Donburinin sadeliğinde sonsuz, geçirgen ve değişken bir tür kutsallık vardır. Dumanı tüten yılanbalığı sadece hafifçe kızartılmış ve pirinç üzerine katılmış halde, Osaka’nın Kuromon Pazarı’nda yediğim, sabahları Doyama bölgesinde geylerle takla attıktan sonra içtiğim her kase Unado, tanrısallığa en yakın bulduğum şeydi. Ve beni ne kadar uykulu, akşamdan kalma veya aç bulursa bulsun, bir tren istasyonunda bağdaş kurmuş dururken soyduğum her sinir kabuğu, beni gittiğim her yere taşıyacak kadar ruhaniydi. Yuri’nin animasyonlu bölümlerinde sadece parıldayan canlandırılmış kaseler bile – yumurtada pişirilmiş kızarmış domuz filetosu – animasyonlu katsudon!!! on Ice”, bu yaşamdaki böyle bir çöküşü haklı çıkarmak için geçmiş bir yaşamda neleri feda ettiğimi merak etmek için yeterli bir neden.
Ama donburi’nin her yinelemesi üç tür sihir olsa da, her zaman geri döneceğim şey oyakodon. Yemeğin adı “ebeveyn-çocuk kasesi” anlamına gelir. Terbiyeli tavuk, akan yumurta sarısı kasenizin dolgusuna karışırken kepçelenip yutulmadan önce – soya sosu, mirin ve satıcıların tercih ettiği tatlarla birlikte – dashi içinde kaynatılır. Oyakodon’un kesin kökenleri belirsizliğini koruyor olsa da, kaydedilen en eski sözlerinden biri, bir Kobe restoranının 1884 tarihli bir reklamında olabilir; Diğer haberlere göre, yemeğin sorumluluğunu Tokyo’daki asırlık Tamahide restoranı alıyor.
Yani ne kadar aşçı varsa oyakodon yapmanın birçok yolu var ve formül çoğunlukla aynı kalıyor – ama dürüst olmak gerekirse, nihayetinde her şey nasıl hissettirdiğine bağlı. Benim ideal oyakodonum tam olarak sizinkine benzemeyebilir ama ikisi de lezzetli olacaktır. Ve tabii ki, bu yemeği özellikle ilk kez hazırlıyorsanız, tarife – ama aynı zamanda her bir malzemenin tavada kaynarken çıkardığı sese ve kokunun içinizi nasıl sarmaya başladığına – dikkat etmenizde fayda var. mutfak bitmek üzere. Her denemenizde tercihleriniz değişebilir ve yaptığınız her değişiklikle Oyakodon doğrudan ve kararlı bir şekilde sizin olur.
Ama donburi’nin her yinelemesi üç tür sihir olsa da, her zaman geri döneceğim şey oyakodon. Yemeğin adı “ebeveyn-çocuk kasesi” anlamına gelir. Terbiyeli tavuk, akan yumurta sarısı kasenizin dolgusuna karışırken kepçelenip yutulmadan önce – soya sosu, mirin ve satıcıların tercih ettiği tatlarla birlikte – dashi içinde kaynatılır. Oyakodon’un kesin kökenleri belirsizliğini koruyor olsa da, kaydedilen en eski sözlerinden biri, bir Kobe restoranının 1884 tarihli bir reklamında olabilir; Diğer haberlere göre, yemeğin sorumluluğunu Tokyo’daki asırlık Tamahide restoranı alıyor.
Kendi yemek pişirme girişimlerim başlangıçta başarısız olmuştu. Tavuğu fazla pişirirdim. Yoksa yumurtaları fazla pişirirdim. Çeşniler orada değildi ya da tamamen çok ağırdılar. Ya da doldurmak için sıvı kalibrasyonum tam olarak yerinde değildi ve onunla çalışmak yerine pirinç kasesini geride bıraktı. Oyakodon’un keyiflerinden biri de hiçbir bileşenin çok fazla dikkat çekmemesi – sadece işe yarıyor. Ve hepsi kesin bir hassasiyetle çalışan tezgahtarlar, şefler, tren gişe bekçileri veya lokantacılar tarafından hazırlanan bir kaseyi yerken, kesinlikle zevkleri vardır, kendi oyakodonunuzu pişirmek bir dizi küçük ifşayı temsil eder: tavuğun pürüzsüzlüğü, tavuğun pürüzsüzlüğü. yumurta ve dişlerinizdeki yatıştırıcı pirinç çekişi, tanıdık ve inkar edilemez bir şekilde gerekli bir yemek yapar.
Yani ne kadar aşçı varsa oyakodon yapmanın birçok yolu var ve formül çoğunlukla aynı kalıyor – ama dürüst olmak gerekirse, nihayetinde her şey nasıl hissettirdiğine bağlı. Benim ideal oyakodonum tam olarak sizinkine benzemeyebilir ama ikisi de lezzetli olacaktır. Ve tabii ki, bu yemeği özellikle ilk kez hazırlıyorsanız, tarife – ama aynı zamanda her bir malzemenin tavada kaynarken çıkardığı sese ve kokunun içinizi nasıl sarmaya başladığına – dikkat etmenizde fayda var. mutfak bitmek üzere. Her denemenizde tercihleriniz değişebilir ve yaptığınız her değişiklikle Oyakodon doğrudan ve kararlı bir şekilde sizin olur.