reagan tarafından aday gösterilen Yargıç Bork, senatörlerin yasal ana akımın dışında görüşlere sahip olarak saldırılara açık olan sorularına kapsamlı cevaplar verdi.
Demokratlar tarafından kontrol edilen Senato, adaylığı 42’ye karşı 58 oyla mağlup etti. Bu, bir Yüksek Mahkeme adaylığını şimdiye kadar reddettiği en büyük farktı ve Senato’nun mahkeme için bir adayı en son oylayışıydı.
1995 yılındaki bir kitap incelemesinde, o zamanlar hukuk profesörü olan Yargıç Elena Kagan, Yargıç Bork’un yaklaşımı hakkında beğenilecek çok şey olduğunu söyledi.
“Bork duruşmaları halka Anayasa’nın anlamı, mahkemenin rolü ve adayın görüşleri hakkında ciddi bir tartışma sundu” diye yazdı. “Daha sonraki duruşmalar, kamuoyuna, bakış açılarının tartışılmasının yerini basmakalıpların tekrarının aldığı ve kişisel anekdotların yasal analizlerin yerini aldığı, yavan ve içi boş bir maskaralık sundu.”
Yargıç Robert H. Bork 1987’deki onay duruşması sırasında ifade veriyor. politize. Kredi… Jose R. Lopez/The New York Times
Profesör Ringhand genel olarak kabul etti. “Senatörler hukuk hakkında gerçek sorular sorduğunda ve adaylar kendi bakış açılarını açıklama fırsatı bulduğunda duruşmalar en iyi şekilde oluyor” dedi. “Yargıç Jackson’ın yargı metodolojisi veya ceza yönergeleriyle yaptığı çalışmalar hakkında konuşması gibi, bunun flaşlarını gördük.”
Ancak Jackson duruşmalarının bir teması yoktu, dedi Profesör Collins.
“Bazen işler oldukça tuhaflaştı” dedi. Yargıç Jackson’a yöneltilen sorular arasında Teksas Cumhuriyetçisi Senatör Ted Cruz’dan çocuk kitapları, Tennessee Cumhuriyetçisi Senatör Marsha Blackburn’den “kadın” kelimesinin nasıl tanımlanacağı ve Güney Carolina Cumhuriyetçisi Senatör Lindsey Graham’ın soruları vardı. , sayısal ölçekte ne kadar sadık olduğu hakkında.
“Cumhuriyetçiler, duruşmalar boyunca üç ana tema etrafında birleşmiş görünüyorlardı: Yargıç Jackson’ın suç konusunda yumuşak olduğu, az gelişmiş bir yargı felsefesine sahip olduğu ve onun bir sol kanadın ürünü olduğu. Onu yedek kulübesine almak için kara para kampanyası,” dedi Profesör Collins.
Yüksek Mahkeme adaylıkları hükümetin siyasi dallarına bağlıdır, yani anayasal tasarım gereği siyasidirler. Ancak siyaset, ön ve merkez değil, alt metindi.
Onay duruşmalarında tarafgirlik ancak Yüksek Mahkeme’nin yetkisine ve meşruiyetine zarar verebilir, dedi Başyargıç Roberts 2016’da.
“Kesinlikle siyasi, bölücü bir duruşma süreciniz olduğunda, bu tehlikeyi artırır. Kim çıkarsa o gözle bakılacak” dedi. “Demokratlar ve Cumhuriyetçiler, onaylanıp onaylanmayacağınız konusunda bu kadar şiddetli bir şekilde kavga ediyorsa, halkın bazı üyelerinin bu sürecin bir sonucu olarak belirli bir şekilde tanımlanmanız gerektiğini düşünmesi doğaldır.”
“Demokrat veya Cumhuriyetçi olarak çalışmıyoruz” dedi ve “halkın onay sürecinden alabileceği çok talihsiz bir izlenim olduğunu düşünüyorum. ”
Her zaman böyle değildi. 1993’te Yargıç Ginsburg, 3’e karşı 96 oyla onaylandı. 1986’da, 2016’da ölen Yargıç Antonin Scalia, daha da büyük bir farkla onaylandı.
2007’de “98’e 0 onaylandım” dedi. “O zamanlar muhafazakar olarak biliniyordum ama dürüst biri olarak algılandım. Bugün 60 oy alamadım. Sanırım oyunun adı değişti.”
Yargıç Jackson, muhtemelen göründüğü gibi onaylanırsa, çok yakın bir farkla, Başkan Yardımcısı Kamala Harris’in eşitlik bozma oyu gerektirebilir.
Çarşamba günü yayınlanan bir Gallup anketi, Amerikalıların yüzde 58’inin Yargıç Jackson’ın onayını desteklediğini ortaya koydu, bu, 2005 yılında Başyargıç Roberts için olduğundan bu yana en yüksek seviye.
Ancak destek partizanlar arasında bölündü, Demokratların yüzde 88’i ve Cumhuriyetçilerin yüzde 31’i Senato’nun Yargıç Jackson’ı onaylaması gerektiğini söylüyor.
Yüksek Mahkeme onay duruşmaları uzun süredir boş ritüeller veya daha kötüsü olarak eleştirildi. Ancak şikayetler çoğunlukla adayların nasıl yöneteceklerine ilişkin soruları yanıtlamamalarına odaklandı.
Bu haftaki sorgulama, artan partizan savaşıyla farklıydı ve Cumhuriyetçilerin ara seçimlerde, eleştirel ırk teorisine ve spordaki trans kadınlara muhalefet de dahil olmak üzere, muhafazakar şikayetleri gündeme getirme şansını yakalamasıyla damgasını vurdu.
Georgia Üniversitesi’nde hukuk profesörü Lori A. Ringhand, “Bu duruşmayla ilgili çarpıcı olan bir şey, adayı gerçek yasal meseleler hakkındaki görüşlerine dahil etmek için ne kadar az çaba sarf ettiğimizdir” dedi. “Yargıtay Onay Duruşmaları ve Anayasa Değişikliği” kitabının yazarı.
Demokratik senatörler, sorularının çoğunu Yargıç Jackson’ın kimlik bilgilerine ve biyografisine odaklarken, Cumhuriyetçiler onun bir kamu savunucusu olarak çalışmaları hakkında sorular sordular. bir duruşma hakimi olarak çok hoşgörülü davrandı ve çocuklara eleştirel ırk teorisi hakkında ne öğretilmesi gerektiğini.
Buna karşın, önceki onay oturumlarında yapılan sorgulamalar, adayın kürtaj için anayasal bir hak olup olmadığı ve günün diğer acil yasal sorunları hakkındaki görüşlerine odaklanma eğilimindeydi.
Baş Yargıç John G. Roberts Jr. ve Yargıç Samuel A. Alito Jr.’a terörle mücadelede yürütme yetkisinin kapsamı hakkında sorular soruldu; Yargıç Brett M. Kavanaugh’a Başkan Donald J. Trump’ın soruşturmaları soruldu; ve Adalet Amy Coney Barrett’a Uygun Bakım Yasası’nın akıbeti soruldu.
Elbette, adaylar kesin cevaplar vermekten neredeyse aynı şekilde kaçındılar. Ancak sorular onlara ilgili kararlara, tüzüklere ve doktrinlere aşinalıklarını gösterme fırsatı verdi ve yargılamalara entelektüel bir ciddiyet tonu gibi bir şey kazandırdı.
Yargıç Jackson’ın duruşmalarında bu ton genellikle yoktu. Yirmi yıl önce, o zamanlar özel muayenehanede bir avukat olan Yargıç Neil M. Gorsuch, ileri görüşlü bir şekilde, modern doğrulama sürecinin “ideolojik bir gıda savaşı” olma tehdidinde bulunduğunu yazmıştı.
Yargıç Jackson, Çarşamba günü senatörlerin sorularını dinliyor. Kredi… Sarahbeth Maney/The New York Times
Yüksek Mahkeme adaylıkları, elbette, uzun zamandır partizanlık ve husumet konusu olmuştur. Cumhuriyetçiler, 2016 yılında Yargıç Merrick B. Garland’ın adaylığını engelledi; Adalet Kavanaugh 2018’de cinsel saldırı suçlamalarını hararetle reddetti; ve 2020’de Trump yönetiminin son günlerinde Cumhuriyetçiler, Yargıç Barrett’ı onaylamak için acele ettiler.
Teyit duruşmalarıyla ilgili eski şikayet, adayların yeterince yanıt vermediğiydi. Profesör Ringhand, Yargıç Jackson’ın performansını bu ölçütle değerlendirmenin zor olduğunu söyledi.
“Diğer adaylara göre ne kadar duyarlı olduğunu değerlendirmek zor, çünkü senatörlerin yorumlarından çok azı yasal konular hakkında somut sorular soruyor” dedi. “Bunun yerine, senatörlerin zamanlarını birbirleriyle ve başkanla anlaşmazlıkları yaymak için kullandıklarını görüyoruz. Bu tür çekişmeler her zaman duruşmalarda bir rol oynar, ancak bu sefer çok daha fazlası var gibi görünüyor.”
Massachusetts Üniversitesi, Amherst’te siyaset bilimci ve onay duruşmaları hakkındaki kitabın diğer yazarı Paul M. Collins Jr., Yargıç Jackson’ın yasal görüşleri hakkındaki sorulara öncekinden daha fazla yanıt vermediğini söyledi. adaylar olmuştu.
“Yargıç Jackson, uzaktan tartışmalı herhangi bir konuda çok az sağlam pozisyon aldı” dedi ve 2020’de onaylanan Yargıç Barrett’in onun modeli olabileceğini de sözlerine ekledi.
“Aslında,” dedi Profesör Collins, “görünüşe göre Adalet Barrett’ın komiteyi nasıl ele aldığını yakından incelemiş ve senatörlerin sorularından kaçarken defalarca Barrett’ın yanıtlarına atıfta bulunmuştur.”
Kendi onay duruşmasında, Yargıç Barrett, 2020’de ölen ve koltuğuna geçtiği Yargıç Ruth Bader Ginsburg’un adını taşıyan sözde Ginsburg kuralına atıfta bulundu. doldurmak üzere.
1993’te senatörler tarafından sorgulanan Yargıç Ginsburg, adayların sorumluluklarını özlü bir ifadeyle damıttı: “İpucu yok, tahmin yok, ön izleme yok.”
İncelenen kaçırma pratiği, Senato’nun 1987’de Yargıç Robert H. Bork’u reddetmesine kadar uzanabilir. Onun onay savaşı, giderek siyasallaşan bir süreçte bir dönüm noktasıydı.
Cumhuriyetçi Başkan Ronald Reagan tarafından aday gösterilen Yargıç Bork, senatörlerin yasal ana akımın dışında görüşlere sahip olarak saldırılara açık olan sorularına kapsamlı cevaplar verdi.
Demokratlar tarafından kontrol edilen Senato, adaylığı 42’ye karşı 58 oyla mağlup etti. Bu, bir Yüksek Mahkeme adaylığını şimdiye kadar reddettiği en büyük farktı ve Senato’nun mahkeme için bir adayı en son oylayışıydı.
1995 yılındaki bir kitap incelemesinde, o zamanlar hukuk profesörü olan Yargıç Elena Kagan, Yargıç Bork’un yaklaşımı hakkında beğenilecek çok şey olduğunu söyledi.
“Bork duruşmaları halka Anayasa’nın anlamı, mahkemenin rolü ve adayın görüşleri hakkında ciddi bir tartışma sundu” diye yazdı. “Daha sonraki duruşmalar, kamuoyuna, bakış açılarının tartışılmasının yerini basmakalıpların tekrarının aldığı ve kişisel anekdotların yasal analizlerin yerini aldığı, yavan ve içi boş bir maskaralık sundu.”
Yargıç Robert H. Bork 1987’deki onay duruşması sırasında ifade veriyor. politize. Kredi… Jose R. Lopez/The New York Times
Profesör Ringhand genel olarak kabul etti. “Senatörler hukuk hakkında gerçek sorular sorduğunda ve adaylar kendi bakış açılarını açıklama fırsatı bulduğunda duruşmalar en iyi şekilde oluyor” dedi. “Yargıç Jackson’ın yargı metodolojisi veya ceza yönergeleriyle yaptığı çalışmalar hakkında konuşması gibi, bunun flaşlarını gördük.”
Ancak Jackson duruşmalarının bir teması yoktu, dedi Profesör Collins.
“Bazen işler oldukça tuhaflaştı” dedi. Yargıç Jackson’a yöneltilen sorular arasında Teksas Cumhuriyetçisi Senatör Ted Cruz’dan çocuk kitapları, Tennessee Cumhuriyetçisi Senatör Marsha Blackburn’den “kadın” kelimesinin nasıl tanımlanacağı ve Güney Carolina Cumhuriyetçisi Senatör Lindsey Graham’ın soruları vardı. , sayısal ölçekte ne kadar sadık olduğu hakkında.
“Cumhuriyetçiler, duruşmalar boyunca üç ana tema etrafında birleşmiş görünüyorlardı: Yargıç Jackson’ın suç konusunda yumuşak olduğu, az gelişmiş bir yargı felsefesine sahip olduğu ve onun bir sol kanadın ürünü olduğu. Onu yedek kulübesine almak için kara para kampanyası,” dedi Profesör Collins.
Yüksek Mahkeme adaylıkları hükümetin siyasi dallarına bağlıdır, yani anayasal tasarım gereği siyasidirler. Ancak siyaset, ön ve merkez değil, alt metindi.
Onay duruşmalarında tarafgirlik ancak Yüksek Mahkeme’nin yetkisine ve meşruiyetine zarar verebilir, dedi Başyargıç Roberts 2016’da.
“Kesinlikle siyasi, bölücü bir duruşma süreciniz olduğunda, bu tehlikeyi artırır. Kim çıkarsa o gözle bakılacak” dedi. “Demokratlar ve Cumhuriyetçiler, onaylanıp onaylanmayacağınız konusunda bu kadar şiddetli bir şekilde kavga ediyorsa, halkın bazı üyelerinin bu sürecin bir sonucu olarak belirli bir şekilde tanımlanmanız gerektiğini düşünmesi doğaldır.”
“Demokrat veya Cumhuriyetçi olarak çalışmıyoruz” dedi ve “halkın onay sürecinden alabileceği çok talihsiz bir izlenim olduğunu düşünüyorum. ”
Her zaman böyle değildi. 1993’te Yargıç Ginsburg, 3’e karşı 96 oyla onaylandı. 1986’da, 2016’da ölen Yargıç Antonin Scalia, daha da büyük bir farkla onaylandı.
2007’de “98’e 0 onaylandım” dedi. “O zamanlar muhafazakar olarak biliniyordum ama dürüst biri olarak algılandım. Bugün 60 oy alamadım. Sanırım oyunun adı değişti.”
Yargıç Jackson, muhtemelen göründüğü gibi onaylanırsa, çok yakın bir farkla, Başkan Yardımcısı Kamala Harris’in eşitlik bozma oyu gerektirebilir.
Çarşamba günü yayınlanan bir Gallup anketi, Amerikalıların yüzde 58’inin Yargıç Jackson’ın onayını desteklediğini ortaya koydu, bu, 2005 yılında Başyargıç Roberts için olduğundan bu yana en yüksek seviye.
Ancak destek partizanlar arasında bölündü, Demokratların yüzde 88’i ve Cumhuriyetçilerin yüzde 31’i Senato’nun Yargıç Jackson’ı onaylaması gerektiğini söylüyor.