Dışarıdan bakanlara korkutucu gelebilir. Sürüngen derisi uyuyan bir ejderhanın böğrünü andırıyor. Olgunlaştığında kokusu, nasıl desek, güçlüdür. (Durian gibi, uçak kabinlerinde yasaklanmıştır.) Ayrıca hantal boyutu sorunu da vardır. Jackfruit bir devdir: ağaçların taşıdığı en büyük meyve. Guinness Dünya Rekorları Kitabı'na göre, 2016 yılında Batı Hindistan'ın Maharashtra eyaletinde belgelenen şimdiye kadarki en ağır örnek, yaklaşık 2 fit uzunluğunda, çevresi bir metreden fazlaydı ve 94 pound 2,9 ons ağırlığındaydı. Şampiyonluk için yarışanlar arasında, 2010 yılında Hindistan'ın güneyindeki Kerala eyaletindeki bir jackfruit festivalinde görülen 144 librelik bir at da yer alıyor.
Amerikalı şair ve denemeci Aimee Nezhukumatathil, Kerala'da ilk kez sekiz yaşındayken nefesi denedi. Birkaç ayda bir ona gönderdikleri özenle yazılmış aerogramlardan tanıdığı büyükanne ve büyükbabasını ziyaret etti. Komşuları, saçlarını kestiren, şort ve pembe gözlük takan bu yarı Hintli, yarı Filipinli Chicagolu kıza ne yapacaklarını bilmiyorlardı (“çok okuyordu” diye açıkladı annesi). Sonra onun nefesini yiyişini izlediler ve sonuçta onun da onlardan biri olduğunu anladılar.
Nezhukumatathil, yeni makale koleksiyonu “Isırıkla: Besinler ve Jamborees”te, büyükbabasının “silika kabuğunu keserek açtığını ve daha önce veya o zamandan beri tattığımdan daha tatlı bir meyve suyuyla dolu parlak sarı yaprakları ortaya çıkardığını” hatırlıyor. Jackfruit, birçok küçük meyvenin bir araya gelmesinden oluşan, çoklu meyve olarak adlandırılan bir meyvedir. Kendi çiçeğinden büyüyen, güneşin aydınlattığı her et parçası, çocuklarının gözünde “altın bir lalenin başı gibi” görünüyordu.
Nezhukumatathil'in şu anda yaşadığı Oxford, Miss.'de taze jackfruit bulmak zor. Ancak 2020'de, salgın sırasında gıda stokları azalırken, yerel mağazada konserve taze nefesi keşfetti. Gülerek, “Mississippi'de başka kimse bunu kullanmadı” diyor. Beş kutu satın aldı. Evde onu atıştırmalık veya tatlı olarak değil, lezzetli bir yemeğin en önemli parçası olarak yeni bir şekilde yemeyi öğrenmeye başladı.
Çünkü taze ve olgunlaşmamış olarak konserve edildiğinde nefesi hiç tatlı değildir. Eti parşömen beyazıdır ve boş bir tuval gibidir, tadı hoş bir şekilde bağlayıcı değildir, yoluna attığınız baharatlara hazırdır. Sağlam bir kıvama sahiptir, tavanın sıcaklığına dayanabilir ve domuz eti gibi şeritler halinde çekilebilir. Doyurucu çiğnenebilirliği, son zamanlarda onu Amerika Birleşik Devletleri'ndeki vejetaryenler arasında popüler bir et ikamesi haline getirdi (nispeten az protein içermesine rağmen). Nezhukumatathil, “Bu, etin yırtılmasına en yakın şey” diyor.
Amerikalı şair ve denemeci Aimee Nezhukumatathil, Kerala'da ilk kez sekiz yaşındayken nefesi denedi. Birkaç ayda bir ona gönderdikleri özenle yazılmış aerogramlardan tanıdığı büyükanne ve büyükbabasını ziyaret etti. Komşuları, saçlarını kestiren, şort ve pembe gözlük takan bu yarı Hintli, yarı Filipinli Chicagolu kıza ne yapacaklarını bilmiyorlardı (“çok okuyordu” diye açıkladı annesi). Sonra onun nefesini yiyişini izlediler ve sonuçta onun da onlardan biri olduğunu anladılar.
Nezhukumatathil, yeni makale koleksiyonu “Isırıkla: Besinler ve Jamborees”te, büyükbabasının “silika kabuğunu keserek açtığını ve daha önce veya o zamandan beri tattığımdan daha tatlı bir meyve suyuyla dolu parlak sarı yaprakları ortaya çıkardığını” hatırlıyor. Jackfruit, birçok küçük meyvenin bir araya gelmesinden oluşan, çoklu meyve olarak adlandırılan bir meyvedir. Kendi çiçeğinden büyüyen, güneşin aydınlattığı her et parçası, çocuklarının gözünde “altın bir lalenin başı gibi” görünüyordu.
Nezhukumatathil'in şu anda yaşadığı Oxford, Miss.'de taze jackfruit bulmak zor. Ancak 2020'de, salgın sırasında gıda stokları azalırken, yerel mağazada konserve taze nefesi keşfetti. Gülerek, “Mississippi'de başka kimse bunu kullanmadı” diyor. Beş kutu satın aldı. Evde onu atıştırmalık veya tatlı olarak değil, lezzetli bir yemeğin en önemli parçası olarak yeni bir şekilde yemeyi öğrenmeye başladı.
Çünkü taze ve olgunlaşmamış olarak konserve edildiğinde nefesi hiç tatlı değildir. Eti parşömen beyazıdır ve boş bir tuval gibidir, tadı hoş bir şekilde bağlayıcı değildir, yoluna attığınız baharatlara hazırdır. Sağlam bir kıvama sahiptir, tavanın sıcaklığına dayanabilir ve domuz eti gibi şeritler halinde çekilebilir. Doyurucu çiğnenebilirliği, son zamanlarda onu Amerika Birleşik Devletleri'ndeki vejetaryenler arasında popüler bir et ikamesi haline getirdi (nispeten az protein içermesine rağmen). Nezhukumatathil, “Bu, etin yırtılmasına en yakın şey” diyor.