WASHINGTON – New York Times ve dört Avrupa haber kuruluşu Pazartesi günü ABD hükümetini, gizli diplomatik ve askeri sırları elde etmek ve yayınlamakla suçlayarak WikiLeaks’in kurucusu Julian Assange aleyhindeki suçlamaları düşürmeye çağırdı.
The Times, The Guardian, Le Monde, Der Spiegel ve El País ortak bir açık mektupta, Bay Assange’ın Casusluk Yasası kapsamında yargılanmasının “tehlikeli bir emsal oluşturduğunu” ve bunun Birinci Değişikliği ve basın özgürlüğünü baltalamakla tehdit ettiğini söyledi. .
Mektupta, “Kamu yararı için gerektiğinde hassas bilgilerin elde edilmesi ve ifşa edilmesi, gazetecilerin günlük çalışmalarının temel bir parçasıdır” denildi. “Eğer bu iş kriminalize edilirse, kamusal söylemimiz ve demokrasilerimiz önemli ölçüde zayıflar.”
2019’da tutuklanmasından bu yana İngiltere’den iade edilmek için mücadele eden Bay Assange, bilgisayar korsanlığıyla ilgili bir komploya katılmakla da suçlanıyor. Mektup, Adalet Bakanlığı’nı davanın bu yönünü düşürmeye zorlamadı, ancak “bazılarımızın da bu konuda endişeli” olduğunu söyledi.
Beş örgütün her biri, ceza davasının merkezinde yer alan olaylar sırasında 2010 ve 2011 yıllarında Bay Assange ile birlikte çalışmıştı. Gizli Amerikan diplomatik yazışmalarının ve askeri dosyaların sızdırılmış arşivlerini ele geçiren WikiLeaks, dikkate değer ifşalar hakkında makaleler yayınlayan geleneksel haber kaynaklarına hazinelere erken erişim sağladı.
The Times sözcüsü Danielle Rhoades Ha, şirketin yayıncısı AG Sulzberger’in kanunî departmanla istişare ederek mektubu imzalamaya karar verdiğini söyledi. Haber odası karışmadı, dedi.
Bay Assange aleyhindeki dava karmaşıktır ve onun bir gazeteci olarak kabul edilip edilmediği sorusuna değil, onun gazetecilik tarzındaki gizli bilgileri isteme ve yayınlama faaliyetlerinin suç olarak değerlendirilip görülemeyeceği veya ele alınması gerekip gerekmediğine odaklanmaktadır.
Mektup, Başsavcı Merrick B. Garland’ın Adalet Bakanlığı’nın gazetecilerin işlerini yapmasını zorlaştırdığı yolları dizginlemeye çalıştığı sırada geldi. Ekim ayında, sızıntı soruşturmalarında gizli kaynakları ortaya çıkarmak amacıyla muhabirlerin iletişim kayıtlarına el koymak veya notlarını veya tanıklıklarını talep etmek için mahkeme celbi, tutuklama emri veya mahkeme emirlerinin kullanılmasını yasaklayan yeni düzenlemeler yayınladı.
Bay Assange ve WikiLeaks, ABD’nin savaşları ve dış ilişkileriyle ilgili gizli videolar ve belgeler yayınlamaya başladığı 2010 yılında küresel üne kavuştu.
Sonunda, eski bir Ordu istihbarat analisti olan Chelsea Manning’in arşivleri WikiLeaks’e sağladığı anlaşıldı. 2013 yılında askeri mahkemede yargılandıktan sonra 35 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Başkan Barack Obama, Ocak 2017’de görevden ayrılmadan kısa bir süre önce kalan cezasının çoğunu hafifletti.
Bayan Manning’in açıklamaları, Amerikan tarihindeki en sıra dışı sızıntılardan biri oldu. Bunlar, dünya çapında pek çok gizli şeyi ortaya çıkaran yaklaşık 250.000 Dışişleri Bakanlığı telgrafını, Guantanamo Körfezi’ndeki tutukluların yargılanmadan tutulduğuna dair dosyaları ve diğer şeylerin yanı sıra sivil kayıpların resmi kayıplardan daha yüksek olduğunu ifşa eden Afganistan ve Irak savaşlarındaki önemli olayların kayıtlarını içeriyordu. tahminler.
Mektupta, aynı beş kurumun, tehlikeli ülkelerde ABD’ye yardım eden ve hayatlarını riske atan kişilerin adlarını ifşa eden yazışmaların düzeltilmemiş kopyaları yayınlandığında, 2011 yılında Bay Assange’ı alenen eleştirdiği belirtiliyordu. Bayan Manning’in duruşmasında savcılar, sonuç olarak kimsenin öldürüldüğünü söylemedi, ancak yetkililer, hükümetin bu tür insanları tehlikeden kurtarmak için önemli kaynaklar harcadığını söylediler.
Obama yönetimi ve kariyerli kolluk kuvvetleri ve ulusal güvenlik yetkilileri Bay Assange’dan hoşlanmazken, şeffaflık savunucuları ve savaş karşıtı aktivistler ona bir ikon muamelesi yaptı.
WikiLeaks’in, Donald J. Trump’ın 2016 başkanlık seçimlerini kazanmasına yardımcı olmak için yürüttüğü gizli operasyonun bir parçası olarak Rus hükümeti tarafından hacklenen Demokratik e-postaları yayınlamasının ardından kamuoyundaki imajı önemli ölçüde değişti. Ancak aleyhindeki ceza davası Demokrat e-postalarla ilgili değil.
Bay Assange, 2019’da Londra’da. 2010 yılında ABD’nin savaşları ve dış ilişkileriyle ilgili gizli videolar ve belgeler yayınlamaya başladığında küresel üne kavuştu. Kredi… Matt Dunham/İlişkili Basın
Açık mektupta, Obama yönetiminin Bay Assange’ı Manning sızıntılarıyla bağlantılı olarak suçlamayı tarttığı, ancak bunu yapmadığı – kısmen WikiLeaks’in eylemlerini The Times gibi geleneksel haber kuruluşlarının eylemlerinden yasal olarak ayırmanın net bir yolu olmadığı için – belirtiliyor. ulusal güvenlik meseleleri hakkında yazın.
Ancak Mart 2018’de, Trump yönetimi altında, Adalet Bakanlığı Bay Assange’a karşı mühürlü bir büyük jüri iddianamesi elde etti. Başlangıçta, suçlamalar, Bayan Manning’in güvenli bir bilgisayar ağındaki izlerini gizlemesine yardım etmeyi teklif ederek onu dar anlamda bilgisayar korsanlığıyla ilgili bir suçla suçlayarak, basın özgürlüğü meselelerinden kaçındı.
Başsavcı William P. Barr yönetimindeki departman daha sonra, ikinci bir dizi iddiayı içeren ek bir iddianame alarak davayı tırmandırdı: gazetecilik tarzı faaliyetlerinin, izinsiz alıkoymayı yasal hale getiren Birinci Dünya Savaşı döneminden kalma bir yasa olan Casusluk Yasasını ihlal ettiği ve ulusal güvenlik sırlarının yayılması suçtur.
(Başka bir iddianame, bilgisayar korsanlığıyla ilgili suçlamaya ekli iddiaları genişleterek, WikiLeaks’in bilgisayar korsanlarını gizli materyalleri elde etmeye ve gruba sağlamaya teşvik etmeye yönelik daha geniş bir çabayı içerecek şekilde genişletti.)
Amerika Birleşik Devletleri’nde, Casusluk Yasası kapsamında – sırları sızdıran bir casusun veya bir hükümet görevlisinin aksine – bir bilgi yayıncısını kovuşturmanın emsali yoktur. Trump yönetiminin Bay Assange’a karşı bu tür suçlamalarda bulunma kararı, Birinci Değişikliğin anlamı hakkında yeni ve derin soruları gündeme getirdi.
Şimdilik, bu sorunlar mahkemede test edilmedi çünkü Bay Assange iadeyle mücadele ederken dava durduruldu. Ancak açık mektup, Adalet Bakanlığı’nı Casusluk Yasası suçlamalarını düşürmeye çağırdı.
Mektupta, “Hükümetleri sorumlu tutmak, bir demokraside özgür basının temel misyonunun bir parçasıdır” denildi.
The Times, The Guardian, Le Monde, Der Spiegel ve El País ortak bir açık mektupta, Bay Assange’ın Casusluk Yasası kapsamında yargılanmasının “tehlikeli bir emsal oluşturduğunu” ve bunun Birinci Değişikliği ve basın özgürlüğünü baltalamakla tehdit ettiğini söyledi. .
Mektupta, “Kamu yararı için gerektiğinde hassas bilgilerin elde edilmesi ve ifşa edilmesi, gazetecilerin günlük çalışmalarının temel bir parçasıdır” denildi. “Eğer bu iş kriminalize edilirse, kamusal söylemimiz ve demokrasilerimiz önemli ölçüde zayıflar.”
2019’da tutuklanmasından bu yana İngiltere’den iade edilmek için mücadele eden Bay Assange, bilgisayar korsanlığıyla ilgili bir komploya katılmakla da suçlanıyor. Mektup, Adalet Bakanlığı’nı davanın bu yönünü düşürmeye zorlamadı, ancak “bazılarımızın da bu konuda endişeli” olduğunu söyledi.
Beş örgütün her biri, ceza davasının merkezinde yer alan olaylar sırasında 2010 ve 2011 yıllarında Bay Assange ile birlikte çalışmıştı. Gizli Amerikan diplomatik yazışmalarının ve askeri dosyaların sızdırılmış arşivlerini ele geçiren WikiLeaks, dikkate değer ifşalar hakkında makaleler yayınlayan geleneksel haber kaynaklarına hazinelere erken erişim sağladı.
The Times sözcüsü Danielle Rhoades Ha, şirketin yayıncısı AG Sulzberger’in kanunî departmanla istişare ederek mektubu imzalamaya karar verdiğini söyledi. Haber odası karışmadı, dedi.
Bay Assange aleyhindeki dava karmaşıktır ve onun bir gazeteci olarak kabul edilip edilmediği sorusuna değil, onun gazetecilik tarzındaki gizli bilgileri isteme ve yayınlama faaliyetlerinin suç olarak değerlendirilip görülemeyeceği veya ele alınması gerekip gerekmediğine odaklanmaktadır.
Mektup, Başsavcı Merrick B. Garland’ın Adalet Bakanlığı’nın gazetecilerin işlerini yapmasını zorlaştırdığı yolları dizginlemeye çalıştığı sırada geldi. Ekim ayında, sızıntı soruşturmalarında gizli kaynakları ortaya çıkarmak amacıyla muhabirlerin iletişim kayıtlarına el koymak veya notlarını veya tanıklıklarını talep etmek için mahkeme celbi, tutuklama emri veya mahkeme emirlerinin kullanılmasını yasaklayan yeni düzenlemeler yayınladı.
Bay Assange ve WikiLeaks, ABD’nin savaşları ve dış ilişkileriyle ilgili gizli videolar ve belgeler yayınlamaya başladığı 2010 yılında küresel üne kavuştu.
Sonunda, eski bir Ordu istihbarat analisti olan Chelsea Manning’in arşivleri WikiLeaks’e sağladığı anlaşıldı. 2013 yılında askeri mahkemede yargılandıktan sonra 35 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Başkan Barack Obama, Ocak 2017’de görevden ayrılmadan kısa bir süre önce kalan cezasının çoğunu hafifletti.
Bayan Manning’in açıklamaları, Amerikan tarihindeki en sıra dışı sızıntılardan biri oldu. Bunlar, dünya çapında pek çok gizli şeyi ortaya çıkaran yaklaşık 250.000 Dışişleri Bakanlığı telgrafını, Guantanamo Körfezi’ndeki tutukluların yargılanmadan tutulduğuna dair dosyaları ve diğer şeylerin yanı sıra sivil kayıpların resmi kayıplardan daha yüksek olduğunu ifşa eden Afganistan ve Irak savaşlarındaki önemli olayların kayıtlarını içeriyordu. tahminler.
Mektupta, aynı beş kurumun, tehlikeli ülkelerde ABD’ye yardım eden ve hayatlarını riske atan kişilerin adlarını ifşa eden yazışmaların düzeltilmemiş kopyaları yayınlandığında, 2011 yılında Bay Assange’ı alenen eleştirdiği belirtiliyordu. Bayan Manning’in duruşmasında savcılar, sonuç olarak kimsenin öldürüldüğünü söylemedi, ancak yetkililer, hükümetin bu tür insanları tehlikeden kurtarmak için önemli kaynaklar harcadığını söylediler.
Obama yönetimi ve kariyerli kolluk kuvvetleri ve ulusal güvenlik yetkilileri Bay Assange’dan hoşlanmazken, şeffaflık savunucuları ve savaş karşıtı aktivistler ona bir ikon muamelesi yaptı.
WikiLeaks’in, Donald J. Trump’ın 2016 başkanlık seçimlerini kazanmasına yardımcı olmak için yürüttüğü gizli operasyonun bir parçası olarak Rus hükümeti tarafından hacklenen Demokratik e-postaları yayınlamasının ardından kamuoyundaki imajı önemli ölçüde değişti. Ancak aleyhindeki ceza davası Demokrat e-postalarla ilgili değil.
Bay Assange, 2019’da Londra’da. 2010 yılında ABD’nin savaşları ve dış ilişkileriyle ilgili gizli videolar ve belgeler yayınlamaya başladığında küresel üne kavuştu. Kredi… Matt Dunham/İlişkili Basın
Açık mektupta, Obama yönetiminin Bay Assange’ı Manning sızıntılarıyla bağlantılı olarak suçlamayı tarttığı, ancak bunu yapmadığı – kısmen WikiLeaks’in eylemlerini The Times gibi geleneksel haber kuruluşlarının eylemlerinden yasal olarak ayırmanın net bir yolu olmadığı için – belirtiliyor. ulusal güvenlik meseleleri hakkında yazın.
Ancak Mart 2018’de, Trump yönetimi altında, Adalet Bakanlığı Bay Assange’a karşı mühürlü bir büyük jüri iddianamesi elde etti. Başlangıçta, suçlamalar, Bayan Manning’in güvenli bir bilgisayar ağındaki izlerini gizlemesine yardım etmeyi teklif ederek onu dar anlamda bilgisayar korsanlığıyla ilgili bir suçla suçlayarak, basın özgürlüğü meselelerinden kaçındı.
Başsavcı William P. Barr yönetimindeki departman daha sonra, ikinci bir dizi iddiayı içeren ek bir iddianame alarak davayı tırmandırdı: gazetecilik tarzı faaliyetlerinin, izinsiz alıkoymayı yasal hale getiren Birinci Dünya Savaşı döneminden kalma bir yasa olan Casusluk Yasasını ihlal ettiği ve ulusal güvenlik sırlarının yayılması suçtur.
(Başka bir iddianame, bilgisayar korsanlığıyla ilgili suçlamaya ekli iddiaları genişleterek, WikiLeaks’in bilgisayar korsanlarını gizli materyalleri elde etmeye ve gruba sağlamaya teşvik etmeye yönelik daha geniş bir çabayı içerecek şekilde genişletti.)
Amerika Birleşik Devletleri’nde, Casusluk Yasası kapsamında – sırları sızdıran bir casusun veya bir hükümet görevlisinin aksine – bir bilgi yayıncısını kovuşturmanın emsali yoktur. Trump yönetiminin Bay Assange’a karşı bu tür suçlamalarda bulunma kararı, Birinci Değişikliğin anlamı hakkında yeni ve derin soruları gündeme getirdi.
Şimdilik, bu sorunlar mahkemede test edilmedi çünkü Bay Assange iadeyle mücadele ederken dava durduruldu. Ancak açık mektup, Adalet Bakanlığı’nı Casusluk Yasası suçlamalarını düşürmeye çağırdı.
Mektupta, “Hükümetleri sorumlu tutmak, bir demokraside özgür basının temel misyonunun bir parçasıdır” denildi.