İşçi kime oy veriyor? Paolo Griseri’nin bugün yaptığı güzel soruşturmanın da gösterdiği gibi, kesinlikle sol için değil. Cumhuriyet. Bir şey olursa, çekimserlik, Cinquestelle ve Lega (Fornero’dan nefret ederek) onu cezbeder. Bu seçimler, Demokrat Parti ile halk sınıfları arasındaki ayrışmayı kesin olarak onaylayacak: tüm güçlü ve zayıf yönleriyle, bugün, bireysel haklar için (çok iyi) mücadele eden, ancak banliyölerde herhangi bir etkisi olmayan büyük bir Radikal Parti. sosyal tabanını temsil etmesi gereken genç ve güvencesiz. İnsanın ellerini kirletme, şimdiki zamanın karmaşıklığı içinde cömertçe savaşma arzusu olsaydı, orada bir çayır olurdu. Demokrat Parti ise bugüne kadar kimlerle ittifak kurdu? 2016 yazında doğum oranıyla ilgili çıkışı soldaki kadınları çileden çıkaran eski bir Berlusconi olan merkezci Lorenzin ile. Griseri’nin yazısında hiç kimse Leu’ya oy vereceğini söylemiyor bile: belki de işçiler bu partinin kendisini bir beyefendiye ama yine de işçi meselelerinden bihaber bir burjuvaya emanet ettiğini algıladıkları için. Yeni proleterlerden ziyade garantili sınıfların bu şekilde temsil edilmesi, Avrupa sosyal demokrasilerinin büyük bir bölümünü etkileyen bir dramdır ve Almanya’daki SPD’ye de sıklıkla yöneltilen suçlamadır. Bu, belki gerçek olmaktan çok algılanan duygusal bir kopuştur: ama sonunda tarafsızlık izlenimi haklı olarak her şeyi yener. Korkarım Berlusconi ve çeşitli popülizmler ancak galip gelecek. Dün Cavaliere, Salvini ve Di Maio “önce İtalyanlar” tezini desteklemekte anlaştılar: Ne de olsa, yeni sağ şimdiden çoğunlukta.
Kategorilenmemiş | 15 Yorum »
Kategorilenmemiş | 15 Yorum »